Η λογοτεχνία στα χρόνια της πανδημίας
ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΩ ΑΝΤΩΝΑ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Μάρω Άντωνα, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τα δύο πρώτα σας βιβλία από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσουν τα δικά σας βιβλία; Για ποιο λόγο κάποιος να τα επιλέξει για να τα διαβάσει;
Απάντηση
Μου αρέσουν πολύ οι λέξεις. Πιστεύω στον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και θεωρώ ότι τα παραμύθια μου δεν στερούνται λογοτεχνικότητας γιατί απευθύνονται σε παιδιά. Δεν υπάρχει διδακτισμός, αλλά ιστορίες που καλλιεργούν πανανθρώπινες αξίες μέσα από χιούμορ και φυσικούς διαλόγους.
Τα βιβλία πρέπει να έχουν την ικανότητα να «φτιάχνουν» εικόνες, και ο αναγνώστης να ταυτίζεται με τους ήρωες. Τα παραμύθια μου τα έγραψα με αγάπη και μεράκι. Μέλημα μου ήταν να «μπω» στη θέση ενός παιδιού και να «δω» την ιστορία με τα μάτια του.
Λόγω του επαγγέλματος μου είχα πρόσβαση σε σχολεία. Διάβαζα τα παραμύθια μου στα παιδιά και οι αντιδράσεις τους μου έδιναν ανατροφοδότηση.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα βιβλία, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο των βιβλίων σας.
Ο Αργύρης έκανε πολλούς γύρους. Μια ανέβαινε πολύ ψηλά και μια πολύ χαμηλά. Αισθανόταν πολύ ελεύθερος, στον αέρα αλλά στην γη βρίσκονταν η μητέρα και τʾ αδέρφια του. Όλα όσα αγαπούσε βρίσκονταν εκεί. Στο τέλος προσγειώθηκε μπροστά στη μητέρα του. Η Παρδαλή τον αγκάλιασε και του είπε:
─ Γιε μου, είμαι περήφανη για σένα. Έκανες αυτό που έπρεπε. Είσαι ένας γλάρος. Πάντα θα είσαι στην καρδιά μου. Πέταξε και δες τα πάντα. Φτάσε μέχρι τη θάλασσα. Εγώ ποτέ δεν είδα τη θάλασσα, όμως θα την δω μέσα από τα μάτια σου. Πέταξε, γιέ μου.
─ Μαμά, το ξέρεις πόσο σε αγαπώ. Είναι πολύ δύσκολο για μένα να φύγω. Θα ταξιδεύσω να γνωρίσω κι άλλους γλάρους. Θα δω τη θάλασσα. Όμως η καρδιά μου θα είναι με σένα και με τ’ αδέρφια μου. Μια μέρα θα γυρίσω. Το υπόσχομαι.
Ξαφνικά μια πέτρα τον κτύπησε στο κεφάλι και μια φωνή ακούστηκε:
― Έξω οι κακοί από το δάσος!
Ο Λύκος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που άκουσε. Αυτός ήταν ο κακός του δάσους; Γιατί;
Ήθελε να αλυχτήσει όπως μόνο ένας λύκος μπορεί να το κάνει. Όμως η έκπληξη του ήταν τόσο μεγάλη που του χάθηκε η φωνή.
Τώρα το βρεκεκέξ κουάξ κουάξ των βατράχων ακουγόταν διαφορετικό. Σαν να έλεγαν: «Ο Λύκος είναι ο κακός του δάσους.»
Δάκρυα γέμισαν τα μάτια του. Γιατί τα ζώα του δάσους πίστευαν αυτό τα πράγμα;
Πιστεύεται ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Κάθε συγγραφέας, όπως και κάθε άνθρωπος, κουβαλά την δική του πορεία στη ζωή. Όσα είδαμε, ζήσαμε και μάθαμε δημιουργούν τη στάση μας απέναντι στη ζωή. Πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια με ευαισθητοποίησαν απέναντι στην φτώχια, στην αδικία, στον κοινωνικό αποκλεισμό λόγω θρησκείας, καταγωγής και εθνότητας. Τα βιβλία πρέπει να καλλιεργούν την αποδοχή και την κατανόηση. Τα παιδιά είναι οι αυριανοί πολίτες και οφείλουμε να τους εμφυσήσουμε την ανεκτικότητα, την κατανόηση και την αποδοχή
Μιλήστε μας για την υπόθεση των βιβλίων σας, για να μπορέσουν να τα γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Το πρώτο μου βιβλίο « Μια φορά… και τρεις καιροί» αποτελείται από τρεις ιστορίες. Ο συνδετικός τους κρίκος είναι η φιλία. Η φιλία αξία πανανθρώπινη και διαχρονική, που ίσως είναι παρεξηγημένη και παραγκωνισμένη στις μέρες μας. Το συμφέρον και κυρίως τα διεμπλεκόμενα συμφέροντα της σύγχρονης κοινωνίας που όλα έχουν τιμή και αξία την έχουν παραμερίσει. Όμως θέλω να πιστεύω ότι η νέα γενιά θα της δώσει την αξία που της αξίζει.
Οι ήρωες συμπάσχουν και στέκονται αλληλέγγυοι στους φίλους/ες τους. Δρουν χωρίς να επιδιώκουν κάποιο κέρδος, απλά γιατί οι φίλοι/ες τους τούς χρειάζονται.
Το δεύτερο βιβλίο έχει κοινό άξονα τις φήμες και τα στερεότυπα. Και στα τρία παραμύθια πρωταγωνιστές είναι οι λύκοι και τα προβλήματα που τους δημιουργούνται από το στερεότυπο ότι είναι «κακοί». Οι φήμες που ψευδώς διαδίδονται τους στεναχωρεί και τους δημιουργεί προβλήματα, τα οποία όμως καταφέρνουν να επιλύσουν με την βοήθεια και την συμπαράσταση των φίλων τους.
Γράφετε παραμύθια και παιδική λογοτεχνία. Πιστεύετε ότι αυτό είναι το λογοτεχνικό είδος που σας εκφράζει καλύτερα;
Μου αρέσει η παιδική λογοτεχνία, γιατί για χρόνια, λόγω επαγγέλματος γνώρισα πολλά παιδιά και μέσω αυτών έμαθα να αφηγούμαι.
Σαν μητέρα διάβασα στα παιδιά μου πολλά παραμύθια, αλλά αυτά που αγαπούσαν ιδιαίτερα ήταν τα «συνεταιρικά» παραμύθια. Ήταν οι ιστορίες των ταξιδιών μας.
Άρχιζε ένας την ιστορία, σταματούσε και συνέχιζε ο άλλος. Αυτό έδινε την ευκαιρία στον καθένα να οδηγήσει την ιστορία όπου ήθελε. Όσο πιο μακρινό ήταν το ταξίδι , τόσο πιο ευφάνταστη γινόταν. Έμαθα να αφηγούμαι για χάρη των παιδιών μου και αυτά με οδηγούσαν στην επιθυμητή πλοκή.
Μου αρέσει η παιδική λογοτεχνία, αλλά δεν αποκλείω την λογοτεχνία για ενήλικες, που έχει τη δική της πρόκληση.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Καθόλου. Πιστεύω ότι όσα ζήσαμε, διαβάσαμε και γνωρίσαμε για αυτά γράφουμε. Όπως είπε και ο Γκαμπιέλ Γκαρσία Μάρκες « Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς, αλλά αυτή που θυμάται και όπως την θυμάται για να την διηγηθεί.»
Μεγάλωσα σε μια πολυμελή οικογένεια. Η μάνα μας παρά την κούραση της μέρας, τα βράδια μας έλεγε παραμύθια από μνήμης. Μας μάγευαν οι περιπέτειες του «Τυρίμου» τα πάθη της «Κοτσουκουτούς» και η χαζομάρα της «Χαούς». Όλες οι ιστορίες της μάνας μου, τα βιβλία που διάβασα και οι άνθρωποι που γνώρισα είναι αστείρευτη πηγή ιδεών.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Πραγματικά οι άνθρωποι ζούμε τον τελευταίο καιρό, σε συνθήκες πρωτόγνωρες και αφύσικες. Η ελευθερία διακίνησης, οι περιορισμοί σίγουρα μας επηρέασαν.
Το πνεύμα των ανθρώπων όμως δεν μπορεί να περιοριστεί, μπορεί να ταξιδεύει και να δημιουργεί.
Διαβάζω βιβλία, παίρνω τον σκύλο μου μακρινές βόλτες και έχω στα σκαριά ένα καινούριο βιβλίο.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Ένα καλογραμμένο βιβλίο μπορεί να μεταφέρει τη σκέψη μας μακριά από όλα όσα μας ενοχλούν ή μας προβληματίζουν, να μας κρατήσει παρέα τις ώρες της μοναξιάς. Ίσως είναι μια καινούρια ευκαιρία το βιβλίο να πάρει μια σημαντική θέση στη ζωή μας.
Μπορεί ακόμα η λογοτεχνία να ασχοληθεί με τα προβλήματα της περιόδου και στο μέλλον να διαβάσουμε βιβλία που οι συγγραφείς εμπνεύστηκαν από την «περίοδο του κορωνοΐού».
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Συμπαντικές Διαδρομές που εξέδωσαν τα βιβλία μου και μου έδωσαν την ευκαιρία να μοιραστώ με άλλους όσα έγραψα. Πιστεύω ότι είναι μεγάλη ικανοποίηση για έναν συγγραφέα να εκδώσει τα βιβλία του. Κι όπως λένε και οι Κινέζοι, ένας άνθρωπος ολοκληρώνεται όταν γεννήσει ένα παιδί, φυτέψει ένα δέντρο και γράψει ένα βιβλίο.
Μπορείτε να αγοράσετε τα βιβλία άμεσα από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο μας στα παρακάτω link
