Η κυρά του κάστρου
ΜΕ ΤΗ Σμαραγδή Μητροπούλου
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Μητροπούλου, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Η κυρά του κάστρου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση: Καλημέρα σας και χρόνια πολλά. Σίγουρα, κάθε βιβλίο έχει πάντα κάτι να πει στον αναγνώστη δίνοντας το δικό του στίγμα και μήνυμα. «Η κυρά του κάστρου» είναι γι’ αυτούς που πιστεύουν και νιώθουν πως η ίδια η ζωή είναι το πιο όμορφο και συναρπαστικό παραμύθι.
Επιλέξτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Απάντηση:
Οι καστροπολιτείες του Μοριά είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, καθώς κάποιον θρύλο ή παραμύθι έβρισκα να καταγράψω.
Στη Μεθώνη, όμως, με περίμενε μια έκπληξη.
«Αν δεν γνωρίσεις την κυρά του κάστρου, δεν είδες τίποτα!» μου είπαν οι ντόπιοι με το που πάτησα το πόδι μου εκεί.
«Ποια είναι αυτή; Μήπως κανένα ξωτικό;» ρώτησα μισοαστεία-μισοσοβαρά.
«Είναι ο ζωντανός μας άγγελος!» μου εξήγησε ο μπάρμπα-Παναγής ο καφετζής.
Τον κοίταξα με απορία.
«Όπου πόνος κι αρρώστια, είναι δίπλα μας η κυρά να μας ανακουφίσει! Όπου γέλιο και χαρά, πάλι δίπλα μας για να χαρεί! Όσο για τα μικρά παιδιά… σαν έχει μπουνάτσα, κάθονται στην αυλή της, τους δίνει ένα σωρό καλούδια και τους λέει παραμύθια», συνέχισε.
«Καλά, δεν έχει όνομα αυτή η… κυρά;» ξαναρώτησα εγώ.
«Στα νιάτα της την έλεγαν Ελπίδα!»
«Μόνο αυτό;»
(…..)
Με καλοδέχτηκε, με κέρασε γλυκό σταφύλι και κάθισα μαζί της ν’ αγναντεύουμε το πέλαγος.
«Έμαθα ότι σ’ αρέσουν τα παραμύθια!» μου είπε κάποια στιγμή.
Χαμογέλασα δίχως να της δώσω απάντηση.
«Τη βλέπεις;» μου ξανάπε δείχνοντας με το χέρι της τη θάλασσα. «Άλλοτε ήρεμη και γαλήνια, άλλοτε φουρτουνιασμένη! Έτσι ήμουν κι εγώ!»
Από ένστικτο έπιασα το σημειωματάριο μου στα χέρια μου.
«Γράψε!» μου είπε χαμογελώντας. «Γράψε το παραμύθι που θα σου πω!»
«Παραμύθι;» τη ρώτησα απορημένος.
«Ναι! Όμως θα είναι διαφορετικό απ’ όσα ήξερες μέχρι τώρα, γιατί είναι το δικό μου παραμύθι!»
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Απάντηση:
Ο πόλεμος ξεριζώνει βίαια την Ελπίδα απ’ τον τόπο της, στερώντας της ό,τι πολυτιμότερο έχει.
Την οδηγεί αιχμάλωτη στα παλάτια της Αιγύπτου. Εκεί θα γνωρίσει τη λάμψη, τον πλούτο, αλλά και τη μοναξιά, το αδιέξοδο, την απώλεια.
Η Μόνα, ο Φουάντ, η Αϊσέ, ο Λέοντας, ο Ιμπραήμ…. εμπλέκονται σ’ ένα παιχνίδι δύναμης… υπεροχής… αγώνα ενάντια στη μοίρα.
Κι η αγάπη; Η φιλία; Ο έρωτας;
Μια μουσική με ήχους διαφορετικούς, μα η μελωδία το ίδιο αγγίζει.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Έχετε σίγουρα μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ιστορίες που διαδραματίζονται σε κάστρα, κυρίως στην εποχή του μεσαίωνα. Είναι μια εποχή που σας συναρπάζει;
Απάντηση:
Μεγάλωσα στην καστροπολιτεία της Μεθώνης…το μεσαιωνικό κάστρο της είναι το στολίδι της. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα ως μικρό παιδί, εκεί κατέφευγα κι ως έφηβη για ηρεμία και περισυλλογή, εκεί άντλησα και τις πρώτες μου εμπνεύσεις, τις οποίες δειλά δειλά άρχισα να αποτυπώνω στο χαρτί. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, να λατρεύω τις παλιές ιστορίες που εκτυλίσσονται πίσω από τα τείχη ενός κάστρου και να τους δίνω σάρκα και οστά μέσα από τα κείμενά μου. Γιατί; Θα με ρωτούσατε εύλογα. Επειδή λατρεύω τα ταξίδια μέσα στο χρόνο. Τόσο απλά!
Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύεται ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Απάντηση:
Η καραντίνα με είχε βρει στο νησί της Άνδρου, όπου υπηρετούσα. Συνέχισα να κάνω μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης. Τα σαββατοκύριακα άκουγα τις αγαπημένες μου εκπομπές και στη συνέχεια κατέβαινα ή στο Νειμποριό ή στο Παραπόρτι για ηρεμία και περισυλλογή… επίσης, διάβασα και αρκετά αξιόλογα βιβλία. Αυτή η δύσκολη κατάσταση μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό πόσο πολύ μας λείπει η τέχνη και να την αναζητήσουμε: διαβάζοντας βιβλία (ίσως περισσότερο απ’ όσο πριν), ακούγοντας μουσική, παρακολουθώντας ομιλίες, συναυλίες, βιβλιοπαρουσιάσεις και εκδηλώσεις μέσω διαδικτύου.
Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Απάντηση:
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Στους αναγνώστες μου (και σε όλους γενικά τους ανθρώπους) θα έλεγα να έχουν πίστη και να μη σταματούν να αγωνίζονται, ώστε-όπως είναι ο τίτλος ενός έργου του Βαγγέλη Παπαθανασίου- να κάνουν το όνειρό τους να ζήσει πιο πέρα από τη νύχτα.
