Η λογοτεχνία στα χρόνια της πανδημίας
ΜΕ ΤΗΝ Άννα Μετσάνη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Άννα Μετσάνη καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο "Αντοχή στις θύελλες" Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Ο αναγνώστης έχει πολλούς λόγους να επιλέξει το βιβλίο για να το διαβάσει. Το βιβλίο "Αντοχή στις θύελλες" θα ταξιδέψει τον αναγνώστη. Διαβάζοντας τις ιστορίες των πρωταγωνιστών θα τον συγκινήσουν, θα του θυμίσουν το συναίσθημα ότι ο κόσμος είναι όμορφος! Θα γελάσει, θα συγκινηθεί, θα νιώσει μέσα του τον χορό της ψυχής, θα ζήσει μαζί με τους πρωταγωνιστές το συναίσθημα της αδικίας, αλλά και το συναίσθημα του δικαίου που φέρνει πάντα ο κύκλος της ζωής.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
ΜΗΝΑΣ:
Άι στο λύκο.
(Πέφτει ξανά σε ειδήσεις)
Η ΦΩΝΗ:
”Φωτιά ξέσπασε στο δάσος του”.
ΜΗΝΑΣ:
Άι σιχτίρ από δω χάμω.(Σηκώνει τον τόνο στη φωνή του) δεν λεν από την αρχή. “Έβαλαν φωτιά να τα κάψουν όλα, ”ξέσπασε” τι είναι η φωτιά, μπόρα είναι να ξεσπάσει, μια ταινία δεν θα πετύχω ρε άτιμοι, ρε λαμόγια.
(Ξανά αλλάζει κανάλι πέφτει σε ειδήσεις)
Η ΦΩΝΗ:
“Νεκρός βρέθηκε μέσα στο σπίτι του.”
ΜΗΝΑΣ:
Ρε αθεόφοβοι, καρτέλ τρόμου στήνετε μωρέ κάθε βράδυ. (Σηκώνετε όρθιος)
(Ξανά πέφτει σε ειδήσεις)
Η ΦΩΝΗ:
“Τρεις οι νεκροί που ανασύρθηκαν από τροχαίο τα ξημ...”
ΜΗΝΑΣ:
Εεεεε, άιντε μου στο καλό, άντε μου στα κομμάτια.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ:
Τι κάνεις εκεί, άσε κάτω την τηλεόραση ας’ την κάτω.
ΜΗΝΑΣ:
Άι στα κομμάτια, πες άλλα τώρα, πες μωρέ αν μπορείς πες. (Τσαλαπατάει την τηλεόραση με τα πόδια) πες μίλα, μίλα άμα θες μιλά...
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ:
Ο Χριστός κι η Παναγία! Τρελάθηκες; Πάλι τηλεόραση θα αγοράσουμε; Κάθε χρόνο αυτή η δουλειά θα γίνεται;
Πιστεύεται ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Ασφαλώς ναι! Η ενασχόληση με το βιβλίο, είτε σαν συγγραφέας είτε σαν αναγνώστης συνδέεται με την ανάπτυξη του κόσμου. Είναι το χάρισμα στην προσωπικότητα του ανθρώπου.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας, για να μπορέσουν να το γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Όταν ένας θυμός πηγάζει από όσα δεν ζήσαμε από όσα μας κάνουν να μην είμαστε ο εαυτός μας, αρχίζει η εσωτερική αναζήτηση και οι θύελλες κοπάζουν. Ολοι οι θεατρικοί ήρωες έχουν την ίδια ανησυχία να καταλαγιάσουν τις εσωτερικές τους μπόρες που προκαλούνται από τις αδικίες.
Ο Μηνάς και η Ευαγγελία είναι ένα συνηθισμένο ζευγάρι μέσα σε σχέση μακροχρόνια. Εκείνος απογοητευμένος από τα ανεκπλήρωτα του όνειρα αναλογίζεται τι έφταιξε… Απάγκιο και λιμάνι του για τις θύελλες της ζωής εκείνη. Δύο γυναίκες και ένας άντρας συναντιούνται κι ακουμπά ο ενας στον άλλο. Η Λουίζα που δεν έχασε ποτέ την ευγένεια της ψυχής της το αίσθημα αλληλεγγύης προερχόμενη από ένα κακοποιητικό περιβάλλον. Η Νέλα που ήρθε αντιμέτωπη με τη σκληρότητα των ανδρών εξαιτίας της διαφορετικότητας της. Κι ο Μανώλης που αρχίζει να ονειρεύεται ξανά...
Το βιβλίο είναι μια συλλογή από θεατρικά μονόπρακτα. Γιατί επιλέξατε αυτόν τον τρόπο έκφρασης και τα θέματα των μονόπρακτων;
Η υπόθεση του βιβλίου μου, αναφέρεται σε δύο πραγματικές ιστορίες, γραμμένες σε θεατρικούς διαλόγους, με αυτήν την μορφή ο αναγνώστης θα διαβάσει το βιβλίο και θα βιώσει μια θεατρική παράσταση ταυτόχρονα.
Αυτόν τον τρόπο είχε ανάγκη η ψυχή μου για να εκφραστεί και να έρθω κοντά με τους ανθρώπους που βιώνουν κάποια από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στις ιστορίες των μονόπρακτων.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Ναι. Στην τσάντα μου, υπάρχει πάντα ενα μπλοκάκι. Για να καταγράψω γεγονότα, ιδέες και ερεθίσματα, που θα μου ξυπνήσει κάποιο γεγονός.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Αυτό που ζούμε όλοι μας, είναι πρωτόγνωρο. Εμένα με απασχολεί το ότι το συνηθίζουμε και θα έλεγα, πως αυτό που ζούμε είναι η αρχή για τα πρωτοφανή γεγονότα που θα βιώσει η ανθρωπότητα. Αυτό είναι κάτι που μου λέει καθαρά και μόνο, το ένστικτο μου. Η λογοτεχνία ήταν και θα είναι πάντα το σωσίβιο αυτής της άγνωστης θάλασσας που λέγεται ζωή.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Σας ευχαριστώ κι εγώ με την σειρά μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και τον εκδότη Γεώργιο Σωτήρχο από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές. Στους αναγνώστες έχω να πω, ότι έτσι είναι η ζωή μας, με χαρές και λύπες, με γέλια και δάκρυα, με «πανδημίες» όλων των ειδών… ας την χαρούμε όπως μπορούμε και όλα θα είναι ένα χθεσινό όνειρο.
