Η κατσαρίδα της άμμου
ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Πρίτσα, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Η κατσαρίδα της άμμου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Αποτελεί γεγονός πως διαρκώς κυκλοφορούν καινούργια και αξιόλογα βιβλία. Συχνά τυχαία συναντούμε όμορφες ιστορίες στα πιο ασυνήθιστα μέρη, καθώς δεν είναι εφικτό να έχουμε πρόσβαση σε κάθε νέο βιβλίο της αγοράς.
Είναι δύσκολο κανείς να δικαιολογήσει γιατί το βιβλίο του είναι πιο ξεχωριστό από ένα άλλο, καθώς όλοι οι δημιουργοί θεωρούν τα δημιουργήματά τους ξεχωριστά και ενδιαφέροντα, παρόλα αυτά η νουβέλα μου « Η κατσαρίδα της άμμου» είναι η επιτομή του παράλογου και του σουρρεάλ.
Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πολλά για την υπόθεσή της φυσικά, είναι μια δυστοπική ιστορία με χιούμορ, περίεργα τέρατα που ίσως και να ήταν σνακ σε κάποιον άλλο κόσμο, χωρισμούς, μπούνκερ και σοβιετικά τανκ.
Όσον αφορά το μέγεθός της, επειδή πλέον οι άνθρωποι τείνουν να προτιμούν όλο και μικρότερες λογοτεχνικές φόρμες, πιστεύω πως μια νουβέλα των 80 σελίδων είναι εξαιρετικά εύκολο να διαβαστεί και σε ένα απόγευμα, ειδικά όταν έχει και μια πρέζα σκοτεινού χιούμορ πασπαλισμένη στις σελίδες της.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου « Η κατσαρίδα της άμμου» :
«Στις ταινίες και στα βιβλία πάντα ο ήρωας ξέρει πως θα έρθει το τέλος. Έχει ένα όραμα, μια φαντασία, ένα πλάνο. Πάντα υπάρχει κάποιο υπερφυσικό πλάσμα τέλος πάντων, που του ψιθύρισε πως θα γίνει πόλεμος την τρίτη μέρα της Άνοιξης κι άλλα τέτοια περίεργα. Ο αόρατος αφηγητής που λειτουργεί κι ως από μηχανής θεός. Ο ήρωας μάχεται κι οι μοίρες κόβουν κάθε του εμπόδιο. Παλεύει και χτυπιέται και δείχνει τους κοιλιακούς του. Χαμογελά με δόντια λευκά και ολόισια, χωρίς κενά και σφραγίσματα και σε αντάλλαγμα οι σφαίρες δεν τον τρυπούν. Ο κόσμος διαλύεται αλλά τι σημασία έχει;
Η γη ριγεί όσο εκείνος σώζει την αγαπημένη του. Πυροτεχνήματα και χαμόγελα, χειροκροτήματα και κατάλληλες αποφάσεις, όλα για χάρη του πρωταγωνιστή. Κι ύστερα τίτλοι τέλους κι όλα καλά. Έτσι όπως ήταν πριν. Ακριβώς όμως. Χωρίς καμία συνέπεια. Εξαιτίας κάποιου ενστίκτου και μιας καλής μοίρας. Τέλος καλά κι όλα καλά. Ακόμα κι αν δεν γίνεται έτσι.
Ναι, γελοίο το ξέρω. Τραγικό ίσως. Ας συμφωνήσουμε κάπου στο τραγελαφικό. Καταστάσεις μη ρεαλιστικές, σε ένα κόσμο που ποτέ δεν φημιζόταν για τη μαγεία και τη χρυσόσκονη. Μα οι άνθρωποι το πιστεύουν δυστυχώς όλο αυτό το καλτ υπερθέαμα. Ελπίζουν. Ονειρεύονται ίσως.
Το νοιώθουν. Πως όταν συμβεί κάτι κακό θα το ξέρουν. Πως πρέπει να το ξέρουν. Γιατί όλοι πιστεύουν πως είναι ο πρωταγωνιστής. Πως αξίζει να σωθούν. Να πετύχουν. Να τα καταφέρουν. Πως η μοίρα τους κρύβει κάτι το σπουδαίο και πως ο θάνατος δεν θα είναι πεζός και ξαφνικός. Όλοι νομίζουν πως έχουν το χάρισμα, την τύχη ή το θεό με το μέρος τους. Θεωρούν πως πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να αποδεχτούν πως όλα συμβαίνουν τυχαία, χωρίς κανένα συμπαντικό σχέδιο, μονάχα γεγονότα στο χάρτη της ιστορίας.
Όλοι αρνούνται την τύχη. Την τυχαιότητα. Με πείσμα αγκαλιάζουν σφιχτά φυλαχτά και σύμβολα. Νοιώθουν πως από αυτά αντλούν δύναμη. Τη δύναμη του εκλεκτού, του ήρωα, του σπουδαίου. Στην πραγματικότητα όμως οι νεράιδες δεν μουρμουράνε σε όλους πως θα ξεκινήσει πυρηνικό ολοκαύτωμα, ούτε εύκολους τρόπους διαφυγής. Κι όλα συμβαίνουν απλώς γιατί έπρεπε να συμβούν. Χωρίς να αφήσουν ήρωες και επιζώντες.
Το ένστικτο της επιβίωσης δεν είναι τόσο ισχυρό. Όχι πως υπάρχει εν τέλει κάτι που να είναι ισχυρό. Απλώς τείνουμε να αγνοούμε πως αυτό το μούδιασμα που αισθανόμαστε για όλους και για όλα είναι η νέα πραγματικότητα. Αδιαφορούμε για τις αλλαγές και προσπαθούμε να γραπωθούμε σε ένα παρελθόν μάταιο και νεκρό. Τείνουμε να αγνοούμε πως η ζωή δεν είναι ταινία και πως δεν μας ανήκει δικαιωματικά το ευτυχισμένο τέλος. Πρέπει να το κερδίσουμε. Να το αξίζουμε. Να βρεθούμε στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Όχι λόγω συμπαντικών δυνάμεων και πνευμάτων. Για στατιστικούς λόγους μονάχα.».
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Το βιβλίο είναι μια δυστοπική ιστορία με δόσεις σκοτεινού χιούμορ. Μέσα από τις σελίδες του ήθελα να φωτίσω LGBTQIA+ χαρακτήρες και δύσκολες ψυχολογικές περιόδους στη ζωή των ανθρώπων, οι οποίες μερικές φορές συμπίπτουν χρονικά και με το τέλος του κόσμου.
Το βιβλίο έχει μεγάλη σχέση με το D&D. Θα μας εξηγήσετε τι ακριβώς είναι και ποια είναι η σχέση του με την αφήγηση του βιβλίου;
Το D&D είναι ένα παιχνίδι ρόλων, το γνωστό dungeons and dragons. Ουσιαστικά οι παίκτες δημιουργούν έναν χαρακτήρα σε ένα φύλλο χαρτί, ο οποίος έχει όλα τα εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά ενός προσώπου, έναν χαρακτήρα που μπορεί να έχει οποιαδήποτε φυλή (εμπνευσμένη ακόμα και από μυθολογικά πλάσματα), ιδιότητα και προδιάθεση, πχ έναν χαοτικά κακό νάνο πειρατή, και ο DM (dungeon master) τους οδηγεί σε μια περιπέτεια μέσα στον κόσμο που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, ή σε κάποια έτοιμη περιπέτεια στο σύμπαν του D&D.
Μέσα στο παιχνίδι οι παίκτες μπορεί να αντιμετωπίσουν τέρατα σε μάχες, να χρειαστεί να βρουν έξυπνες λύσεις σε προβλήματα και σε καταστάσεις χρησιμοποιώντας τη λογική του χαρακτήρα τους. Η επιτυχία των αποφάσεων των παικτών επηρεάζεται από τα πολυεδρικά ζάρια του D&D.
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι ένα ζάρι του D&D. Πέραν του ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ένα ρόλο που αποκαλύπτεται προς το τέλος της ιστορίας και που οδηγεί στο φινάλε, το συγκεκριμένο ζάρι δείχνει πως μερικές φορές όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις μας κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα θέμα τύχης, καλού ή κακού timing.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές, με υγεία και ευτυχία. Να περάσετε όλοι όμορφα, να φάτε μέχρι σκασμού, να ανταλλάξετε δώρα και να διαβάσετε εξαιρετικές ιστορίες. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.
