Η λογοτεχνία στα χρόνια της πανδημίας
ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ Μ. ΠΛΟΥΣΙΟΥ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Μάριε, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Η Ζώη Εν Τάφω». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Καλημέρα σας! Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη.
Πιστεύω ότι το «Η Ζώη Εν Τάφω» είναι ένα ασυνήθιστο για τα Ελληνικά δεδομένα βιβλίο, που αποτελεί ένα αμάλγαμα διαφόρων τύπων λογοτεχνίας, παρουσιάζοντας μια άκρως τραγική κατάσταση με γενναιόδωρες δόσεις χιούμορ, και «Χολιγουντιανή» φαντασία. Περιέχει χαρακτήρες οι οποίοι κυμαίνονται από ανθρώπους της καθημερινότητας μέχρι εξωπραγματικά όντα, καθώς και αναφορές (η και επιρροές) από την ποπ-κουλτούρα. Είναι στην ουσία ένα βιβλίο που απώτερο σκοπό έχει την διασκέδαση του αναγνώστη και καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του χωρίς να τον αφήνει ψυχολογικά κουρασμένο στο τέλος.
Επίσης έχει και σκυλάκια, για τους ζωόφιλους.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Θα επέλεγα ένα απόσπασμα από την αρχή του βιβλίου:
«...Στο κεφάλι της τριγύριζαν χίλιες σκέψεις, που μαζί με τον βασανιστικό πονοκέφαλο που την γρονθοκοπούσε ακατάπαυστα, δημιουργούσαν ένα κοκτέιλ από απορίες και αμφιβολίες.
Φώναξε για βοήθεια, μέχρι που κατάλαβε ότι απλά σπαταλούσε οξυγόνο. Κανείς δε θα την άκουγε σε αυτό το τάφο. Δεν επέτρεψε στον εαυτό της να ανησυχήσει όμως, τουλάχιστον όχι σε επίπεδο πανικού. Έκλεισε τα μάτια και άρχισε να μετράει βαθιές ανάσες. Όσο μπορούσε ακόμα να αναπνεύσει, υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.»
Και ένα από το τέλος:
«…Γιατί οι καρδιές μιλάνε μεταξύ τους, ο παλμός καλεί τον παλμό και αυτό ακριβώς είναι η αγάπη: Μια συνομιλία μεταξύ δύο καρδιών, μικρές χημικές εκρήξεις στον εγκέφαλο που ανοίγουν πόρτες και δίνουν φτερά. Που πονάνε, ματώνουν, μα συνάμα ανασταίνουν νεκρούς...»
Πιστεύεται ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Τα βιβλία ήταν πάντα για μένα, μια διέξοδος από την καθημερινότητα. Άρχισα να γράφω από πολύ μικρός, αφού ανακάλυψα ότι το να είσαι συγγραφέας, είναι σαν να είσαι ένας μικρός θεός. Μέσα από τα συγγράμματα σου δημιουργείς ένα δικό σου κόσμο. Δημιουργείς ζωή μέσα από τους χαρακτήρες σου και κρατάς στα χέρια σου τη μοίρα τους.
Αν μπορούσα να απολογηθώ στη Ζώη για τα βάσανα που αποφάσισα ότι έπρεπε να περάσει στο βωμό της λογοτεχνίας, ίσως να το έκανα.
Το γράψιμο είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, γιατί πιστεύω ότι το μόνο καλύτερο πράγμα από το να δραπετεύω από την πραγματικότητα μέσω ενός καλού βιβλίου, είναι να δημιουργώ το δικό μου κόσμο στον οποίο μπορώ να καταφύγεις εγώ, αλλά και οι αναγνώστες μου.
Και το να μπορώ να μοιραστώ αυτούς τους κόσμους μαζί τους, και να ακούω πόσο πολύ τους άρεσε, είναι πολύ σημαντικό για την συντήρηση του ευμεγέθη εγωισμού μου.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας, για να μπορέσουν να το γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Το βιβλίο μου περιγράφει τις περιπέτειες της Ζώη (χωρίς σίγμα στο τέλος) η οποία ξυπνάει από ένα βράδυ διασκέδασης, για να ανακαλύψει ότι βρίσκεται θαμμένη ζωντανή, χωρίς καμία ανάμνηση της προηγούμενης νύχτας.
Στη προσπάθεια της να ανακαλύψει πως οδηγήθηκε στη παρούσα κατάσταση της, θα αντιμετωπίσει δαιμονικά όντα, κατά συρροή δολοφόνους και μια πρόταση εργασίας από ένα εργοδότη… κάπως παρεξηγημένο.
Το βιβλίο σας είναι ένα σκοτεινό μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου και splatter. Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη θεματική;
Η ιδέα του βιβλίου μου ήρθε στο μυαλό, κρατώντας στο χέρι μου ένα αντίτυπο του γνωστού μυθιστορήματος του Στρατή Μυριβήλη, «Η ζωή έν τάφω». Παίζοντας με τις λέξεις, αναρωτήθηκα πως θα ήταν η περιγραφή, αν άλλαζα τη λέξη ζωή με το όνομα Ζώη και αν βάσιζα την ιστορία στην κυριολεκτική έννοια της πρότασης.
Στην ουσία η ιστορία γεννήθηκε από τον τίτλο, και όχι το αντίθετο όπως συμβαίνει συνήθως.
Φυσικά η ιστορία πέρασε από πολλές αλλαγές μέχρι να καταλήξει στη τελική της μορφή, αλλά η θεματική αυτή ταίριαζε περισσότερο με το περιεχόμενο που είχα στο μυαλό μου. Τα κωμικά στοιχεία ήρθαν από μόνα τους εντελώς φυσικά, και το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό, που με την τεράστια μετριοφροσύνη που με χαρακτηρίζει, μπορώ να περιγράψω μόνο ως αριστούργημα.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Για πολλά χρόνια κουβαλούσα πάντα ένα μπλοκάκι μαζί μου για να καταγράφω τις ιδέες μου, που δυστυχώς έρχονται συνήθως στις πιο ακατάλληλες ώρες (όπως τρεις το πρωί για παράδειγμα). Πλέον, ως επί το πλείστον τις καταγράφω, η τις ηχογραφώ στο κινητό μου, μιας και αποφάσισα να προσαρμοστώ με την τεχνολογία. Αν τύχει όμως να κουβαλώ μαζί μου τσαντάκι, η την θήκη του φορητού μου υπολογιστή, πάντα θα υπάρχει μέσα ένα στυλό και ένα μπλοκάκι.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Όπως είχα αναφέρει και πριν, η λογοτεχνία αποτελεί για μένα μια απόδραση από την καθημερινότητα και κατ' επέκταση τα προβλήματα της. Για όσο χρόνο έχω ανοιχτό ένα βιβλίο, ο αληθινός κόσμος παραδίδει τα ηνία στη φαντασία.
Μπορώ να πω με απόλυτη ειλικρίνεια ότι η ιδιότητα αυτή των βιβλίων με βοήθησε να αντιμετωπίσω την αθλιότητα της πραγματικότητας που ζούμε.
Πιστεύω ότι η λογοτεχνία είναι ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά της ανθρωπότητας, πηγή ελπίδας και ένα σημαντικό όπλο για την αντιμετώπιση της βαρεμάρας, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Θα ήθελα να ευχηθώ στον κόσμο όλο υπομονή, και υγεία. Στις δύσκολες αυτές μέρες που ζούμε, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Θα ήθελα να σας αφήσω με ένα τελευταίο απόσπασμα από το «Η Ζώη Εν Τάφω» που πιστεύω ότι είναι επίκαιρο και κατάλληλο για την εποχή:
«...Ώσπου υπάρχουν τα μικρά, καθημερινά θαύματα, είναι λόγος αρκετός για να υπάρχουμε και μεις.»
Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα το βιβλίο από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο στο παρακάτω link
