Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Πιόνια, του Θρασύβουλου Συρρή

Πιόνια, του Θρασύβουλου Συρρή





Καχεκτικό το πνεύμα μου τούτες τις πρωινές ώρες,
ακρωτηριασμένη η βούληση μου στο απέραντο της άγνοιας.
Σαν φάντασμα περιπλανιέμαι άσκοπα δίχως προορισμό,
με συντροφιά τα τέρατα που ζουν μες το μυαλό μου.

Θάλασσα; Γαλάζια θάλασσα ζωγραφίζει το τοπίο πίσω μου.
Σύννεφα; Ζωηρά σύννεφα ξεπροβάλλουν στον ουρανό,
έρμαια του επιστήθιου φίλου τους, του ανέμου,
που φυσώντας αντηχεί σαν τραγούδι μαγεμένο,
ένα τραγούδι του θανάτου.

Πιόνια είμαστε όλοι άλλων ανθρώπων, τάχα ελεύθερων,
μα θύματα της δικής τους κατάρας,
πιόνια γινήκανε και αυτοί.
Ποιοί είναι άραγε οι παίκτες τούτου του δόλιου σκακιού;

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Ποιήματα του Ermis S.



Ποιήματα του Ermis S. 





Γαία πυρί μιχθήτω

Κενό το βλέμμα των όρνεων
Φαύλη η κίνηση των νηπενθών
Σεμνό το φάντασμα του ήθους πλανιέται  
Στις αποτρόπαιες αρτηρίες μιας πάλαι ποτέ πόλης

Βαρύ το σάβανο 
Εγκλωβίζει τον χρόνο στο στρώμα
Και η πάνοπλη θλίψη στήνει στο ικρίωμα
Το νόημα μιας πάλαι ποτέ αγάπης






Μαύρα άστρα

Βάθος  σιωπής
Και σκότος νοερό
Λιβάδι χρυσό καλεί το παιδί

Ορμή του τέλους
Πέπλο η οροφή
Φύλακες σπεύδουν να βρουν το παιδί

Άστρα ψυχοτρόπα
Καίνε το φιλμ
Θέα σημαίνει εικόνα νεκρή

Βάθος  θανάτου
Και μαύρη γιορτή
Ανάσα που σβήνει της μνήμης κερί







Μετανεωτερικό

Βλέπω ένα θαύμα
Το παλάτι της Φάτα Μοργκάνα
Μα είναι το μέλλον
Διττό και ανεστραμμένο
Θωρώ την Ιστορία
Να ιππεύει τα θηρία
Στο λυκαυγές του Τρόμου
Στα σπλάχνα του ανθρώπου










Νηνεμία


Στο χάδι του ανέμου
Η σκιά μακραίνει
Οι ψυχές σκορπίζουν κάτω από του τάφου το ημίφως
Προς κάθε χαράκωμα
Προς κάθε αναλγητική τελετή

Και εγώ εδώ, εν μέσω εικονογράφησης
Ονειρεύομαι έξω από τον ορίζοντα των γεγονότων 
Μόνη φίλη και σύντροφος μια Σίβυλλα
Ακοίμητος λυχνία σε κάθε αβεβαιότητα μου
Άπλετο σέλας στου χάους  τη σαβάνα
Στου κόσμου την αντανάκλαση

Και η σκιά πλέον απέραντη
Πνίγει κάθε ικεσία μου και σπονδή 
Στην άπνοια της νύχτας








Οιονεί αυγή 


Είναι οι μέρες που αιωρούνται πάνω από κάθε γαλήνη
Και κρούουν τις θύρες των άχρονων μου φόβων
Είναι οι τοίχοι αυτής της σαρκοφάγου
Ανάμεσα σε τόμους και έγχορδες  κραυγές
Που αποπνέουν ακαμψία

Είναι οι νοσοφόρες συνήθειες
Που αναστηλώνουν κάθε υπερβολή μου
Είναι η οκνηρία μου Ιουδήθ
Υπηρέτης και εκδικητής
Είναι το παρόν μια καμπύλη
Που δεν τέμνει καμία γαλήνη

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

Αποτυπώματα Καρδιάς της Πέγκυ Μπότση [ποίηση]


Αποτυπώματα Καρδιάς 
της Πέγκυ Μπότση






Και κάθε μέρα χαράματα με ξυπνά μια μελαγχολική διάθεση.

Κάτι στον αέρα που δυσκολεύει την ανάσα μου και κάθε λίγο και λιγάκι σταματά κάθε μου εγώ και με κατακερματίζει.

Έτσι, χωρίς ελπίδα και πάθος, ουδέτερο απέναντι μου γκρεμίζει κάθε τι που χτίζω.

Χωρίς συγγνώμες και αφορμές.

Αιτία των πάντων λέει τα δεινά μου.

Χωρίς νόημα στίχοι που φανερώνουν την άβυσσο της καρδιάς μου σε ένα κομμάτι χαρτί.

Μα οι σκέψεις μου δεν έχουν στόχο περιπλανιούνται και θρηνούν στις αναμνήσεις μιας εποχής μου τελείωσε άδοξα.

Και κάθε τι καινούργιο, αν και καλοδεχούμενο, συνθλίβεται στη στρατόσφαιρα του νου.

Μα αιτία των πάντων τα δεινά μου.

Περίγυρος του εαυτού μου, εγώ, σαν ένα σύννεφο καταχνιάς, ένα βράδυ του Ιούνη, που περιμένει το αύριο ανελλιπώς.

Ελπιδοφόρος ήλιος έδυσε και πλάνευσε τα μάτια μου, μα η πρωτοβουλία έσπευσε να σε σταματήσει.

Βοήθεια ζήτω από την φύση να λύσει τους κόμπους στα μάτια μου και να επιτρέψει στο καλοκαίρι να ανατέλλει στο κορμί μου.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

Ηλεκτρισμένα όντα του Πέτρου Κυριάκου Βελούδα

Ηλεκτρισμένα όντα

του Πέτρου Κυριάκου Βελούδα







Δολοφονεί την ψυχή του διαλόγου
δίχως ν’ αφήσει δαχτυλικά αποτυπώματα
την νύχτα των ζωντανών-νεκρών, σέρνεται
γεμάτος τύψεις από αίματα ο συλλογισμός
της αντίστασης στο φρικαλέο, το επικίνδυνο.
Τσεκούρι διπλό μιλάει τεμαχίζοντας την μανία
ταχυδρόμησης επιστολών στην άψυχη ειμαρμένη...
Καταραμένη συμφιλίωση μέσα σε σπήλαια που
νυχτερίδες γνέθουν φτιάχνοντας με ανθρώπινες
σάρκες το κουστούμι των βρικολάκων... ιεροφάντες
με την ευφράδειά τους σαγήνεψαν τα φαντάσματα
που εφημέρευαν για να γιατρέψουν την ασθένεια του
θανάτου... το χέρι, ενός τελευταίου διασωθέντος στην δίνη
της κολάσεως έκπτωτου δαίμονα, χαράσσει με τον σουγιά του
τις επιστολές της αμαρτίας, οι ψυχές δεν ησυχάζουν όσο
οι επιστολές γράφονται από χέρια ματωμένα στην ακολασία
και δρουν κατατρεγμένες σε μη ποιητικές στοές, ηλεκτρισμένα
όντα μιας ψυχωσικής.. ηδυπάθειας!...

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Έλσα Έλρζη - Ποίηση

Βουλιάζει το καράβι. 
Μαζευτήκαμε πολύ εδώ μέσα 
Δεν υπάρχει πνοή.. 
Αλλά έχουμε νερό πολύ νερό
Κύματα ολόκληρα στον αέρα
Κάποιοι χάνονται στο βυθό 
Αίματα, κόκκινο έγινε το γαλάζιο 
Και πήρε ο θάνατος ζωή
Τι υπάρχει τι θα βρούμε
Εκεί που κοιτάμε 
Εκεί που μας πάνε…
Τα… Κύματα... 
Χάθηκαν ψυχές… Κάηκαν καρδιές




Δικές μου δικές μας
Χάθηκα κι εγώ... 
Τώρα κοιτάω μπροστά 
Πουθενά... Στο απέραντο κενό
Και μια ζωή άδεια 
Σε ένα άγνωστο μέρος 
Σε μια άλλη γη άλλη αγκαλιά
Γεμάτη αγκάθια πικρά
Εγώ είμαι ένας δειλός 
Που δεν άντεξα το θάνατο 
Και κοιτώ την ξενιτιά 
Δεν μπόρεσα να χαθώ 
Με τους δικούς μου
Ίσως φταίω για αυτό 
... εγώ... Ένας πρόσφυγας... 
                     
                           Έλσα Έλρζη

Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017

Αναστασία Πάβλοβα - Ποίηση

Αναστασία Πάβλοβα




Αν σ' αφήσω να μπεις -  θα' ναι πολύ βαρετά
Αν σε διώξω σαν σκυλί - πολύ δραματικά
Αν υπάρχει μια σχολή αυτομαθητών δεσποτών
Σίγουρα θα ήσουν αριστούχος εκεί

Όχι μαζί μου, καλέ μου, όχι
Βαρέθηκα πια. Μα όταν νυχτώσει θα καταλάβεις το νόημα.
Μην καταφεύγεις σε τεχνάσματα σατανισμού, μαγείας, μασονίας
Τώρα περίμενε το ηλιοβασίλεμα

Θα μάθεις πως το αίμα έχει ήχο
και μπορεί να περιμένει
και να εκδικιέται
Μας τρομάζουν όνειρα κοιτάζοντας απ’ τον τοίχο
Πες μου, γιατί ήρθες; Θες ωραίο στοίχο;
Πέσε με τη μούρη σου στο πάτωμα και κάντο να γυαλίζει...

Έμαθες να είσαι κύριος, αφέντης
Μόνο που εδώ επικρατεί αναρχισμός
Εγώ στον εαυτό μου δεν είμαι ο ηγέτης
Γράφεις αιωνιότητα και σκίζεις εντελώς

Είναι γλυκό να βασανίζεις• να βασανίζεσαι - γλυκάδα
Θα καταλάβεις εύκολα - η διαφορά είναι  στο σαι
Ο πόνος δεν είναι κάτι προσωπικό - είναι κοινός για όλους ε;
Άραγε γι' αυτό είμαι όλη ανάποδα

Τι κλαίγεις εκεί; να μη δένω θηλιές;
Να σου δείξω την έξοδο; Κρύωσε η ορμή;
Θα συνεχίσουμε μέχρι που κάποιος θα μας σώσει με προσευχές
Γιατί βουλιάζουν τα καράβια και δεν βουλιάζουν οι αρσιραίοι
Μάλλον γι' αυτό και εμείς δε θα πνιγούμε.








Κοπιάζω.
Το σύμπαν είναι απομονωμένο,
κρυφό,
απρόσιτο.
Με τα νύχια τον τοίχο ραγίζω.
Κάνω μια ερώτηση -
Υπάρχει κάποιος που να με θέλει;
Μάλλον..
Κάποιος που να με καταφέρει.

Απλά θα αντέξει αδιάκοπο trip,
Και θα ανεχθεί παράλογη φλυαρία.
Με βλέπεις;
Κοίτα με!
Κοίτα με!
Γιατί θα εξαφανιστώ
με συντομία.

Ο πόνος είναι ανόητος,
Αναφαίρετος,
Αλλά έχει τέρμα.
Με τη σκέψη αυτή -
σβήνω τα φώτα.
Μα γιατί έπρεπε να με σακατεύεις;
Και γιατί δεν με έσωσες,
είχες θέμα;

Είμαι ξένη. Και αυτό είναι ένα
συμπλήρωμα μικρό.
Σταλιάζομαι στον εαυτό μου,
ελπίζοντας
ότι θα το βρω.
Άμα ξέρεις πώς, έλα να με μάθεις.
Αλλιώς τουλάχιστον χειρότερα μην κάνεις,
σε παρακαλώ.









Μην εξευτελίζεσαι
Μην είσαι χαζή
Μην φορτώνεσαι
Πάψε να τρως το βράδυ
Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου
Σταμάτα να γκρινιάζεις, να φωνάζεις, να βλέπεις τοκ σόου.
Και να θυμάσαι τα κλειδιά πού βάζεις
Να σκέφτεσαι για πολλά
Διάβασε ένα βιβλίο, άνοιξε μυθιστόρημα
Και επαναλάμβανε ότι όλα είναι μια χαρά
Μην πίνεις πολύ
Περίσσιους ανθρώπους μην αφήνεις να σε πλησιάζουν
Και οι κοτσομπολιές να μην σε νοιάζουν
Ξύπνα νωρίς. Να κοιμάσαι οκτώ ώρες την ημέρα
Κάνε δίαιτα. Αλλά απ´ τα ζυγαριά κατέβα
Κατέβηκες από τα ζυγαριά;
Ξεκίνα να κάνεις δίαιτα
Σταμάτα να περιμένεις το καλοκαίρι όλη την χρονιά
Το Σάββατο πάρε την μαμά να πάτε στο σινεμά
Να αποφεύγεις ανθρώπους σκυθρούς
Και μην διστάζεις παραλογισμούς
Να θυμάσαι ότι το κάπνισμα δεν είναι μαγιά
Διώξε τις μαύρες σκέψεις, μην σκέφτεσαι για το θάνατο
Κάνε μια επιστολή, γράψε γράμμα, βάλτο σε φάκελο.
Μην προσποιείσαι
Λιγότερα να φλυαρείς
Ερωτεύτηκες; - εξομολογήσου
Όχι; - να ερωτευτείς.







Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Εκείνη τη μέρα - Νεκτάριος Μπέσης [Ποίηση]

Εκείνη τη μέρα

Νεκτάριος Μπέσης





Υποκλίνεται η μέρα,
ο ουρανός πλημμύρισε,
λευκά σύννεφα.
Όλοι οι δρόμοι χαραγμένοι,
σε ένα κίτρινο πανί
και κάπου κάπου,
βλέπεις να ξεπροβάλουν κυπαρίσσια
και τα δάχτυλα ενός περαστικού,
που τεντώνονται προς τον ήλιο,
δείχνοντας το σημείο απ’ όπου,
ξεκίνησαν όλα.
Την αρχή κάθε μέρας,
και την ζέστη που διεισδύει
και δίνει ζωή,
σε ότι κινείται.
Κρύψου και μείνε ακίνητη,
ξέχασε και μια μέρα.
Μα πιο πολύ πρέπει να ξεχάσεις,
εκείνη τη μέρα.


Άννα Γεωργίου - Σιωπηλά Δίπλα Σου [Ποίηση]

Άννα Γεωργίου

Σιωπηλά Δίπλα Σου






             
Όσο και να φυσάει ο άνεμος εγώ είμαι εδώ..
Σου κρατάω το χέρι, δεν σε αφήνω 
Μην με αφήσεις εσύ, μείνε μαζί μου
Όσο και να μαυρίζει ο ουρανός εγώ θα παραμένω δίπλα σου
Ακόμα και αν η μπόρα πλησιάζει εγώ θα είμαι δίπλα σου και θα σου κρατάω το χέρι
Σε κοιτάζω φοβούμενη μην χαθείς μέσα στον σκούρο καιρό
Μένω εδώ, είμαι εδώ, δίπλα σου και σου κρατάω το χέρι, δεν σε αφήνω
Θα γίνω ο ήλιος σου,  η ελπίδα σου, το στήριγμα σου
Μόνο μην με αφήσεις, μείνε δίπλα μου, σταθερή και δυνατή
Άσε εμένα να πονέσω, να κλάψω, μόνο μείνε δίπλα μου, μην με αφήσεις…
Πάντα δίπλα σου φορώντας στο πρόσωπο μου την μάσκα του χαμόγελου...
                                                                                        

 Για την φίλη μου Γιώτα

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Η διαδρομή της Άννας Γεωργίου

                                                                  Η διαδρομή


Στα πλαίσια της πρόσκλησης από τις Εκδόσεις μας σε νέους ποιητές να παρουσιάσουν την δουλειά τους,

http://universe-pathways.blogspot.gr/p/blog-page_15.html

παρουσιάζουμε ένα ποίημα, της νέας ποιήτριας Άννας Γεωργίου. Περιμένουμε και τα δικά σας!






                    Μη, σταμάτα για λίγο
                          Αχ! Όλα γυρίζουν τόσο γρήγορα και έχουν αλλάξει
                           Όσο και να κοιτάζω τίποτα δεν είναι το ίδιο
                               (- Έχω αλλάξει)
                           Έφυγες…; Μη σταμάτα για λίγο
                               (-Δεν σταματάω)
                           Θα ψάξω να σε βρω, να μου δώσεις δύναμη
                           Να με βοηθήσεις να ζήσω ξανά
                           Μην τρέχεις… Μη στάσου
                              (-Δεν μπορώ να σε περιμένω)
                           Περίμενε…. Περίμενε με για λίγο
                              (-Δεν γίνεται, αν μια φορά με αφήσεις εσύ δεν μπορώ να σε βρω)
                           Γιατί.. Η διαδρομή- αυτή είναι τόσο μοναχική
                           Πνοή -μου- έλα μην αργείς … Κράτα μου συντροφιά
                           Γίνε μάρτυρας των όσων βλέπω
                           Ενός απέραντου κήπου, με ανθισμένα λουλούδια
                           Με τον πιο γαλανό ουρανό και τον πιο ζεστό ήλιο
                           Μα, έλα, έλα ξανά σε εμένα
                               (-Είναι ήδη αργά , είναι άβατη για μένα αυτή η διαδρομή…
                                                         Λυπάμαι…)      
                                                                                               της   Άννας Γεωργίου

Οde in Eiectam του Ραφαήλ Νίκου Μπελενιώτη

Στα πλαίσια της πρόσκλησης από τις Εκδόσεις μας σε νέους ποιητές να παρουσιάσουν την δουλειά τους, 

http://universe-pathways.blogspot.gr/p/blog-page_15.html

παρουσιάζουμε ένα ποίημα, του νέου ποιητή Ραφαήλ Νίκου Μπελενιώτη. Περιμένουμε και τα δικά σας!



Οde in Eiectam




Στα πάλλευκα σύννεφα και στις νύχτας τα φεγγάρια
τα μάτια τους αγέρωχα κοιτούν την πάροδο του χρόνου.
Στων  λιμνών την ηρεμία το πνεύμα τους αέναα καρτερεί,
και η αναπνοή τους στο βόλι του ανέμου ταξιδεύει. 
Στα χρυσόξανθα ανθισμένα στάχια των καμπών,
στα κατακόκκινα τριαντάφυλλα και στα περίτεχνα κλαδιά των δέντρων 
η σκέψη τους, που τους κατατρώει, πλέκεται στις μοίρες των ανθρώπων. 
Στην θέα του πυρωμένου καλοκαιριού και στον καψαλισμό του έρωτα η σπίθα ξανανθίζει κι θύμηση γυρνά, πίσω στα παλιά. 
Φτάνει το κελάιδισμα του σπουργιτιού ένα πρωί. Φτάνει το χλιμίντρισμα τ’αλόγου  σε χιονισμένο λιβάδι και το κεφάλι στον ουρανό γυρνάς αναζητώντας τους λησμονημένους.
Όπως το δέντρο που γερνά, και τα κλαδιά του μακραίνει και πλαταίνει, τις ρίζες του ποτέ δεν ξεχνά, βαθιά που τον κρατάν κ’ αθέατα κάτω από το χώμα.
Η ψυχή του ανθρώπου όσο και αν γεράσει, πλατύνει και μακρύνει, να σβήσει αδύνατον θα του σταθεί τις μελωδίες των λησμονημένων. 
Στον ασημόλευκο ουρανό των άστρων, οι αετοί πετούν, με αιώνιες στα ράμφη τους φωτιές.
Όσο ο άνεμος θα απαγγέλει ύμνους.
Όσο τα γαλανομάτικα κοράκια θα πετούν.
Οι λησμονημένοι τις ωδές θα ακούν, όσο η Γη πλαταίνει. 

Ραφαήλ Νίκος Μπελενιώτης.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015

Ποίηση της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Ποίηση της Άννας Δεληγιάννη-Τσιουλπά
[Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]





Στον  πλανήτη γη
Σκοτώνουν τα παιδιά τους
Στοιχείο φρίκης

Γυναίκες κλαίνε
Απαθανατίζοντας
Άψυχα κορμιά

Στον πλανήτη γη
Χάσανε την ανθρωπιά
Μπήκαν στη φωτιά

Καίγονται μόνοι
Χωρίς θεό και πίστη
Παραφρόνησαν

Στον πλανήτη γη
Ως και το φεγγάρι τους
Το μαχαίρωσαν!

**************

Μέσα Χειμώνα
Σταλάζουν οι πίκρες μου
Στα βήματά μου!

Παρηγοριέμαι
Παντεπόπτη ήλιε μου,
Θα ζήσω πάλι!

Αθωράκιστος
Με χέρια ροζιασμένα
Ακουμπώ τις εποχές

Ζωγραφιά η γη
Κι η δουλειά μου το λάδι
Που τη συντηρεί






Ποιήματα της Βασιλικής Δραγούνη [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Ποιήματα της Βασιλικής Δραγούνη

[Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]





ΧΡΟΝΟΣ

Δώσ' του λίγο ακόμα χρόνο
Μέχρι όλα να γίνουν σιωπή
Η θάλασσα, ο άνεμος
Δώσ' του λίγο ακόμα  χρόνο
Και όλα θα τελειώσουν
Γιατί ο χρόνος είναι κτήτωρ
Και ποτέ δεν ξεχνά
Τίποτα δεν αφήνει αλώβητο
Τίποτα.

Δίνεται ούτως ή άλλως
Δίχως να ρωτήσει
Δίχως να ερωτηθεί
Ένας φόρος που επιβάλλεται
Ένα κενό μεγαλύτερο από την ανθρώπινη καρδιά
Που συνεχώς τροφοδοτείται
και ευδοκιμεί, καταναλώνοντας την Ύπαρξη.

Δώσ' του λίγο ακόμα χρόνο
Η μουσική, τα τραγούδια, οι πόλεμοι
Δώσ' του λίγο ακόμα χρόνο
Έως ότου τα σιγάσει όλα
Ο κλέφτης των ελπίδων
των σημαντικών
αλλά και των ασήμαντων.

Γιατί είναι μια ψεύτικη ελπίδα
Που δεν θεραπεύει τίποτα
Μια ουτοπική ιδέα
Που ποτέ δεν είναι αρκετή
Και μειώνει τους πάντες και τα πάντα
Στο μηδέν.

Πρόθεσή του
η κυριαρχία μέσα από τη φθορά
ασταμάτητα, αδυσώπητα.
Στόχος του
τα πάντα και τίποτα.
Σκοπός του
η κατάληψη του σύμπαντος.

Γιατί λοιπόν του δίνεις Χρόνο;








ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Κόσμοι που συγκρούονται στα βαθιά κενά των απόντων καρδιών
Ελπίδες που κουράστηκαν να περιμένουν στα διαβρωμένα εδάφη της συμπόνιας
Κι ο θυμός, το χαμόγελο της έκφρασης
Όταν η κατάθλιψη γίνεται το μόνο συναίσθημα.

Όταν περπατώ μέσα στα ερείπια των νεκρών μνημείων
Για να βρω καταφύγιο στον κρατήρα πυρηνικών βομβών
Όταν κάθε αναπνοή που παίρνω
Μετριέται μέσα σε μια δεξαμενή οξυγόνου
Όταν το έτος 2090
Μοιάζει με το 1019 μ.Χ.

Το δέρμα μου σώζεται σε μια διαστημική στολή στη Γη
Και δεν ξέρω τι θα φέρει το Αύριο.





Ποίημα της Αθηνά Ωκεανίς Τσιρίκα Λον [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Ποίημα της Αθηνά Ωκεανίς Τσιρίκα Λον

[Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]





Πελώρια… διαστημόπλοια
κύματα φαντασίας...
τρικυμία στον πλανήτη
συγκρούονται...
δυο από αυτά...
τρομοκρατούνται...
κάτι αλλόκοτο…
ελκύει... ως μαγνήτη
ουρλιαχτά... επιπλέουν...
εκεί που...
μαστιγώνουν...
τις παιδικές ψυχές…
των παιδιών... της Αφροδίτης...
μάταια αποζητούν...
ένα δάκρυ...
να ξεπλύνει...
το μέλλον...
από τον αφανισμό...
της ανθρώπινης αξιοπρέπειας...
Ένα βλέμμα… αγάπης...
να χαρτογραφήσει...
τις σκοτεινές... αποφάσεις
...Φθινόπωρο... χλωμό
η παιδικότητα… ζωή
πεσμένη καταγής...
ως φύλλα κίτρινα θανάτου...
ουρλιάζουν οι λύκοι...
την πανσέληνο...
αντίκρυ στο θάνατο...
Χειμωνιάζει... ερημιά...
μακρόσυρτο... μα άηχο...
ματαιότητα...
Σώπασαν... οδύνη...
ο θάνατος επιπλέει...
πόνος... μοιρολόι...
σύννεφα κάλυψαν τον ήλιο...
Ωκεανέ... άνοιξε την αγκαλιά σου




Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Ποιήματα του Θεοφάνη Λ.Παναγιωτόπουλου [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Ποιήματα του Θεοφάνη Λ.Παναγιωτόπουλου
[Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]



Το ημερολόγιο της Σβεντράχ

Το βιβλίο μου, δεν θα το διαβάσει
κανένας, η πρόοδος μου θα μείνει κρυφή
το μαύρο κοράκι το προστατεύει
από τους περίεργους περαστικούς
τα ξόρκια και το ραβδί, τα κουβαλώ μαζί μου
αργά την νύχτα ανάβω, κεριά και καλώ
τις παλιές μου φίλες, έρχονται, αργούν λίγο
μα πάντα έρχονται, αφήνουν τις σκούπες έξω
πριν φθάσουν στην ξύλινη βαριά πόρτα της βίλας
πίσω τους τρέχουν κουκουβάγιες και σαύρες, αράχνες και νυχτερίδες
κραυγάζουν τον ερχομό τους
και έρχονται μαζί μου, στο χορό της νύκτας
γιορτάζουμε, την λάμψη του φεγγαριού κατεβάζουμε
και κρόκοι αυγών, μαρτυρούν των εχθρών
τις επιθυμίες
λόγια και ξόρκια
ανέμων φτερά και νύκτας λαχτάρα
μαρτυρούν τα μελλούμενα
και ψάχνουμε υπόγεια και τάφους κρυφούς
να βρούμε ομοίους και σαν ποντικούς
να πιάσουμε δέκα, αρκούν αυτοί
στο παιχνίδι μας, να δώσουμε καινούρια ζωή...






Άυλο πλάσμα

Τον συνάντησα στο ποτάμι των νεκρών
πλησίασα κοντά του, μου μίλησε
πίσω από τα μαύρα μακριά μαλλιά του
και κάτω από το καμένο δέρμα του
ήμουν σίγουρη, ότι βρισκόταν κάτι άλλο
παρά τη θέληση του για κακό
κάθε λογής
τον άκουσα, πήγα πιο κοντά του
του έλειπε η σημασία, οι όμοιοι του
δεν είχαν χρόνο για επικοινωνία και συζητήσεις
του πρόσφερα, κάτι διαφορετικό
κοιτούσε εκστατικά τα ξανθά σγουρά μαλλιά μου
που έντυναν τα στήθια μου
και το λευκό μου δέρμα
στο πρόσωπο, δεν μπορούσε
η φωτεινότητα  που είχα
δεν του επέτρεπε για τα μάτια μου
σαν πέρασε ο σκουριασμένος χρόνος
άνοιξα τα φτερά μου, γιατί η ώρα της προσευχής έφθανε
και εκείνος, σκάλιζε με τα μεγάλα νύχια του, τα βράχια
να εξαφανιστεί για να συνεχίσει, το  βασανιστικό έργο του…






Χωρίς κάλεσμα

Σαν τράβηξε την κουρτίνα, ο βραδινός αέρας
αισθάνθηκα, ένα χάδι στους γυμνούς μου ώμους
το κερί, δίπλα στη φωτογραφία  του άντρα μου
σχημάτιζε κύκλους, από το πυκνό καπνό
καθώς έσβησε, βήματα αργά διστακτικά
ακούστηκαν στην ξύλινη σκάλα, έτριζαν
μαζί και η ψυχή μου
στο κρεβάτι βρέθηκε στάχτη
και ένα γράμμα με δύο κηλίδες αίμα
ύστερα σαν αισθάνθηκα
ένα άγγιγμα στο λαιμό μου
έκλεισε με δύναμη  το παράθυρο
τα μάτια  μου μαχαίρωσαν το γράμμα
ποιος ξέρει,τι νέα είχε
από τον Άδη
πως του συμπεριφερόντουσαν εκεί
υπήρχε αγάπη;
την ζητούσαν άραγε;
τους έλειπε;
κρύωνε ή πεινούσε;
ή τσιγάρα
φούμαρε…

Κόκκινη Πανσέληνος της Μαρίας Τσέτσιλα [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Κόκκινη Πανσέληνος της Μαρίας Τσέτσιλα
[Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]


Τη θυμάμαι ακόμη εκείνη τη νύχτα...
Τη θυμάμαι με την κάθε λεπτομέρεια
κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια...
Θυμάμαι την πανσέληνο με τις κεντημένες μαύρες χάντρες της,
τους προειδοποιητικούς σχηματισμούς των αστεριών,
τον απότομο αέρα,
το ξέφρενο χορό των κουνουπιών,
τα περίεργα σκίτσα στο κατακόκκινο -πλέον- γρασίδι,
το άδειο βλέμμα των νεκρών,
το τραγούδι των χαμένων ψυχών
και την επιθυμία μου να ακολουθήσω το κοπάδι με τα λευκά χέρια...



Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Για την επέτειο της γέννησης του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ στις 20 Αυγούστου του Γιάννη Μπαχά [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Για την επέτειο της γέννησης του  Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ στις 20 Αυγούστου   του Γιάννη Μπαχά
 [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]








Στην οροφή του τρούλου

Σαν τον Παρείσακτο (1), ένοιωσα σαν βγήκα κάποιο βράδυ
από του Αϊ  Δημήτρη την κρύπτη,
Σε ανίερο πτωματοφάγο γλέντι, γοητευμένος από ένα γυναικείο χάδι,
καλεσμένος κάποιων φοιτητών στη φρίκη.
Στην εβδομαδιαία συνάντηση των θρησκευτών,
γνωστή μεταξύ τους ως Κόκκινη Τρίτη.

Ο ιερέας ανέλαβε να με μυήσει,
σε μια ιστορία της πόλης, σε ελάχιστους γνωστή.
Μέσα στον αστικό ιστό μου ‘δειξε μια οργιώδη φύση,
και πως έχει ήδη τη Θεσσαλονίκη κατακτήσει,
μια αλλόκοσμη, αποτρόπαιη φυλή.

Η πόλη μας, μου είπαν, πως είναι τρύπια,
όχι, μην νομίζετε, τίποτε, ακόμη, δεν ήπια.
Και πως τώρα, που άνοιξαν οι πόρτες,
με της τεχνολογίας το κλειδί,
κάποιες απόκοσμες ακούστηκαν νότες
και κάποιοι, ως ο Πίκμαν (2) καλλιτέχνες σε άγνωστες γκαλερί,
ευαίσθητοι, όπως είναι στων ονείρων τα μηνύματα,
φρικώδη πλάσματα ζωγράφισαν και
στριγκλά τραγούδησαν ποιήματα.
Σαν τρελοί πλέον τριγυρνούν στης Ευαγγελίστριας τα μνήματα.





Οι κάτοικοι της πόλης πια, δεν περνάνε απ’ την Καμάρα,
χωρίς τρομάρα,
φοβούμενοι τα όντα
που ξεπηδήσαν απ’ τη Ροτόντα.

Και εγώ ως λάτρης των Παλαιών και του Μεγάλου Κθούλου,
ένας, από τους πολλούς (ποιος να το πίστευε), που έκρυβε αυτή η πόλη,
το αίμα αθώων ξένων φοιτητών, τα ασέληνα βράδια πίνω
στο ερειπωμένο πλέον Ναυαρίνο.


Από την τρύπα του Μετρό που κατάπιε την πόλη,
αναδύθηκε ο Μέγας Κθούλου.
Και εμείς καλώντας όλους τους Παλαιούς Θεούς,
Ύμνους ας αναπέμψουμε, πιστοί μου, τρομακτικούς
υπό τη σκέπη της Αγιάς Σοφιάς,
στην εκκλησία ενός νεκρού πλέον θεού,
στην ιστορίας του ανθρώπου της εσχατιάς,
πλοκάμια κρέμονται απ’ την οροφή του τρούλου.

Θεσσαλονίκη, 8/7/2015



Σημειώσεις:
1. O Παρείσακτος (The Outsider), διήγημα του Phillips Lovecraft γραμμένο το 1921. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Weird Tales τον Απρίλιο 1926.
2. Το Μοντέλο του Πίκμαν (Picman’s Model), διήγημα του H.P.L. γραμμένο το 1926. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Weird Tales τον Οκτώβριο του 1927.





Ο Λάβκραφτ(1)  στο ρινγκ






Μια μόνο βρήκα στο έργο του αναφορά,
στον Επαναβιωτή (2),
για κάποιον νέγρο αθλητή,
μια πυγμάχου περιγραφή εξαιρετική.
Ο ήρωας του μπόρεσε να τον επαναφέρει στη ζωή,
με ένα πείραμα αποτυχημένο,
που του χάρισε βίο στοιχειωμένο.

Κι’ όμως, ακόμη κι’ αν ο Χάουαρντ,
δεν ήταν της άθλησης θιασώτης,
και η κράση του η ασθενική του
επέτρεπε μόνο να πεζοπορεί,
δεν ήταν γι’ αυτό της αγάπης του σώματος εξωμότης,
αντίθετα με τον συνονοματό του συγγραφέα φίλο (3),
που του άρεσε να πυγμαχεί και να παίζει ξύλο.

Όλο του το έργο είναι ένας μάχης στίβος,
όπου όλοι του οι ήρωες είναι ένας, ο Άνθρωπος.
Με τερατώδεις μάχεται δυνάμεις,
για να σωθεί το είδος.
Με σώμα και μυαλό χωρίς περιγραφή,
μα που η γλώσσα του αντικαθιστά στην αφή.
Αυτή ήταν του Λάβκραφτ η παρακαταθήκη και η ευχή,
τον κόσμο του ο Άνθρωπος υπερασπιζόμενος,
απέναντι στην άβυσσο, αιώνια να πυγμαχεί.

Θεσσαλονίκη, 21/6/2015

Σημειώσεις:
1. Howard Phillips Lovecraft: Αμερικάνος συγγραφέας (1890-1937). Πρωτοπόρος και ασύγκριτος τεχνίτης του κοσμικού τρόμου και της επιστημονικής φαντασίας.
2. Ο Επαναβιωτής (The Reanimator): Τίτλος διάσημου διηγήματος του H.P.L. Γράφτηκε το 1921-922 και δημοσιεύτηκε στο Home Brew Vol. 1 το 1922.
3. Robert Edward Howard: Αμερικανός συγγραφέας (1906-1936). Τεχνίτης της ηρωϊκής φαντασίας και του κοσμικού τρόμου. Δημιουργός του κινηματογραφικού Κόναν. Αλληλογράφος και φίλος του H.PL. Αυτοκτόνησε συντετριμμένος από τον θάνατο της μητέρας του.  







«Προς τιμήν του πρωτοπόρου Howard Phillips Lovecraft 
(5 χαϊκού)

Περίμεναν εκεί
οι Μεγάλοι Παλαιοί
από τη Γη την τροφή.

Όνειρο Λάβκραφτ
μυαλά ταξιδεύουν
άχρηστα σκάφη.





As Lovecraft said
you can travel to the stars
without leaving bed.

Lovecraft suggest
to call “Dreamquest”
our new spaceship.

In Lovecraft trust
to guide us to the stars
he was in Mars.






Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Γυρισμός από την κόλαση του Ιωάννη Γκουγκουγιάννη [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Γυρισμός από την  κόλαση του Ιωάννη Γκουγκουγιάννη 


[Στα πλαίσια της πρόσκλησης από τις Εκδόσεις μας σε νέους ποιητές να παρουσιάσουν την δουλειά τους. Περιμένουμε και τα δικά σας!]



Απαρηγόρητη ψυχή
που νιώθεις μεγάλη ταραχή.

Μην σκέφτεσαι άλλο την ζωή
πέθανε βγάζοντας μια κραυγή.

Και εκεί που θα πας
κοιτά να συναντήσεις το διάβολο μας.




Πες του πως το σκοτάδι
σε κάλυψε και άφησε να μπει το αγιάζι.

Αυτός θα σου πει μπράβο
έλα δω να σου δείξω το κακό.

Εσύ δεν πρέπει να πας εκεί
αλλά να γίνεις άφαντη στην στιγμή.

Να βγεις από την μαύρη τρυπά
και να γυρίσεις πίσω σαν τον γύπα.

Τότε θα δεις το φως
που σημαίνει ότι επέστρεψες πάλι.

Μην τρομάζεις στην επιστροφή
να είσαι πάντα δυνατή.

Και έτσι θα τελειώσει αυτή
η βόλτα στην κάτω ρότα.

Θα μείνει μόνο η μνήμη
να λέει πως εκεί ήταν πιο μεγάλη
                                       η σκοτεινή ευφροσύνη.

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Γιάννης ο Χιόνης του Γιάννη Lat Λεμπέση [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]


" Γιάννης ο Χιόνης "

Πολλοί
μα τόσο λίγοι
Στην άγνοια σας
Δεν γνωρίζετε τίποτα
Στην κούφια καρδιά σας
Συναισθήματα ανείπωτα
Παρατηρητές
Σε λαθραίες ζωές




Μπάσταρδο αίμα στοιχειώνει
Κάθε που ξημερώνει
Κόκκινο σπασμένο ρόδι
Σε κατάλευκο χιόνι

Βλέμμα κενό
την εικόνα συμπληρώνει
πλέον συμβατό
με την άδεια σας ζώνη

Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Ολυμπιακοί στο Γανυμήδη του Γιάννη Μπαχά [Πρόσκληση προς νέους ποιητές από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές]

Ολυμπιακοί στο Γανυμήδη του Γιάννη Μπαχά


Ήθελαν να μετέχουν και αυτοί
στην έμπνευση, όπως ‘μάθαν, την ελληνική
κι’ αφού δεν ίσχυε πλέον το «πλην βαρβάρων»,
εδώ και χιλιάδες γήινα έτη,
δεν έβλεπαν το λόγο να τους το αρνηθεί
η, όπως την λένε, Ολυμπιακή Επιτροπή
και έστειλαν εκπρόσωπο δυναμικό και όχι ικέτη.

Τα λόγια τους στην Επιτροπή
προκάλεσαν αμηχανία και ντροπή,
αφού η έμπνευση είπαν είναι ελληνική,
αφού επιτραπήκαν οι βαρβάροι,
αφού η Ηλεία τα πρωτεία χάνει,
και η έδρα έχει πάει στη Λωζάννη,
αφού οι πόλεμοι δεν σταματάνε
όταν οι άνθρωποι κάνουν αγώνες
και για συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, βλέπουν ευκαιρία
στην ανυποληψία έχει περιέλθει η Εκεχειρία.
Αφού από τους σύγχρονους Ελλανοδίκες
άλλοι για διαφθορά αντιμετωπίζουν δίκες
κι’ άλλους έφθειρε η διαπλοκή
και όλοι, αν και «αθάνατοι, αποδείχθηκαν θνητοί.

Υπήρχαν και άλλα θέματα
και οι εκπρόσωποι τους έδειξαν τον αναγκαίο ζήλο.
Ποιοι είναι αυτοί που θα μας αρνηθούν συμμετοχή
για το μπλεγμένο μας το φύλο,
όταν με ενέσεις και εγχειρίσεις
οι γήινοι αλλάζετε μορφή και λειτουργίες
και με αυτές καρπώνεστε επιτυχίες.





Πιστεύουμε πως θα ‘πρεπε και εμείς,
μετά από τόσα χρόνια υπομονής
παρατηρώντας σας απ’ το διάστημα
τη λεηλασία του όμορφου ελληνικού καρπού
και του επαγγελματισμού το απόστημα,
μέλη να γίνουμε της οικογένειας σας της Ολυμπιακής
και μέτοχοι του θησαυρού.
Προτέρημά μας να θεωρηθεί,
η φύση μας η πολυμορφική,
το φύλο μας το πολλαπλό,
τα πάμπολλα τα άκρα μας,
και η επικοινωνία μας η τηλεπαθητική.

Αυτά είπαν μέσα στα κεφάλια των «αθανάτων»
οι υδαρείς του Σείριου εκπρόσωποι,
με χίλια στόματα και μάτια, όμως απρόσωποι,
με τα πλοκάμια τους τυλίγοντας τα χέρια των αθανάτων,
σε μια προσπάθεια να δείξουν φιλικοί και εξοικειωμένοι,
προκαλώντας τους την εμπειρία χίλιων θανάτων,
από την αίθουσα βγήκαν τρεκλίζοντας χλωμοί και ιδρωμένοι.

Και είναι αλήθεια, σκέφθηκαν, στων Ολυμπιακών τα χάλια,
ίσως δεν χάλασε και ο τόπος να δώσουμε μετάλλια,
αφού μάλιστα το αίτημά τους έθεσαν τόσο κόσμια
και κυριολεκτικά πλέον τα πρωταθλήματα μας να γίνουνε παγκόσμια.

Μα έπρεπε τόσα πρώτα θέματα να ρυθμίσουν,
γήπεδα, οδηγίες και εναγώνιοι κανόνες,
όπως στην Πάλη με πόσα χέρια θα πιαστούν
και πως αγωνίζεσαι με όντα που ήδη ζουν αιώνες.




Φεύγοντας, στο τραπέζι, των αθλητών τους
για την επόμενη Ολυμπιάδα αφήσαν καταστάσεις.
Και μια πρόταση για τους επόμενους αγώνες
Αφού θαυμάσιες κατασκεύασαν εγκαταστάσεις,
και προπονήσεις εδώ και αιώνες,
σε όλα τα αθλήματα κάνουν ήδη,
Ολυμπιακούς να κάνουν ζήτησαν στον Γανυμήδη.


Όταν του διαστήματος ρίξουμε τα κάστρα
Αγώνες ας κάνουμε στα άστρα.




 

Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Πρόσκληση σε ποιητές να συμμετέχουν στο «Valles marineris»- Ανθολογία Ελληνικής Scifaiku Ποίησης

Πρόσκληση σε ποιητές να
συμμετέχουν στο

«Valles marineris»-
Ανθολογία Ελληνικής Scifaiku Ποίησης



Σας αρέσει η λογοτεχνία του φανταστικού, η επιστημονική φαντασία, τα άστρα, το σύμπαν, να φτιάχνετε δικούς σας κόσμους; 
Τότε ελάτε μαζί μας στον μαγικό κόσμο της ποίησης και της φαντασίας!
Οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, από το 2005 που δημιουργήθηκαν μέχρι σήμερα, έχουν εκδώσει μια σειρά από ανθολογίες Ελληνικού φανταστικού διηγήματος καθώς ένας από τους βασικούς λόγους δημιουργίας και ύπαρξης του εκδοτικού ήταν και είναι η προώθηση της Ελληνικής λογοτεχνίας του φανταστικού και των Ελλήνων συγγραφέων του φανταστικού. 
Σαν συνέχεια αυτής της προσπάθειας, οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές τόλμησαν να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα και να εκδώσουν την πρώτη ανθολογία Ελληνικής ποίησης του φανταστικού με τίτλο τα «Όνειρα των Μύθων».

Τώρα προχωράμε ακόμα περισσότερο και θα τολμήσουμε να εκδώσουμε την πρώτη Ανθολογία Ελληνικής Scifaiku Ποίησης με τίτλο «Valles marineris», ότι ποιο σύγχρονο υπάρχει αυτή την στιγμή στην ποίηση της επιστημονικής φαντασίας. 
Τα ποιήματα που θα εκδοθούν στην ανθολογία, θα επιλεγούν ανάμεσα από τις συμμετοχές που θα μας σταλούν.



Τι είναι SciFaiku;

Το SciFaiku είναι μια σύγχρονη ποιητική έκφραση της επιστημονικής φαντασίας. Παίρνει τη μορφή του από το σύγχρονο, διεθνές χαίκού. Ένα συνηθισμένο ποίημα έχει 17 συλλαβές. Αποτελείται από τρεις στίχους των 5,7 και 5 συλλαβών αντίστοιχα. Ωστόσο αυτά τα όρια δεν είναι απαραίτητο να ακολουθούνται αυστηρά. Λιγότεροι στίχοι και συλλαβές είναι επιτρεπτοί φτάνει να εξυπηρετούν το σκοπό του ποιητή και το ίδιο το ποίημα. Το θέμα του SciFaiku είναι η επιστημονική φαντασία. Στοχεύει σε αμεσότητα έκφρασης και στην επίτευξη της ομορφιάς μέσα από την απλότητα. Για επιπλέον πληροφορίες μπορείτε να διαβάσετε την ελληνική μετάφραση του Μανιφέστου του SciFaiku στο blog των Συμπαντικών Διαδρομών ή να επισκεφτείτε την επίσημη σελίδα των SciFaiku: http://www.scifaiku.com/index.html, όπου μπορείτε να διαβάσετε και αρκετά ποιήματα του είδους.






Σκοπός της έκδοσης:

Ο σκοπός της έκδοσης είναι να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μια ποιητική ανθολογία που θα μπορεί να σταθεί στα βιβλιοπωλεία, τον ίδιο σκοπό είχαμε και στα «Όνειρα των Μύθων» και τον πετύχαμε, κι αυτό γιατί θα είναι ακόμα πιο ιδιαίτερη αφού θα είναι μια ποιητική ανθολογία του φανταστικού και ακόμα περισσότερο σύγχρονη ποίηση επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που γίνεται συνήθως στην Ελλάδα είναι κάποιος να μαζεύει μια ομάδα ποιητών, να παίρνει εκατοντάδες ευρώ από τον καθένα και μετά απλώς να τους δίνει από 20-30 αντίτυπα κι εκεί να τελειώνει όλο το θέμα. Ή να χρεώνουν και άλλες δεκάδες ευρώ απλώς για να τους στείλει κάποιος ποιήματα για να τα διαβάσουν χωρίς την υποχρέωση να τα εκδώσουν κάπου. Δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε κάτι τέτοιο. Σκοπός μας είναι να προσπαθήσουμε να εκδώσουμε ένα σύγχρονο και ποιοτικό βιβλίο ποίησης του φανταστικού που θα μπορεί να σταθεί στα βιβλιοπωλεία!
Η ποίηση είναι γνωστό ότι δυστυχώς δεν πουλάει στην Ελλάδα και η οικονομική κρίση έχει κάνει τα πράγματα ακόμα πιο τραγικά. Για αυτό εμείς ζητάμε από τους ποιητές μόνο μια συμμετοχή των 10 ευρώ ο καθένας, [η συμμετοχή ισχύει για όσους εκδοθούν στην ανθολογία] που θα μας επιτρέψει να καλύψουμε ένα μέρος των εξόδων του βιβλίου. Με την συμμετοχή του αυτή ο ποιητής θα αποκτά το δικαίωμα να βάλει δικά του ποιήματα σε 4 (τέσσερις) σελίδες της ανθολογίας, μέχρι 3 ποιήματα η σελίδα. Και σαν ηθική ανταμοιβή όσοι θα επιλεγούν να συμμετέχουν στην ανθολογία θα πάρουν δώρο 2 τεύχη του περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές, αξίας 11 ευρώ και τα 2 τεύχη. 
Παρόλο που θα υπάρχει συμμετοχή, επειδή θέλουμε πραγματικά να εκδώσουμε μια ποιοτική ανθολογία, θα υπάρχει στάδιο προ-επιλογής. Θα γίνει δημόσιο κάλεσμα με γνωστοποίηση των όρων για να στείλουν οι ποιητές την συμμετοχή τους. Όσοι από αυτούς επιλεγούν, θα πληρώσουν την συμμετοχή των 10 (δέκα) ευρώ και θα αποκτήσουν το δικαίωμα να καλύψουν 4 (τέσσερις) σελίδες από την ανθολογία με τα ποιήματα που έστειλαν. (Προς αποφυγήν παρανοήσεων, η τιμή συμμετοχής δεν αλλάζει σε περίπτωση που οι στίχοι που αποσταλούν είναι λιγότεροι).



Αυτά που θα θέλαμε να μας στείλετε: 

Τρία μέχρι και είκοσι τέσσερα ποιήματα. Εμείς θα βάλουμε μέχρι και δώδεκα από αυτά. 
Τα ποιήματα αυτά να μην τα έχετε εκδώσει ή δημοσιεύσει κάπου αλλού, σε έντυπο ή στο ίντερνετ. 
Μαζί με τα ποιήματα σας να μας στείλετε και την φόρμα που ακολουθεί, συμπληρωμένη. Για να γνωριστούμε. 
Να μας τα στείλετε μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου του 2013, στο e_mail: universepaths@yahoo.com, αφού βέβαια θα έχετε διαβάσει προσεκτικά τους όρους συμμετοχής. 
• Τα ποιήματα θα πρέπει να ανήκουν αποκλειστικά στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, καθώς αυτό το συγκεκριμένο είδος είναι ποίηση επιστημονικής φαντασίας.
• Μην μας στέλνετε τα κείμενα σε .pdf. Στείλτε τα ή σε .doc αρχείο του Word ή σε .docx και .odp του Open Office. 


Αν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση ή ανάγκη για διευκρίνιση θα χαρούμε να σας απαντήσουμε στο e_mail: universepaths@yahoo.com.


Φόρμα για αποστολή μαζί με τα ποιήματα:
Ονοματεπώνυμο:
Τηλέφωνο επικοινωνίας (κινητό και σταθερό):
E_mail επικοινωνίας:
[Η φόρμα με τα στοιχεία να υπάρχει και στο email και μέσα στο αρχείο με τα ποιήματα].


Όροι συμμετοχής:
Οι διοργανωτές διατηρούν το δικαίωμα να μεταβάλουν τις ημερομηνίες.
Η συμμετοχή στο στάδιο της προ-επιλογής είναι ελεύθερη και δωρεάν για όλους. 
Οποιαδήποτε συμμετοχή δεν είναι σύμφωνη με όλους ανεξαιρέτως τους όρους συμμετοχής θα αποκλείεται από το διαγωνισμό με την έγκαιρη, όμως, ειδοποίηση του διαγωνιζόμενου με e-mail.
Με την αποστολή του διηγήματος ο διαγωνιζόμενος αποδέχεται ότι το έργο του θα τεθεί υπό αξιολόγηση. Εκχωρεί στις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές το αποκλειστικό δικαίωμα για δημοσίευση των ποιημάτων του σε βιβλίο (εφόσον επιλεγεί). Οι διαγωνιζόμενοι αποδέχονται ότι το μέρος των εσόδων από την πώληση του βιβλίου που θα εκδοθεί και αντιστοιχεί στο ποσοστό των δικαιωμάτων του συγγραφέα, θα παραχωρηθεί στις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές με στόχο την προώθηση της ποίησης του φανταστικού. Οι συγγραφείς αποδέχονται πως δεν θα λάβουν κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα από την πώληση του βιβλίου ή υλικό αντάλλαγμα (δωρεάν αντίτυπα του βιβλίου). 
Η συμμετοχή στο διαγωνισμό προϋποθέτει και συνεπάγεται την πλήρη και ανεπιφύλακτη αποδοχή του συνόλου των παραπάνω όρων.
• Όσοι επιλεγούν θα πληρώσουν συμμετοχή 10 (δέκα) ευρώ και θα αποκτήσουν το δικαίωμα να καλύψουν 4 (τέσσερις) σελίδες από την ανθολογία με τα ποιήματα που έστειλαν. (Προς αποφυγήν παρανοήσεων, η τιμή συμμετοχής δεν αλλάζει σε περίπτωση που οι στίχοι που αποσταλούν είναι λιγότεροι).
• Σαν ηθική ανταμοιβή όσοι θα επιλεγούν να συμμετέχουν στην ανθολογία θα πάρουν δώρο 2 τεύχη του περιοδικού Συμπαντικές Διαδρομές, αξίας 11 ευρώ και τα 2 τεύχη. (Τα περιοδικά δεν θα αποσταλούν ταχυδρομικά. Θα μοιραστούν στους συγγραφείς στις δημόσιες παρουσιάσεις της ανθολογίας).






Βασικοί τρόποι προώθησης της ανθολογίας:

- Θα γίνει εκτεταμένη παρουσίαση της ανθολογίας και των ποιητών που θα πάρουν μέρος, σε συνεχόμενα τεύχη του περιοδικού μας, Συμπαντικές Διαδρομές. Θα γίνει προσπάθεια να παρουσιάσουμε μικρές συνεντεύξεις αν γίνεται και από όλους τους ποιητές που θα συμμετέχουν.
- Θα γίνουν ανοιχτές παρουσιάσεις στις περισσότερες μεγάλες πόλεις, σε βιβλιοπωλεία και μπαράκια (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα, Τρίκαλα, Κατερίνη, Ερμούπολη, Ηράκλειο, Ρέθυμνο και σε άλλες).

Οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και το περιοδικό Συμπαντικές Διαδρομές δημιουργήθηκαν πριν από 8 χρόνια. Όπως δηλώσαμε και τότε, στην πρώτη ανακοίνωση μας, είμαστε και οι ίδιοι συγγραφείς και αυτή την προσπάθεια την ξεκινάμε πρώτα από όλα για τους ίδιους τους Έλληνες συγγραφείς του φανταστικού, καθώς αναγνωρίζουμε την δυσκολία που έχουν για να βρουν τρόπο έκδοσης.
Και σε αυτή την προσπάθεια είστε καλοδεχούμενοι όλοι.
Δεν χρειάζεται να σας γνωρίζουμε, δεν χρειάζεται κάποιος να σας συστήσει, δεν χρειάζονται τελετές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να γράφετε. Στείλτε μας τα κείμενα σας και θα κάνουμε ότι μπορούμε για να σας βοηθήσουμε. Και αυτό το έχουμε αποδείξει έχοντας εκδώσει πάνω από 200 Έλληνες συγγραφείς τα τελευταία εφτά χρόνια. Είστε όλοι καλοδεχούμενοι!!!

Ο στόχος της ανθολογίας είναι να εκδοθούν ποιήματα συνολικά περίπου 30 ποιητών. Αυτό θα εξαρτηθεί από τον αριθμό των συμμετοχών που θα αποσταλούν και το επίπεδο τους.

Για άλλη μια φορά οι Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές πρωτοπορούν!





Σας ευχαριστούμε για την ανάγνωση κι ευχόμαστε να διαβάσουμε πολλά ποιήματα σας.


Για την ομάδα των Συμπαντικών Διαδρομών
Μάνος Κουνουγάκης




ΜΑΖΙ ΑΝΑΓΕΝΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
«Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»





ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110,
universe-pathways.blogspot.com
universe-pathways.gr