Η ευκαιρία του Αριστομένη

Ένα βήμα η ζωή απ’τον θάνατο μόνο
μιαν ανάσα πικρή που δεν αφησε πόνο.
Μια στιγμή μαγική που χάθηκε στο χρόνο
Όπως χάθηκε το χιόνι που στα χέρια μου λιώνω.

Πώς να νοιώσεις τη χαρά του να πετάς στα αστέρια;
Αν κρατιέσαι γερά με τα δυο σου τα χέρια.
Eνας τρόπος υπάρχει για να διώξεις τη μιζέρια
να πετάξεις κι εσύ με τα λευκά περιστέρια.

Ας καεί το καντήλι κι ας κοπεί και το νήμα
η ζωή θα είναι πάντα ένα ασύμμετρο σχήμα.
Και φαντάσου πως απέχεις μόνο ένα βήμα
που ίσως το κάνεις μετά από αυτό τα ποίημα.

Ένας αγώνας που δεν έχει τέλος
ένα τόξο που δεν έχει βέλος.
Ένας ξεναγός που είναι χαμένος
και ένας μαχητής που δεν έχει μένος.

Eίναι στο χέρι σου να το ξέρεις
Να πάψεις πια να υποφέρεις
Να διώξεις τον πόνο
Να αντέξεις στον χρόνο
Είναι μία στιγμή και μόνο

Έτσι θα ήταν η ζωή χωρίς τον θάνατο
Και εγώ παριστάνω τον αθάνατο.