Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου
ΜΕ ΤΟΝ Μάριο Μ. Πλουσίου
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Πλουσίου, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Καλημέρα και σε σας! Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και την ευκαιρία που μου δίνετε να πω δύο λόγια για το νέο μου βιβλίο.
Το «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου,» είναι μια μαύρη κωμωδία, που συνδυάζει δύο πολύ διαφορετικά είδη λογοτεχνίας: τη ρομαντική λογοτεχνία με τη λογοτεχνία του τρόμου.
Στόχος, ήταν να δημιουργήσω μια ιστορία, που να έχει όλα τα κλασικά στερεότυπα των ρομαντικών ταινιών των δεκαετιών του 80-90 και να το συνδυάσω με στοιχεία υπερφυσικού τρόμου και σπλάτερ.
Έτσι το βιβλίο διαβάζεται σαν να παρακολουθεί ο αναγνώστης μια ταινία. Μα εκεί που ξεκινά σαν ρομαντική κωμωδία, στο τέλος του γυρίζει ανάποδα και γίνεται ιστορία τρόμου.
Πιστεύω ότι είναι μια ασυνήθιστη ιστορία, τόσο στην πλοκή, όσο και στον τρόπο γραψίματος, αφού πολλές φορές, ο αφηγητής μιλά απευθείας στον αναγνώστη.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Για να μη κάνω spoiler, θα σας δώσω μόνο ένα σύντομο απόσπασμα, που αποτελεί και τον πρόλογο του βιβλίου:
Πρόλογος: Η Σκοτεινή Προφητεία
Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο κάπου κοντά στην πλατεία ταχυδρομείου στη Λάρισα, ξεχασμένο κάπου ανάμεσα σε μια μισο-σαπισμένη ξύλινη βιβλιοθήκη και τον τοίχο από πίσω της, βρίσκεται ένα παράξενο βιβλίο, που οι μισοσβησμένες απ’ τους αιώνες σελίδες του, είναι γραμμένες σε μια γλώσσα που κανείς πλέον δεν μπορεί να μεταφράσει. Αν ωστόσο κάποιος θεωρητικά μπορούσε να την καταλάβει (λέμε τώρα), ανάμεσα στις παλιές συνταγές για σπανακόρυζο με πράσο και μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί, θα διάβαζε τα παρακάτω δυσοίωνα λόγια:
Έτσι προείπε ο Εύμαιος, ο κουλοχέρης, μονόφθαλμος, ευνούχος προφήτης, ότι κατά την τρίτη έκλειψη της Σελήνης, μετά τη μεγάλη αρρώστια, στο μέρος που ονομάζεται Θαλασσούρι, αυτός που το όνομα του δε λέγεται θα αναδυθεί από το αίμα του κοριτσιού με το σημάδι του τράγου. Θα σέρνει πίσω του τους ειρμούς της κολάσεως και θα φέρει μαζί του το τέλος των ημερών …
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω spoiler, η ιστορία μιλάει για την γνωριμία της Ελίζαντεθ και του Ντάνιελ, και πως αυτή εξελίσσεται σε ένα μεγάλο έρωτα.
Στην ευτυχία τους όμως στέκουν πολλά εμπόδια: οι φωνές στο κεφάλι της Ελίζαντεθ που την αναγκάζουν να κάνει κακά πράγματα, μια ομάδα δαιμόνων που θέλουν την Ελίζαντεθ για τους δικούς τους νοσηρούς σκοπούς, ένας τραγικός φόνος, αλλά κυρίως, μια παλιά προφητεία που θέλει την Ελίζαντεθ να φέρνει το τέλος του κόσμου.
Κάτω λοιπόν από αυτές της αντίξοες συνθήκες οι ήρωες θα δοκιμαστούν, μπλέκοντας άλλοτε σε τραγελαφικές καταστάσεις, και άλλωτε σε σοβαρούς αγώνες επιβίωσης.
Δε μπορώ να πω ότι το βιβλίο έχει κάποιο σοβαρό ή πρωτόγνωρο μυνημα να μεταδώσει. Αυτά είναι για βιβλία φιλοσοφίας. Σκοπός αυτού του βιβλίου, είναι να διασκεδάσει τον αναγνώστη και να προσφέρει έστω και μερικές ώρες απόδρασης από την πραγματικότητα, μέσα από απίστευτες καταστάσεις που όμως κατά κάποιο τρόπο, θα μας φανούν γνώριμες και από της προσωπικές μας εμπειρίες.
Το βιβλίο το χαρακτηρίζετε σαν μαύρη κωμωδία. Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτό το χαρακτηριστικό του βιβλίου;
Προσπαθώ στα περισσότερα βιβλία μου να προσδώσω και λίγο χιούμορ, παρόλη τη γενική μαυρίλα που τα διακατεχει. Αυτή τη φορά, με το Ελιζαντεθ ήθελα να δημιουργήσω μια ιστορία, που να είναι πρωτίστως κωμωδία, και μετά ιστορία τρόμου. Την ιστορία την εμπνεύστηκα και από τα δικά μου βιώματα, την γνωριμία με την γυναίκα μου αλλά και της προετοιμασίες του γάμου, με όλα τα άγχη που ακολούθησαν. Περιττό να πω ότι η ιστορία είναι σαφώς φανταστική, και αν η γυναίκα μου μιλούσε ελληνικά και διάβαζε αυτή τη συνέντευξη, θα γινόταν μάλλον πρώην γυναίκα μου.
Ναι, μαύρη κωμωδία λοιπόν.
Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύεται ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Με τρομερή αισιοδοξία.
Πιστεύω ότι η λογοτεχνία γενικά, και ειδικά η λογοτεχνία του φανταστικού, αποτελούν απόδραση από ότι καταστροφικό κι αν συμβαίνει γύρω μας.
Ένα καλό βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει και ο απώτερος σκοπός εμένα σαν συγγραφέα, αλλά πιστεύω και των περισσότερων λογοτεχνών που γράφουν φαντασία, είναι ακριβώς αυτό: Να ταξιδέψουν τον αναγνώστη σε μέρη που η πραγματικότητα δεν αγγίζει, να τον συστήσουν σε χαρακτήρες που ζουν μόνο στη φαντασία του δημιουργού τους, και να τον βοηθήσουν να ζήσει και αυτός αφανταστές περιπέτειες, έστω και εμμέσως, μέσα από τους ήρωες της ιστορίας.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Θέλω απλά να τους ευχαριστήσω για την στήριξη τους! Δε θα είχα τη δύναμη να εκδώσω 5 προσωπικά βιβλία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αν δεν είχα τα θετικά σχόλια και τις προτροπές των αναγνωστών μου.
για αυτούς που θα επιλέξουν να διαβάσουν το «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου» εύχομαι να το βρουν ευχάριστο και διασκεδαστικό. Αν πάλι για κάποιο αδιανόητο λόγο δεν τους αρέσει, κάνει και για πολύ καλό σουβέρ!
