Sarabande
ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Πρίτσα, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Sarabande». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Βιβλία υπάρχουν άπειρα και πάντα θα υπάρχουν, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σίγουρα ένα καλό βιβλίο μπορεί να χαθεί λόγω πληθώρας επιλογών και λόγω κακού μάρκετινγκ ίσως, ωστόσο το ότι υπάρχουν πολλές επιλογές σημαίνει πως υπάρχει και ένα βιβλίο για όλους μας, ακριβώς στα γούστα μας, κάπου εκεί έξω.
Στην Ελλάδα συχνά εκδίδονται βιβλία με αισθηματικό χαρακτήρα, κοινωνικά και ενίοτε μυστηρίου. Λίγοι είναι οι εκδοτικοί οίκοι που τολμούν να εκδώσουν βιβλία τρόμου, θρίλερ ή φαντασίας, από Έλληνες συγγραφείς. Παρότι στο εξωτερικό ο Στήβεν Κινγκ επικρατεί στα βιβλία τρόμου και συχνά προτιμάται και από το ελληνικό κοινό, δύσκολα να επιλέξει ο αναγνώστης κάποιον Έλληνα δημιουργό που γράφει αυτού του στυλ τα αναγνώσματα.
Το γιατί να επιλέξει κανείς το βιβλίο μου και κάθε βιβλίο μου δε μπορώ να το πω. Γράφω κυρίως τις ιστορίες που εγώ ως αναγνώστρια θα ήθελα να διαβάσω. Το συγκεκριμένο αποτελεί μια ιστορία σκοτεινού τρόμου, όπου μία κοπέλα βιώνει υπνική παράλυση όλη της τη ζωή κι αυτό τη διαμορφώνει σαν προσωπικότητα, καθορίζει τις επιλογές της και την πορεία της.
Σίγουρα θεωρώ πως το ζήτημα της υπνικής παράλυσης σε μια ιστορία τρόμου και φαντασίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για αυτό είναι και κεντρικό θέμα στη νουβέλα μου. Τα όνειρα και οι εφιάλτες αποτελούν πηγή έμπνευσης και ενδιαφέροντος αιώνες τώρα, οπότε θεωρώ πως αυτό διευρύνει το κοινό που θα ήθελε να διαβάσει αυτή την ιστορία.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Το απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί την αρχή ενός εφιάλτη της πρωταγωνίστριας. Ελπίζω να σας αρέσει.
«Η νύχτα είχε πέσει βαριά και εβένινη, ψυχρή κι απόκοσμη. Η ομίχλη τύλιγε τα στενά κι έκανε τα βήματα βαριά σαν μαχαιριές. Τα δέντρα θρόιζαν στο αεράκι, ψιθύριζαν ιστορίες για το θάνατο. Πως σύντομα θα συνέβαινε κάτι φριχτό. Περπατούσα γρήγορα σε ένα δρόμο γεμάτο μαυροντυμένες μορφές, που βάδιζαν αργά, κρατώντας κατακόκκινα κεριά. Σιωπή. Μονάχα η ανάσα μου ακουγόταν και τα δέντρα. Κανείς δεν με κοιτούσε, κανείς δεν μιλούσε. Μόνο έσφιγγαν τα κεριά, που έλιωναν στα δάχτυλά τους. Συνέχιζαν τη μακάβρια πομπή. Κι εγώ έκανα το βήμα μου όλο και πιο γρήγορο. Τη μία στιγμή περπατούσα, την επόμενη έτρεχα ανάμεσά τους. Δεν ήξερα προς τα πού πήγαινα και πώς να ξεφύγω. Καταλάβαινα γιατί με αγνοούσαν. Δεν ήθελα να μου μιλήσουν. Κοιτούσαν τη δουλειά τους κι εγώ δεν ήμουν υποχρέωσή τους. Με άφηναν να φύγω, δεν ήταν επιλογή μου, μα δική τους. Κι ίσως να ήξεραν καλύτερα.
Προσπαθούσα να μην κοιτάξω τον ουρανό. Να κάνω πως δεν υπάρχει αυτό που βλέπω. Μα ήταν αδύνατο. Ο ουρανός ήταν γεμάτος μπλαβές σκιές που έπαιρναν μορφές από πρόσωπα. Φαντάσματα. Ήθελα τόσο πολύ να μην δω αυτό που βρισκόταν μπροστά μου, μα μου ήταν αδύνατο. Οι μαύρες μορφές να μου χαμογελούν φρικιαστικά, με μάτια κατακόκκινα και ματωμένα και δόντια κοφτερά και σπασμένα. Με καλούσαν κοντά τους, προσπαθούσαν να μου μιλήσουν. Αλλά εγώ έτρεχα μακριά. Προς τα πού δεν ήξερα. Αρκεί να ήταν κάπου αλλού. Σε ένα αλλού που να μην υπάρχει κανένα τέρας.
Σκέφτηκα να πάω κάπου ψηλά. Να πάρω φόρα και να πέσω από κάποιο μπαλκόνι. Άραγε θα ξέφευγα έτσι από τις σκιές; Θα γλίτωνα; Με την άκρη του ματιού μου οι σκιές σχεδόν με άγγιζαν. Με τραβούσαν απ’ το χέρι και μου φώναζαν να μείνω κοντά τους. Αλλά εγώ συνέχιζα να τρέχω. Δεν γινόταν να σταματήσω. Αν σταματούσα θα ερχόταν το τέλος μου.
Έφτασα στην πολυκατοικία μου. Ανέβηκα πάνω στην ταράτσα. Τα αντικείμενα κινούνταν μόνα τους. Πόρτες άνοιγαν πριν καν τις αγγίξω. Ο αέρας με έσπρωχνε στο περβάζι. Κι εγώ έφτασα στην άκρη.
Οι σκιές είχαν κάνει δίνη από πάνω μου. Οι μορφές γινόντουσαν όλο και πιο καθαρές και ούρλιαζαν να μείνω εκεί μαζί τους. Με όλη τους τη δύναμη.
Είδα το πεζοδρόμιο κάτω. Άραγε ο θάνατος θα ήταν το τέλος; Ή πέφτοντας οι σκιές θα με έκαναν δική τους; Αν έμενα το τέλος ήταν σίγουρο, αν έπεφτα αβέβαιο. Προτίμησα κι εγώ το αβέβαιο. Πήρα μια βαθιά ανάσα κι έκανα το βήμα στο κενό. Καθώς έπεφτα οι σκιές με ακολουθούσαν. Πλησίαζαν. Πλησίαζαν. Γελούσαν υστερικά. Αλλά κόντευαν να με φτάσουν. Έφτανα σχεδόν το πεζοδρόμιο. Λίγα δευτερόλεπτα ακόμα. Το πεζοδρόμιο ήταν τόσο κοντά. Με έφτασαν τη στιγμή που το άγγιζα. Αισθάνθηκα τον πόνο. Για λίγο μόνο. Κι ύστερα ξύπνησα. »
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Ουσιαστικά το βιβλίο αναφέρεται σε μια κοπέλα, τη Φρίντα, η οποία βιώνει καθημερινά υπνική παράλυση. Βλέπει φριχτούς εφιάλτες και πνεύματα που προσπαθούν να της μιλήσουν. Αυτό όμως σταματά την ημέρα που γνωρίζει το Νίκο. Από εκεί κι έπειτα συμβαίνουν διάφορα, χαρακτήρες από άλλα βιβλία μου εμφανίζονται σε ρόλο κλειδί αλλά και τρομακτικές καταστάσεις περιπλέκουν τις ζωές όλων.
Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει πάλι ως εξώφυλλο ζάρια από το D&D, ριγμένα. Ουσιαστικά είναι άμεση αναφορά και στην υπόθεση του βιβλίου. Πως τυχαία περιστατικά, έξω από τις δυνάμεις μας, μπορούν να καθορίσουν τη ζωή μας. Αποφάσεις που αν ήταν λίγο διαφορετικές η έκβαση πολλών καταστάσεων θα είναι διαφορετική.
Ίσως μέσα από αυτή την ιστορία θα ήθελα να μιλήσω για τη σημασία των αποφάσεων, της χρονικής στιγμής που συμβαίνουν όλα. Το πώς οι καλές προθέσεις δεν είναι πάντοτε αρκετές.
Στο οπισθόφυλλο αναφέρετε, «Αν σας αρέσουν τα σκοτεινά θρίλερ, γεμάτα φριχτούς εφιάλτες, υπνική παράλυση, μουσικούς και κυνηγούς τεράτων τότε αυτό είναι ένα βιβλίο για εσάς».
Τελικά το βιβλίο σε ποιο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού ανήκει;
Γενικά θεωρώ πως οι ιστορίες μου εμπεριέχουν παραπάνω από ένα λογοτεχνικά είδη. Η συγκεκριμένη ιστορία έχει αρκετά έντονο το στοιχείο του σκοτεινού τρόμου, αλλά και την ένταση ενός θρίλερ. Παρόλα αυτά δεν λείπει το μαύρο χιούμορ κι ενίοτε ο ρομαντισμός.
Όπως στη ζωή έτσι και σε μια ιστορία δεν υπάρχει μόνο ένα συναίσθημα ή ένα είδος που υπηρετούμε. Ανάλογα με τις αποφάσεις και τα συναισθήματα των ηρώων διαμορφώνεται και η χροιά των καταστάσεων. Μπορεί μια κωμική κατάσταση να αντιμετωπιστεί με τρόμο και μια τρομακτική με χιούμορ.
Οπότε μάλλον θα έλεγα πως αυτό που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο είναι πραγματικότητα, διότι όλα αυτά εμπεριέχονται στην ιστορία μου. Απλώς υπάρχουν και διάφορες κωμικές νότες εδώ κι εκεί.
Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Οι τελευταίες χρονιές ήταν το λιγότερο δραματικές για μένα. Τα τελευταία δύο χρόνια δυστυχώς μας άφησαν πολλοί συγγενείς μου, με πιο οδυνηρές απώλειες του παππού και του πατέρα μου.
Προσωπικά η λογοτεχνία, ειδικά του φανταστικού, με έχει βοηθήσει αρκετά στην αντιμετώπιση της απώλειας. Μερικές φορές έχεις ανάγκη να ξεφύγεις για λίγο από τη ζωή σου, από τον πόνο και τη θλίψη, τις δύσκολες καταστάσεις και τη μοναξιά κι ένα βιβλίο είναι πάντοτε καλή παρέα.
Γνωρίζεις καινούργιους φίλους μέσα από τους χαρακτήρες του, ζεις μιαν άλλη ζωή, χιλιάδες ζωές, πολύ κοντινές ή μακρινές από τη δική σου. Η λογοτεχνία φαντασίας για μένα αποτελεί καταφύγιο. Ακόμα και τώρα έχω βιβλία που ξαναδιαβάζω όταν είμαι λυπημένη, συγγραφείς που αναζητώ όταν θέλω να γελάσω και ιστορίες που θα έχουν πάντα μια θέση στη βιβλιοθήκη της καρδιάς μου.
Προφανώς η λογοτεχνία του φανταστικού δημιουργεί όνειρα, φίλους, καταστάσεις που μας κάνουν για λίγο να ξεχάσουμε ποιοι και πού βρισκόμαστε κι είναι πολύ σημαντικό αυτό. Το να ξεφεύγεις απ’ όλα. Γιατί μερικές φορές η αλήθεια θέλει μερικές παύσεις για να αντιμετωπιστεί. Παύσεις που μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με φανταστικούς φίλους, όπως αυτές που δίνουν τα βιβλία φαντασίας.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Όπως εύχομαι κάθε φορά θα ευχηθώ και πάλι υγεία, ευτυχία και αγάπη για εσάς και τους αγαπημένους σας. Να περάσετε όμορφα την Πρωτοχρονιά και να δείτε το 2023 ως μια χρονιά θετική και όμορφη. Φάτε μελομακάρονα (με σοκολάτα ή και απλά), κουραμπιέδες και δίπλες. Κερδίστε το φλουρί στη βασιλόπιττα και ανταλλάξτε δώρα.
Αφήστε τους εαυτούς σας να χαθούν για λίγο στα όνειρά τους και να χαμογελάσουν. Κάντε το παρέα με ένα καλό βιβλίο ή εύθυμους φίλους. Τα όνειρά σας έχουν σημασία. Ποτέ μην το ξεχνάτε αυτό.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην τη διασκεδάσουμε. Με βιβλία, νόστιμο φαγητό, οικογένεια και φίλους.
Καλές γιορτές και καλές αναγνώσεις.
Ισαβέλλα Πρίτσα
