Η λογοτεχνία στα χρόνια της πανδημίας
ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Μητσόπουλε, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Ταξιδιώτες στην κόλαση». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Μία θεωρητικά εύκολη ερώτηση μέχρι που όντως στην κάνει κάποιος. Διάφορα πράγματα περνούν από το μυαλό μου, αλλά μένω στο γεγονός ότι κυρίως αφορά καθημερινούς ανθρώπους όπως όλοι μας. Εύκολα μπορούμε να αναρωτηθούμε τι κοινό έχουμε με εκείνους που ζούνε σαν αγρίμια, σε ένα διαλυμένο κόσμο. Πιστεύω ότι λίγο πολύ θα βιώναμε τα ίδια συναισθήματα. Ίσως το βιβλίο μας κάνει να κοιτάξουμε σε έναν καθρέπτη και να αναρωτηθούμε πόσο φυσιολογικοί θα ήμασταν αν η σημερινή μας λογική και πεποιθήσεις πήγαιναν περίπατο σε έναν κόσμο που κάποτε μας ανήκε. Και έτσι μπορεί να μετρήσουμε και τις πραγματικές μας δυνάμεις, αλλά και τη δύναμη της φύσης που τόσο συχνά παραβλέπουμε γιατί νομίζουμε ότι είναι κτήμα μας.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
«Προσπάθησε να μιλήσει στον Περσέα, να τον ξυπνήσει για να τον χαιρετίσει αλλά δεν τα κατάφερε. Έχανε τα λόγια της. Έβαλε όλη της τη δύναμη και σύρθηκε προς το μέρος του. Άπλωσε τα χέρια της και με απίστευτη δυσκολία τον πήρε αγκαλιά. Αυτό ήταν. Είχε φτάσει στο τέλος του δρόμου. Έγειρε το κεφάλι της στο στέρνο του και έμεινε εκεί να κλαίει, αβοήθητη. Τουλάχιστον δεν ήταν μόνη. Είχε τόσα πολλά που ήθελε να του πει. Για τον Άδη και για το Λύκο, για το τι έγινε στο τέλος, για τη ζωή της, για όλα εκείνα που είχε αρχίσει να νιώθει μέσα στην καρδιά της».
«Μάζεψε το χάρτη και έπεσε για ύπνο. Η τελευταία εικόνα που κράτησε στο μυαλό του ήταν η κούτα με τα εμφιαλωμένα νερά στην απέναντι πλευρά του δωματίου. Άδειαζε σιγά σιγά».
Πιστεύετε ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Υπάρχουν κάποιες κακές μέρες που η συγγραφή μοιάζει όντως να είναι στάση ζωής. Μία ασπίδα που μαζί με κάποια άλλα πράγματα σε προσδιορίζει και σε βοηθά να σταθείς όρθιος. Ακόμη και έτσι να μην είναι όμως, σίγουρα είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα και μοναδική εμπειρία. Δε θα έλεγα ότι επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής μου, αλλά είναι ένα δυνατό γιατρικό.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας, για να μπορέσουν να το γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Έχοντας ως έρεισμα την εποχή του κορονοϊού, η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται σε μία μακρινή Γη και Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, που οι άνθρωποι δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μίας φονικής ασθένειας. Ακολουθώντας τις ζωές δυο παιδιών και το πώς αυτές μπλέκονται μεταξύ τους, παρουσιάζεται ένας κόσμος που έχει κυριευτεί από τη βία και την εξαθλίωση. Ανάμεσα σε παιχνίδια δύναμης, δυνατά συναισθήματα και δύσκολες καταστάσεις, ο Περσέας και η Σύνθια πρέπει να μείνουν ζωντανοί και να ξεφύγουν από τη οργή ενός ανερχόμενου τυράννου που διψά για δύναμη.
Το βιβλίο σας έχει θεματική την πανδημία που διαδραματίζεται σε έναν post apocalyptic κόσμο. Είναι μια αγαπημένη σας θεματική;
Όχι, δεν είναι μία αγαπημένη μου θεματική. Μάλιστα αυτή ήταν η πρώτη προσπάθεια να γράψω κάτι εκτενές σε αυτό το είδος. Παρ’όλα αυτά βρήκα πρόσφορο έδαφος για να συνδυάσω την ενασχόλησή μου με το φανταστικό, την αγάπη για καλτ ταινίες των 80s και ένα περιβάλλον που καθιστά άκρως ενδιαφέρουσα την αντιμετώπιση κοινωνικών θεμάτων και οικολογικών προβληματισμών.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Όχι. Νιώθω σίγουρος για τη μνήμη μου. Βέβαια όταν κάθομαι στον υπολογιστή τα μισά τα έχω ξεχάσει.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Είναι όντως μία πρωτόγνωρη εποχή για όλους μας. Προσπαθώ να μένω ψύχραιμος απέναντι σε αυτό το κλίμα φόβου και αστάθειας που επικρατεί. Σίγουρα η υγειονομική κρίση και οι εν δυνάμει οικονομικές συνέπειες αποτελούν ένα βαρίδι, αλλά έχω μία συγκρατημένη αισιοδοξία ότι όλα θα σταθεροποιηθούν.
Η λογοτεχνία σίγουρα μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους. Υπάρχει ένας ωκεανός από βιβλία εκεί έξω για να καλύψουν κάθε προβληματισμό και να δώσουν στον καθένα από εμάς ό,τι χρειάζεται.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και την προσοχή σας. Μακάρι να ξεπεράσουμε γρήγορα όλη αυτή την κατάσταση και η νέα μέρα να μας βρει υγιείς και εύρωστους.
Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα το βιβλίο από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο στο παρακάτω link
