Εξιλέωσις
ΜΕ ΤΟΝ Χρήστο Κεκέ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Κεκέ, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Εξιλέωσις». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Καλημέρα σας. Το βιβλίο μου είναι μια ιστορία μεταφυσικής φαντασίας. Πέρα από το φανταστικό στοιχείο, που φυσικό είναι να κυριαρχεί, θίγονται και ορισμένα φιλοσοφικά και κοινωνικά ζητήματα. Ποιοι είμαστε; Πού κατευθυνόμαστε; Τι υπάρχει μετά το θάνατο και τι πέρα από τον άνθρωπο; Κάποια από τα κοινωνικά ζητήματα στα οποία γίνεται νύξη αποτελούν μονάχα διάσπαρτες σύντομες αναφορές στο βιβλίο μου που δεν εξυπηρετούν την πλοκή. Ήταν όμως ένας τόνος που ήθελα να δώσω ακόμα και σε ένα βιβλίο που η υπόθεσή του εκ πρώτης όψεως φαίνεται να απέχει παρασάγγας από αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα. Θεωρώ όμως πως αρκούν για να αποτελέσουν εφαλτήριο για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες να κάνουν με τη σειρά τους ανάλογες σκέψεις. Ένα κρίσιμο, ωστόσο, κοινωνικό θέμα, αυτό της κοινωνικής αποξένωσης, που όλους μας απασχολεί και πιθανώς οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, κυριαρχεί στην πλοκή του βιβλίου και αποτελεί βασικό άξονά της.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Θα μου επιτρέψετε να επιλέξω κάποια διάσπαρτα αποσπάσματα από το βιβλίο μου, που θεωρώ πως συνολικά προβάλλουν καλύτερα αυτό το αίσθημα της κοινωνικής αποξένωσης και του θριάμβου του ατομικισμού που ενυπάρχουν στη σύγχρονη κοινωνία και θέλω να τονίσω μέσα από τις σελίδες του βιβλίου: «Κλείνω τα μάτια μου για λίγες στιγμές. Ή μήπως πέρασαν αιώνες; Όταν τα ανοίγω ξανά βλέπω ανθρώπους να έρχονται καταπάνω μου κατά δεκάδες. Νιώθω ξανά το ίδιο συναίσθημα. Νομίζω ότι αρχίζω να πανικοβάλλομαι. Όμως οι άνθρωποι με προσπερνάνε. Περιεργάζομαι το χώρο γύρω μου. Βρίσκομαι στο κέντρο ενός πολυσύχναστου δρόμου μιας μεγαλούπολης με τεράστια κτήρια, φασαριόζικα οχήματα και βιαστικούς κατοίκους. Οι οποίοι συνεχίζουν να με προσπερνάνε σαν να μην υπάρχω. Προχωρώ κι εγώ ανάμεσά τους προσποιούμενος πως δεν τους προσέχω. Αυτό το αίσθημα πανικού όμως αρχίζει να με καταβάλλει. Νιώθω άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Αυτή η προσποιητή αδιαφορία τους προς το πρόσωπό μου με κάνει να θέλω να φωνάξω μπροστά στα μούτρα τους. Να ξεσπάσω πάνω τους».
«Οι άνθρωποι συνεχίζουν βιαστικοί το δρόμο τους προσπερνώντας με και αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι πανικόβλητος. Βρίσκομαι όντως εδώ ή βιώνω έναν παράξενο εφιάλτη; Ζω; Ή μήπως έχω πεθάνει και περπατώ εγώ, ένας νεκρός, ανάμεσα στους ζωντανούς; Υπάρχω; Υπήρξα στα αλήθεια ποτέ; Ή μήπως κι η ίδια η ύπαρξη είναι απλώς μια αυταπάτη;».
«Κοιτάζω το σώμα μου. Προσπαθώ να με αγγίξω. Να νιώσω την αίσθηση της αφής πάνω στο δέρμα μου. Να πειστώ πως είμαι εδώ και πράγματι υπάρχω. Όμως δεν αισθάνομαι τίποτα. Λες και δεν αποτελούμαι από ύλη. Σαν να είμαι μια οπτασία. Μία άυλη προβολή του υλικού εαυτού μου».
«Με ή χωρίς σώμα παραμένω ένας άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Μία ανύπαρκτη ύπαρξη. Γιατί, υπάρχω πράγματι, αν κανείς από όσους υπάρχουν γύρω μου δεν με αναγνωρίζει ως ένα υπαρκτό ον;».
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Η υπόθεση του βιβλίου αφορά κάποιον που ανακτά τις αισθήσεις του έπειτα από μία πτώση, δίχως να γνωρίζει πού βρίσκεται, έχοντας χάσει την αντίληψη του χώρου και του χρόνου και μην έχοντας καμία ανάμνηση της πρότερης ζωής του. Προσπαθώντας να ανακτήσει τη μνήμη του αρχίζει να αμφιβάλλει ακόμα και για την ίδια του την ύπαρξη. Όντας άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, παρατηρεί ανθρώπους γύρω του να τον προσπερνούν, αγνοώντας τον εντελώς. Η έντονη περιφρόνηση που βιώνει, τον ωθεί να φωνάξει μπροστά στα μούτρα τους πως βρίσκεται εδώ, υπάρχει και αναζητά απελπισμένα λίγη προσοχή.
Σύντομα -ή πολύ αργότερα, αυτό δεν μπορεί να το ξέρει, δίχως να έχει αίσθηση του χρόνου που περνά-, θα καταλάβει πως δεν είναι μόνος του στον κόσμο. Εχθροί και φίλοι, σύμμαχοι και ορκισμένοι εκδικητές, θα του φέρουν θύμησες από την προηγούμενη ζωή του, το ποιος ήταν και ποιος έχει γίνει, θα του θυμίσουν παλιές δόξες και πρόσφατες αμαρτίες. Μέσα από μια συνεχή διαδικασία αναζήτησης του εαυτού του, αμφισβήτησης των πιστεύω του, παλαιών και νέων, εναλλαγής συμμαχιών και μέσα από μια απρόσμενη συνάντηση, θα επέλθει η τελική του εξιλέωση. Ή ίσως να είναι η τιμωρία του.
Ένα ακόμη κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου, πέρα από εκείνα που προανέφερα, είναι, θεωρώ, η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό. Οι πράξεις των ανθρώπων συχνά κινούνται μέσα σε αυτή τη γκρίζα ζώνη, είτε δικαιολογεί ορθά κανείς τις πράξεις του είτε όχι. Αυτή η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό μέσα μας, η αφελής ή ψευδής αν θέλετε αιτιολόγηση αρνητικών σκέψεων και άσχημων πράξεών μας με γνώμονα το ευρύτερο καλό ή με αυτό ως πρόφαση, ενυπάρχει και στο βιβλίο, σε έντονο μάλιστα βαθμό.
Το βιβλίο σας θα το χαρακτήριζα σαν ένα είδος θεογονίας. Ένα δοκίμιο για τη δημιουργία της δομής του κόσμου. Συμφωνείτε με αυτόν τον ορισμό;
Εν μέρει θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει αυτό. Το βιβλίο πραγματεύεται κοσμογονικές αλλαγές που συμβαίνουν τόσο στη Γη, όσο και σε μακρινούς από τον δικό μας κόσμους. Αφορά, επίσης, την ανατροπή της θεϊκής καθεστηκυίας τάξης και την ανάδυση νέων υπερβατικών οντοτήτων, που βαδίζουν, ωστόσο, στα χνάρια της παλιάς πίστης. Επομένως, πιθανώς δεν πρόκειται για μια θεογονία αυτή καθαυτή, μα περισσότερο θα έλεγα για μια διαδοχή του παλιού από το νέο, η οποία, ωστόσο, εντάσσεται λίγο πολύ στο ίδιο θεϊκό σύστημα αξιών.
Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύεται ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Δεν μπορώ να πω πως ήταν κάτι που δεν περιμέναμε. Δυστυχώς οι πανδημίες και οι πόλεμοι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ίσως δεν θα φανταζόμασταν ποτέ την έκταση την οποία έλαβε η πανδημία. Όμως έχουμε ζήσει και στο παρελθόν σκοτεινές μέρες και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης από υγειονομικής άποψης, ιδιαίτερα οι λαοί της αφρικανικής ηπείρου. Και ο σύγχρονος κόσμος της παγκοσμιοποίησης έχει φέρει τόσο κοντά γεωγραφικά απομακρυσμένους ανθρώπους, ώστε δεν μπορούμε να θεωρούμε αδιανόητη την ταχεία εξάπλωση μιας ασθένειας σε όλη την υφήλιο. Πιθανότατα θα ζήσουμε και στο μέλλον ανάλογες καταστάσεις. Όπως και οι γεωπολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις του εν εξελίξει πολέμου στην Ουκρανία δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανέναν. Αν θέλετε τη γνώμη μου πάνω σε αυτό, τέτοιου είδους συνθήκες είναι ίδιον του συστήματος στο οποίο ζούμε, στο οποίο σε πρώτη μοίρα έρχεται πάντοτε το κέρδος και δευτερευόντως, αν έχει καν θέση σε αυτό, ο άνθρωπος. Συνεπώς, όσο η εκμετάλλευση των πληθυσμών θα συνεχίζεται για την κερδοφορία λίγων και εκλεκτών, τόσο θα πληθαίνουν τα συμβάντα επιδημιών και οι πολεμικές συγκρούσεις.
Σαφώς και η λογοτεχνία του φανταστικού προσφέρει μία διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ανέκαθεν το έπραττε αυτό. Αν αναλογιστούμε πως στην πλειονότητά τους τα βιβλία που εντάσσονται στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος αναπτύσσονται γύρω από την πάλη του «αδύναμου» με τον «ισχυρό» και την τελική ανατροπή του τελευταίου, δείχνουν το δρόμο και για το πώς μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις της πραγματικότητάς μας. Που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άλλος από τη ρήξη με το κατεστημένο.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Αυτό που θέλω να πω στους αναγνώστες και τις αναγνώστριές σας είναι να συνεχίσουν να ονειρεύονται, να συνεχίσουν να φαντάζονται και να επιμένουν, παρά τις όποιες απογοητεύσεις, να κάνουν αυτό που αγαπούν και που τους γεμίζει. Ελπίζω να απολαύσουν την Εξιλέωση, όσο απόλαυσα κι εγώ τη συγγραφή της.
