Εκείνη τη μέρα
Νεκτάριος Μπέσης
Υποκλίνεται η μέρα,
ο ουρανός πλημμύρισε,
λευκά σύννεφα.
Όλοι οι δρόμοι χαραγμένοι,
σε ένα κίτρινο πανί
και κάπου κάπου,
βλέπεις να ξεπροβάλουν κυπαρίσσια
και τα δάχτυλα ενός περαστικού,
που τεντώνονται προς τον ήλιο,
δείχνοντας το σημείο απ’ όπου,
ξεκίνησαν όλα.
Την αρχή κάθε μέρας,
και την ζέστη που διεισδύει
και δίνει ζωή,
σε ότι κινείται.
Κρύψου και μείνε ακίνητη,
ξέχασε και μια μέρα.
Μα πιο πολύ πρέπει να ξεχάσεις,
εκείνη τη μέρα.
