Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

Ο δυναμικός εκδοτικός για τη σύγχρονη λογοτεχνία και ποίηση και τη λογοτεχνία του φανταστικού. Η λογοτεχνία όπως θέλετε να τη ζείτε. Η λογοτεχνία επιστρέφει στην Ελλάδα, οι συγγραφείς επιστρέφουν στο προσκήνιο. Ένας εκδοτικός από συγγραφείς για συγγραφείς και αναγνώστες.

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2022

Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου ΜΕ ΤΟΝ Μάριο Μ. Πλουσίου ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου

ΜΕ ΤΟΝ Μάριο Μ. Πλουσίου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητέ κύριε Πλουσίου, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;

Καλημέρα και σε σας! Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και την ευκαιρία που μου δίνετε να πω δύο λόγια για το νέο μου βιβλίο.

Το «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου,» είναι μια μαύρη κωμωδία, που συνδυάζει δύο πολύ διαφορετικά είδη λογοτεχνίας: τη ρομαντική λογοτεχνία με τη λογοτεχνία του τρόμου.

Στόχος, ήταν να δημιουργήσω μια ιστορία, που να έχει όλα τα κλασικά στερεότυπα των ρομαντικών ταινιών των δεκαετιών του 80-90 και να το συνδυάσω με στοιχεία υπερφυσικού τρόμου και σπλάτερ.

Έτσι το βιβλίο διαβάζεται σαν να παρακολουθεί ο αναγνώστης μια ταινία. Μα εκεί που ξεκινά σαν ρομαντική κωμωδία, στο τέλος του γυρίζει ανάποδα και γίνεται ιστορία τρόμου.

Πιστεύω ότι είναι μια ασυνήθιστη ιστορία, τόσο στην πλοκή, όσο και στον τρόπο γραψίματος, αφού πολλές φορές, ο αφηγητής μιλά απευθείας στον αναγνώστη.

Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.

Για να μη κάνω spoiler, θα σας δώσω μόνο ένα σύντομο απόσπασμα, που αποτελεί και τον πρόλογο του βιβλίου:

Πρόλογος: Η Σκοτεινή Προφητεία

Σε ένα παλιό βιβλιοπωλείο κάπου κοντά στην πλατεία ταχυδρομείου στη Λάρισα, ξεχασμένο κάπου ανάμεσα σε μια μισο-σαπισμένη ξύλινη βιβλιοθήκη και τον τοίχο από πίσω της, βρίσκεται ένα παράξενο βιβλίο, που οι μισοσβησμένες απ’ τους αιώνες σελίδες του, είναι γραμμένες σε μια γλώσσα που κανείς πλέον δεν μπορεί να μεταφράσει. Αν ωστόσο κάποιος θεωρητικά μπορούσε να την καταλάβει (λέμε τώρα), ανάμεσα στις παλιές συνταγές για σπανακόρυζο με πράσο και μελιτζάνες ιμάμ μπαϊλντί, θα διάβαζε τα παρακάτω δυσοίωνα λόγια:

Έτσι προείπε ο Εύμαιος, ο κουλοχέρης, μονόφθαλμος, ευνούχος προφήτης, ότι κατά την τρίτη έκλειψη της Σελήνης, μετά τη μεγάλη αρρώστια, στο μέρος που ονομάζεται Θαλασσούρι, αυτός που το όνομα του δε λέγεται θα αναδυθεί από το αίμα του κοριτσιού με το σημάδι του τράγου. Θα σέρνει πίσω του τους ειρμούς της κολάσεως και θα φέρει μαζί του το τέλος των ημερών …

Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;

Χωρίς να θέλω να δημιουργήσω spoiler, η ιστορία μιλάει για την γνωριμία της Ελίζαντεθ και του Ντάνιελ, και πως αυτή εξελίσσεται σε ένα μεγάλο έρωτα.

Στην ευτυχία τους όμως στέκουν πολλά εμπόδια: οι φωνές στο κεφάλι της Ελίζαντεθ που την αναγκάζουν να κάνει κακά πράγματα, μια ομάδα δαιμόνων που θέλουν την Ελίζαντεθ για τους δικούς τους νοσηρούς σκοπούς, ένας τραγικός φόνος, αλλά κυρίως, μια παλιά προφητεία που θέλει την Ελίζαντεθ να φέρνει το τέλος του κόσμου.

Κάτω λοιπόν από αυτές της αντίξοες συνθήκες οι ήρωες θα δοκιμαστούν, μπλέκοντας άλλοτε σε τραγελαφικές καταστάσεις, και άλλωτε σε σοβαρούς αγώνες επιβίωσης.

Δε μπορώ να πω ότι το βιβλίο έχει κάποιο σοβαρό ή πρωτόγνωρο μυνημα να μεταδώσει. Αυτά είναι για βιβλία φιλοσοφίας. Σκοπός αυτού του βιβλίου, είναι να διασκεδάσει τον αναγνώστη και να προσφέρει έστω και μερικές ώρες απόδρασης από την πραγματικότητα, μέσα από απίστευτες καταστάσεις που όμως κατά κάποιο τρόπο, θα μας φανούν γνώριμες και από της προσωπικές μας εμπειρίες.

Το βιβλίο το χαρακτηρίζετε σαν μαύρη κωμωδία. Μπορείτε να μας μιλήσετε για αυτό το χαρακτηριστικό του βιβλίου;

Προσπαθώ στα περισσότερα βιβλία μου να προσδώσω και λίγο χιούμορ, παρόλη τη γενική μαυρίλα που τα διακατεχει. Αυτή τη φορά, με το Ελιζαντεθ ήθελα να δημιουργήσω μια ιστορία, που να είναι πρωτίστως κωμωδία, και μετά ιστορία τρόμου. Την ιστορία την εμπνεύστηκα και από τα δικά μου βιώματα, την γνωριμία με την γυναίκα μου αλλά και της προετοιμασίες του γάμου, με όλα τα άγχη που ακολούθησαν. Περιττό να πω ότι η ιστορία είναι σαφώς φανταστική, και αν η γυναίκα μου μιλούσε ελληνικά και διάβαζε αυτή τη συνέντευξη, θα γινόταν μάλλον πρώην γυναίκα μου.

Ναι, μαύρη κωμωδία λοιπόν.

Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύεται ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;

Με τρομερή αισιοδοξία.

Πιστεύω ότι η λογοτεχνία γενικά, και ειδικά η λογοτεχνία του φανταστικού, αποτελούν απόδραση από ότι καταστροφικό κι αν συμβαίνει γύρω μας.

Ένα καλό βιβλίο μπορεί να σε ταξιδέψει και ο απώτερος σκοπός εμένα σαν συγγραφέα, αλλά πιστεύω και των περισσότερων λογοτεχνών που γράφουν φαντασία, είναι ακριβώς αυτό: Να ταξιδέψουν τον αναγνώστη σε μέρη που η πραγματικότητα δεν αγγίζει, να τον συστήσουν σε χαρακτήρες που ζουν μόνο στη φαντασία του δημιουργού τους, και να τον βοηθήσουν να ζήσει και αυτός αφανταστές περιπέτειες, έστω και εμμέσως, μέσα από τους ήρωες της ιστορίας.

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Θέλω απλά να τους ευχαριστήσω για την στήριξη τους! Δε θα είχα τη δύναμη να εκδώσω 5 προσωπικά βιβλία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αν δεν είχα τα θετικά σχόλια και τις προτροπές των αναγνωστών μου.

για αυτούς που θα επιλέξουν να διαβάσουν το «Ελίζαντεθ: Μια ρομαντική ιστορία τρόμου» εύχομαι να το βρουν ευχάριστο και διασκεδαστικό. Αν πάλι για κάποιο αδιανόητο λόγο δεν τους αρέσει, κάνει και για πολύ καλό σουβέρ!

Εξιλέωσις ΜΕ ΤΟΝ Χρήστο Κεκέ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Εξιλέωσις

ΜΕ ΤΟΝ Χρήστο Κεκέ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητέ κύριε Κεκέ, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Εξιλέωσις». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;

Καλημέρα σας. Το βιβλίο μου είναι μια ιστορία μεταφυσικής φαντασίας. Πέρα από το φανταστικό στοιχείο, που φυσικό είναι να κυριαρχεί, θίγονται και ορισμένα φιλοσοφικά και κοινωνικά ζητήματα. Ποιοι είμαστε; Πού κατευθυνόμαστε; Τι υπάρχει μετά το θάνατο και τι πέρα από τον άνθρωπο; Κάποια από τα κοινωνικά ζητήματα στα οποία γίνεται νύξη αποτελούν μονάχα διάσπαρτες σύντομες αναφορές στο βιβλίο μου που δεν εξυπηρετούν την πλοκή. Ήταν όμως ένας τόνος που ήθελα να δώσω ακόμα και σε ένα βιβλίο που η υπόθεσή του εκ πρώτης όψεως φαίνεται να απέχει παρασάγγας από αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα. Θεωρώ όμως πως αρκούν για να αποτελέσουν εφαλτήριο για τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες να κάνουν με τη σειρά τους ανάλογες σκέψεις. Ένα κρίσιμο, ωστόσο, κοινωνικό θέμα, αυτό της κοινωνικής αποξένωσης, που όλους μας απασχολεί και πιθανώς οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, κυριαρχεί στην πλοκή του βιβλίου και αποτελεί βασικό άξονά της.

Θα μου επιτρέψετε να επιλέξω κάποια διάσπαρτα αποσπάσματα από το βιβλίο μου, που θεωρώ πως συνολικά προβάλλουν καλύτερα αυτό το αίσθημα της κοινωνικής αποξένωσης και του θριάμβου του ατομικισμού που ενυπάρχουν στη σύγχρονη κοινωνία και θέλω να τονίσω μέσα από τις σελίδες του βιβλίου: «Κλείνω τα μάτια μου για λίγες στιγμές. Ή μήπως πέρασαν αιώνες; Όταν τα ανοίγω ξανά βλέπω ανθρώπους να έρχονται καταπάνω μου κατά δεκάδες. Νιώθω ξανά το ίδιο συναίσθημα. Νομίζω ότι αρχίζω να πανικοβάλλομαι. Όμως οι άνθρωποι με προσπερνάνε. Περιεργάζομαι το χώρο γύρω μου. Βρίσκομαι στο κέντρο ενός πολυσύχναστου δρόμου μιας μεγαλούπολης με τεράστια κτήρια, φασαριόζικα οχήματα και βιαστικούς κατοίκους. Οι οποίοι συνεχίζουν να με προσπερνάνε σαν να μην υπάρχω. Προχωρώ κι εγώ ανάμεσά τους προσποιούμενος πως δεν τους προσέχω. Αυτό το αίσθημα πανικού όμως αρχίζει να με καταβάλλει. Νιώθω άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Αυτή η προσποιητή αδιαφορία τους προς το πρόσωπό μου με κάνει να θέλω να φωνάξω μπροστά στα μούτρα τους. Να ξεσπάσω πάνω τους».

«Οι άνθρωποι συνεχίζουν βιαστικοί το δρόμο τους προσπερνώντας με και αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι πανικόβλητος. Βρίσκομαι όντως εδώ ή βιώνω έναν παράξενο εφιάλτη; Ζω; Ή μήπως έχω πεθάνει και περπατώ εγώ, ένας νεκρός, ανάμεσα στους ζωντανούς; Υπάρχω; Υπήρξα στα αλήθεια ποτέ; Ή μήπως κι η ίδια η ύπαρξη είναι απλώς μια αυταπάτη;».

«Κοιτάζω το σώμα μου. Προσπαθώ να με αγγίξω. Να νιώσω την αίσθηση της αφής πάνω στο δέρμα μου. Να πειστώ πως είμαι εδώ και πράγματι υπάρχω. Όμως δεν αισθάνομαι τίποτα. Λες και δεν αποτελούμαι από ύλη. Σαν να είμαι μια οπτασία. Μία άυλη προβολή του υλικού εαυτού μου».

«Με ή χωρίς σώμα παραμένω ένας άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Μία ανύπαρκτη ύπαρξη. Γιατί, υπάρχω πράγματι, αν κανείς από όσους υπάρχουν γύρω μου δεν με αναγνωρίζει ως ένα υπαρκτό ον;».

Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;

Η υπόθεση του βιβλίου αφορά κάποιον που ανακτά τις αισθήσεις του έπειτα από μία πτώση, δίχως να γνωρίζει πού βρίσκεται, έχοντας χάσει την αντίληψη του χώρου και του χρόνου και μην έχοντας καμία ανάμνηση της πρότερης ζωής του. Προσπαθώντας να ανακτήσει τη μνήμη του αρχίζει να αμφιβάλλει ακόμα και για την ίδια του την ύπαρξη. Όντας άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους, παρατηρεί ανθρώπους γύρω του να τον προσπερνούν, αγνοώντας τον εντελώς. Η έντονη περιφρόνηση που βιώνει, τον ωθεί να φωνάξει μπροστά στα μούτρα τους πως βρίσκεται εδώ, υπάρχει και αναζητά απελπισμένα λίγη προσοχή.

Σύντομα -ή πολύ αργότερα, αυτό δεν μπορεί να το ξέρει, δίχως να έχει αίσθηση του χρόνου που περνά-, θα καταλάβει πως δεν είναι μόνος του στον κόσμο. Εχθροί και φίλοι, σύμμαχοι και ορκισμένοι εκδικητές, θα του φέρουν θύμησες από την προηγούμενη ζωή του, το ποιος ήταν και ποιος έχει γίνει, θα του θυμίσουν παλιές δόξες και πρόσφατες αμαρτίες. Μέσα από μια συνεχή διαδικασία αναζήτησης του εαυτού του, αμφισβήτησης των πιστεύω του, παλαιών και νέων, εναλλαγής συμμαχιών και μέσα από μια απρόσμενη συνάντηση, θα επέλθει η τελική του εξιλέωση. Ή ίσως να είναι η τιμωρία του.

Ένα ακόμη κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου, πέρα από εκείνα που προανέφερα, είναι, θεωρώ, η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό. Οι πράξεις των ανθρώπων συχνά κινούνται μέσα σε αυτή τη γκρίζα ζώνη, είτε δικαιολογεί ορθά κανείς τις πράξεις του είτε όχι. Αυτή η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό μέσα μας, η αφελής ή ψευδής αν θέλετε αιτιολόγηση αρνητικών σκέψεων και άσχημων πράξεών μας με γνώμονα το ευρύτερο καλό ή με αυτό ως πρόφαση, ενυπάρχει και στο βιβλίο, σε έντονο μάλιστα βαθμό.

Το βιβλίο σας θα το χαρακτήριζα σαν ένα είδος θεογονίας. Ένα δοκίμιο για τη δημιουργία της δομής του κόσμου. Συμφωνείτε με αυτόν τον ορισμό;

Εν μέρει θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει αυτό. Το βιβλίο πραγματεύεται κοσμογονικές αλλαγές που συμβαίνουν τόσο στη Γη, όσο και σε μακρινούς από τον δικό μας κόσμους. Αφορά, επίσης, την ανατροπή της θεϊκής καθεστηκυίας τάξης και την ανάδυση νέων υπερβατικών οντοτήτων, που βαδίζουν, ωστόσο, στα χνάρια της παλιάς πίστης. Επομένως, πιθανώς δεν πρόκειται για μια θεογονία αυτή καθαυτή, μα περισσότερο θα έλεγα για μια διαδοχή του παλιού από το νέο, η οποία, ωστόσο, εντάσσεται λίγο πολύ στο ίδιο θεϊκό σύστημα αξιών.

Δεν μπορώ να πω πως ήταν κάτι που δεν περιμέναμε. Δυστυχώς οι πανδημίες και οι πόλεμοι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Ίσως δεν θα φανταζόμασταν ποτέ την έκταση την οποία έλαβε η πανδημία. Όμως έχουμε ζήσει και στο παρελθόν σκοτεινές μέρες και καταστάσεις έκτακτης ανάγκης από υγειονομικής άποψης, ιδιαίτερα οι λαοί της αφρικανικής ηπείρου. Και ο σύγχρονος κόσμος της παγκοσμιοποίησης έχει φέρει τόσο κοντά γεωγραφικά απομακρυσμένους ανθρώπους, ώστε δεν μπορούμε να θεωρούμε αδιανόητη την ταχεία εξάπλωση μιας ασθένειας σε όλη την υφήλιο. Πιθανότατα θα ζήσουμε και στο μέλλον ανάλογες καταστάσεις. Όπως και οι γεωπολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις του εν εξελίξει πολέμου στην Ουκρανία δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν κανέναν. Αν θέλετε τη γνώμη μου πάνω σε αυτό, τέτοιου είδους συνθήκες είναι ίδιον του συστήματος στο οποίο ζούμε, στο οποίο σε πρώτη μοίρα έρχεται πάντοτε το κέρδος και δευτερευόντως, αν έχει καν θέση σε αυτό, ο άνθρωπος. Συνεπώς, όσο η εκμετάλλευση των πληθυσμών θα συνεχίζεται για την κερδοφορία λίγων και εκλεκτών, τόσο θα πληθαίνουν τα συμβάντα επιδημιών και οι πολεμικές συγκρούσεις.

Σαφώς και η λογοτεχνία του φανταστικού προσφέρει μία διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ανέκαθεν το έπραττε αυτό. Αν αναλογιστούμε πως στην πλειονότητά τους τα βιβλία που εντάσσονται στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος αναπτύσσονται γύρω από την πάλη του «αδύναμου» με τον «ισχυρό» και την τελική ανατροπή του τελευταίου, δείχνουν το δρόμο και για το πώς μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις δύσκολες καταστάσεις της πραγματικότητάς μας. Που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άλλος από τη ρήξη με το κατεστημένο.

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου. Αυτό που θέλω να πω στους αναγνώστες και τις αναγνώστριές σας είναι να συνεχίσουν να ονειρεύονται, να συνεχίσουν να φαντάζονται και να επιμένουν, παρά τις όποιες απογοητεύσεις, να κάνουν αυτό που αγαπούν και που τους γεμίζει. Ελπίζω να απολαύσουν την Εξιλέωση, όσο απόλαυσα κι εγώ τη συγγραφή της.

Φαινότυπος ΜΕ ΤΗ Βασιλική Δραγούνη ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Φαινότυπος

ΜΕ ΤΗ Βασιλική Δραγούνη

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητή κυρία Δραγούνη, καλημέρα. Έχετε εκδώσει αρκετά βιβλία στις εκδόσεις μας. Με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου σας βιβλίου από τις Εκδόσεις μας, το «Φαινότυπος», αποφασίσαμε να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη για να σας γνωρίσει καλύτερα το αναγνωστικό κοινό, και εσάς και το έργο σας.

Τι ακριβώς σημαίνει ο τίτλος; Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες;

Απάντηση

Ο όρος «φαινότυπος», που αποτελεί τον τίτλο της νέας ποιητικής μου συλλογής, αναφέρεται στις παρατηρήσιμες φυσικές ιδιότητες ενός οργανισμού, δηλαδή την εμφάνιση, την ανάπτυξη και τη συμπεριφορά του. Ο φαινότυπος ενός οργανισμού καθορίζεται από τον γονότυπό του -το σύνολο των γονιδίων που φέρει, καθώς και από τις περιβαλλοντικές επιρροές σε αυτά τα γονίδια, επειδή ο κάθε οργανισμός, όπως και η κάθε κοινωνία, αντιμετωπίζει μοναδικές περιβαλλοντικές επιρροές καθώς αναπτύσσεται. Αυτό που θα ήθελα να μεταδώσω στους αναγνώστες είναι το ότι η αναζήτηση και η διασφάλιση μιας ουσιαστικής ατομικής και κοινωνικής υπόστασης είναι κάτι που αφορά όλους μας.

Στο οπισθόφυλλο αναφέρετε, «…Ο «Φαινότυπος» είναι μία ποιητική συλλογή αφιερωμένη στη βιολογική βάση της ανθρώπινης συμπεριφοράς…»

Μπορείτε να αναλύσετε αυτή τη φράση;

Απάντηση

Η ποιητική συλλογή «Φαινότυπος» δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην επίδραση των κοινωνικών παραγόντων στη συμπεριφορά του ατόμου, επισημαίνοντας τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται όταν τα φυσικά χαρακτηριστικά του το καθιστούν περισσότερο ή λιγότερο κατάλληλο για να ευδοκιμήσει στο εκάστοτε περιβάλλον, όπως επίσης και τον κίνδυνο στον οποίο βρίσκεται όταν υπονομεύεται η σταθερότητα της κοινωνίας που του δίνει όχι μόνο ταυτότητα, αξίες, σκοπό και νόημα, αλλά και ένα κοινωνικό, πολιτιστικό και βιολογικό πλέγμα, στο οποίο οφείλει την ίδια του την ύπαρξη.

Γράφετε και πεζή λογοτεχνία και ποίηση αλλά και αυτή τη φορά επιλέξατε να εκφραστείτε μέσω της ποίησης. Θεωρείτε ότι σας δίνει περισσότερες δυνατότητες έκφρασης ή είναι κάποιος άλλος ο λόγος;

Απάντηση

Η κρίση που βιώνουμε γεννά σε πολλούς ανθρώπους το αίσθημα της αντίδρασης και όταν ένα αίσθημα είναι πολύ ισχυρό, επιλέγει κάθε φορά εκείνο το καλλιτεχνικό είδος το οποίο μπορεί να το διατυπώσει παραστατικότερα.

Η ποίηση μου δίνει την δυνατότητα να αναλογιστώ τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους και με το περιβάλλον και με καλεί να εξετάσω το πώς οι αλληλοεπιδράσεις αυτές συμβάλλουν στη δημιουργία του μέλλοντος. Πώς οι συλλογικές και ατομικές αποφάσεις που λαμβάνουμε καθημερινά, η αποδοχή ή όχι της ευθύνης για τις πράξεις μας, η πεποίθηση ότι μπορούμε να αλλάξουμε μαθαίνοντας από τα λάθη μας, μας οδηγούν στο μέλλον.

Η ποίηση μου δίνει την δυνατότητα για να εξετάσω το μέλλον που θέλω, και αυτό που δεν θέλω, και το πώς οι πράξεις μου μπορεί να συμβάλλουν στο ένα ή στο άλλο.

Αναφέρετε «…η εποχή μας ορίζεται από την απογοήτευση - από την αίσθηση ότι όλα τα μονοπάτια προς τα εμπρός οδηγούν μόνο σε αδιέξοδο…»

Οδηγούν όντος σε αδιέξοδο ή μας λένε και μας μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος;

Απάντηση

Το συναίσθημα της απογοήτευσης ανήκει στα πολιτισμικά αρχέτυπα της ανθρώπινης ύπαρξης και αναδεικνύεται σε βασικό παράγοντα της ανθρώπινης συμπεριφοράς κάθε φορά που διαψεύδονται οι ελπίδες και αποτυγχάνουν οι στόχοι.

Αν και είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε προς ποια κατεύθυνση κινούμαστε, ποια ατομική διαδρομή χαράζουμε εντός ενός ευρύτερου πλαισίου, η αναπτυξιακή μας ιστορία δεν είναι το πεπρωμένο μας. Όποιο κι αν είναι το αναπτυξιακό μας ιστορικό -έχοντας μια ασφαλή βάση ή όχι- η απογοήτευση μπορεί να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις πεποιθήσεις μας για τον εαυτό μας, τους άλλους ανθρώπους και για το τι μας κάνει ευτυχισμένους.

Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια για το μέλλον;

Απάντηση

Σε γενικές γραμμές, βλέπω το μέλλον με αισιοδοξία. Γράφω αρκετά, αισθάνομαι ότι είμαι σε μια ιδιαίτερα δημιουργική φάση, άρα το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω είτε μέσω ποίησης είτε μέσω πεζογραφίας την αναζήτηση αυτού που μιλάει στη δική μου ψυχή, για να το επικοινωνήσω με τους αναγνώστες αλλά και για να μάθω από αυτό, να το αναλύσω, να το συνθέσω, να το εντάξω στο παρόν μου.

Μιλήστε μας για το καινούργιο βιβλίο σας. Τι να περιμένουν οι αναγνώστες; Τι θέματα διαπραγματεύεται; Τι είναι αυτό που το κάνει διαφορετικό, κατά τη γνώμη σας;

Απάντηση

Ο «Φαινότυπος» εστιάζει στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα, όπου ραγδαίοι ρυθμοί ζωής, άγχος, καταναλωτισμός, απογυμνωμένες από κάθε ηθική αξία κοινωνικές δομές, επιδερμικές διαπροσωπικές σχέσεις, αλλοτρίωση, φοβίες, θεωρίες συνωμοσίας και πεποιθήσεις προσφέρουν έναν απρόσκοπτο κόσμο δυστοπίας, δημόσιας αποτυχίας και ιδιωτικής απόγνωσης.

Ο «Φαινότυπος» δεν δείχνει στους αναγνώστες του αυτό που δεν γνωρίζουν ήδη. Αντίθετα, ρίχνοντας μία διερευνητική ματιά στο κοινωνικό γίγνεσθαι, εξηγεί τι συμβαίνει όταν μια κοινωνία παύει να εξελίσσεται, πώς ο συνδυασμός τεχνολογικής επάρκειας και κοινωνικής δικτύωσης με οικονομική στασιμότητα, θεσμική παρακμή και πνευματική εξάντληση δημιουργεί μία μοναδική πολιτισμική κρίση.

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Απάντηση

Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου. Ενόψει της νέας χρονιάς θα ήθελα να ευχηθώ περισσότερη συλλογική προσπάθεια και προοπτική. Για να τροφοδοτήσουμε ένα καλύτερο αύριο, είναι σημαντικό να αξιοποιηθούν μαθήματα από το παρελθόν.

Ας μάθουμε λοιπόν από τις εμπειρίες μας κι ας πάμε πέρα από την παρούσα στιγμή. Ας κάνουμε τη σκηνή μεγαλύτερη κι ας της δώσουμε μια ευρύτερη προοπτική, επανεξετάζοντας τις κατευθύνσεις που το μέλλον μας μπορεί να πάρει.

Η κατσαρίδα της άμμου ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Η κατσαρίδα της άμμου

ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητή κυρία Πρίτσα, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Η κατσαρίδα της άμμου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Αποτελεί γεγονός πως διαρκώς κυκλοφορούν καινούργια και αξιόλογα βιβλία. Συχνά τυχαία συναντούμε όμορφες ιστορίες στα πιο ασυνήθιστα μέρη, καθώς δεν είναι εφικτό να έχουμε πρόσβαση σε κάθε νέο βιβλίο της αγοράς.
Είναι δύσκολο κανείς να δικαιολογήσει γιατί το βιβλίο του είναι πιο ξεχωριστό από ένα άλλο, καθώς όλοι οι δημιουργοί θεωρούν τα δημιουργήματά τους ξεχωριστά και ενδιαφέροντα, παρόλα αυτά η νουβέλα μου « Η κατσαρίδα της άμμου» είναι η επιτομή του παράλογου και του σουρρεάλ.
Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πολλά για την υπόθεσή της φυσικά, είναι μια δυστοπική ιστορία με χιούμορ, περίεργα τέρατα που ίσως και να ήταν σνακ σε κάποιον άλλο κόσμο, χωρισμούς, μπούνκερ και σοβιετικά τανκ.
Όσον αφορά το μέγεθός της, επειδή πλέον οι άνθρωποι τείνουν να προτιμούν όλο και μικρότερες λογοτεχνικές φόρμες, πιστεύω πως μια νουβέλα των 80 σελίδων είναι εξαιρετικά εύκολο να διαβαστεί και σε ένα απόγευμα, ειδικά όταν έχει και μια πρέζα σκοτεινού χιούμορ πασπαλισμένη στις σελίδες της.

Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου « Η κατσαρίδα της άμμου» :
«Στις ταινίες και στα βιβλία πάντα ο ήρωας ξέρει πως θα έρθει το τέλος. Έχει ένα όραμα, μια φαντασία, ένα πλάνο. Πάντα υπάρχει κάποιο υπερφυσικό πλάσμα τέλος πάντων, που του ψιθύρισε πως θα γίνει πόλεμος την τρίτη μέρα της Άνοιξης κι άλλα τέτοια περίεργα. Ο αόρατος αφηγητής που λειτουργεί κι ως από μηχανής θεός. Ο ήρωας μάχεται κι οι μοίρες κόβουν κάθε του εμπόδιο. Παλεύει και χτυπιέται και δείχνει τους κοιλιακούς του. Χαμογελά με δόντια λευκά και ολόισια, χωρίς κενά και σφραγίσματα και σε αντάλλαγμα οι σφαίρες δεν τον τρυπούν. Ο κόσμος διαλύεται αλλά τι σημασία έχει;
Η γη ριγεί όσο εκείνος σώζει την αγαπημένη του. Πυροτεχνήματα και χαμόγελα, χειροκροτήματα και κατάλληλες αποφάσεις, όλα για χάρη του πρωταγωνιστή. Κι ύστερα τίτλοι τέλους κι όλα καλά. Έτσι όπως ήταν πριν. Ακριβώς όμως. Χωρίς καμία συνέπεια. Εξαιτίας κάποιου ενστίκτου και μιας καλής μοίρας. Τέλος καλά κι όλα καλά. Ακόμα κι αν δεν γίνεται έτσι.
Ναι, γελοίο το ξέρω. Τραγικό ίσως. Ας συμφωνήσουμε κάπου στο τραγελαφικό. Καταστάσεις μη ρεαλιστικές, σε ένα κόσμο που ποτέ δεν φημιζόταν για τη μαγεία και τη χρυσόσκονη. Μα οι άνθρωποι το πιστεύουν δυστυχώς όλο αυτό το καλτ υπερθέαμα. Ελπίζουν. Ονειρεύονται ίσως.
Το νοιώθουν. Πως όταν συμβεί κάτι κακό θα το ξέρουν. Πως πρέπει να το ξέρουν. Γιατί όλοι πιστεύουν πως είναι ο πρωταγωνιστής. Πως αξίζει να σωθούν. Να πετύχουν. Να τα καταφέρουν. Πως η μοίρα τους κρύβει κάτι το σπουδαίο και πως ο θάνατος δεν θα είναι πεζός και ξαφνικός. Όλοι νομίζουν πως έχουν το χάρισμα, την τύχη ή το θεό με το μέρος τους. Θεωρούν πως πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να αποδεχτούν πως όλα συμβαίνουν τυχαία, χωρίς κανένα συμπαντικό σχέδιο, μονάχα γεγονότα στο χάρτη της ιστορίας.
Όλοι αρνούνται την τύχη. Την τυχαιότητα. Με πείσμα αγκαλιάζουν σφιχτά φυλαχτά και σύμβολα. Νοιώθουν πως από αυτά αντλούν δύναμη. Τη δύναμη του εκλεκτού, του ήρωα, του σπουδαίου. Στην πραγματικότητα όμως οι νεράιδες δεν μουρμουράνε σε όλους πως θα ξεκινήσει πυρηνικό ολοκαύτωμα, ούτε εύκολους τρόπους διαφυγής. Κι όλα συμβαίνουν απλώς γιατί έπρεπε να συμβούν. Χωρίς να αφήσουν ήρωες και επιζώντες.
Το ένστικτο της επιβίωσης δεν είναι τόσο ισχυρό. Όχι πως υπάρχει εν τέλει κάτι που να είναι ισχυρό. Απλώς τείνουμε να αγνοούμε πως αυτό το μούδιασμα που αισθανόμαστε για όλους και για όλα είναι η νέα πραγματικότητα. Αδιαφορούμε για τις αλλαγές και προσπαθούμε να γραπωθούμε σε ένα παρελθόν μάταιο και νεκρό. Τείνουμε να αγνοούμε πως η ζωή δεν είναι ταινία και πως δεν μας ανήκει δικαιωματικά το ευτυχισμένο τέλος. Πρέπει να το κερδίσουμε. Να το αξίζουμε. Να βρεθούμε στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Όχι λόγω συμπαντικών δυνάμεων και πνευμάτων. Για στατιστικούς λόγους μονάχα.».

Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;

Το βιβλίο είναι μια δυστοπική ιστορία με δόσεις σκοτεινού χιούμορ. Μέσα από τις σελίδες του ήθελα να φωτίσω LGBTQIA+ χαρακτήρες και δύσκολες ψυχολογικές περιόδους στη ζωή των ανθρώπων, οι οποίες μερικές φορές συμπίπτουν χρονικά και με το τέλος του κόσμου.

Το βιβλίο έχει μεγάλη σχέση με το D&D. Θα μας εξηγήσετε τι ακριβώς είναι και ποια είναι η σχέση του με την αφήγηση του βιβλίου;
Το D&D είναι ένα παιχνίδι ρόλων, το γνωστό dungeons and dragons. Ουσιαστικά οι παίκτες δημιουργούν έναν χαρακτήρα σε ένα φύλλο χαρτί, ο οποίος έχει όλα τα εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά ενός προσώπου, έναν χαρακτήρα που μπορεί να έχει οποιαδήποτε φυλή (εμπνευσμένη ακόμα και από μυθολογικά πλάσματα), ιδιότητα και προδιάθεση, πχ έναν χαοτικά κακό νάνο πειρατή, και ο DM (dungeon master) τους οδηγεί σε μια περιπέτεια μέσα στον κόσμο που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, ή σε κάποια έτοιμη περιπέτεια στο σύμπαν του D&D.
Μέσα στο παιχνίδι οι παίκτες μπορεί να αντιμετωπίσουν τέρατα σε μάχες, να χρειαστεί να βρουν έξυπνες λύσεις σε προβλήματα και σε καταστάσεις χρησιμοποιώντας τη λογική του χαρακτήρα τους. Η επιτυχία των αποφάσεων των παικτών επηρεάζεται από τα πολυεδρικά ζάρια του D&D.
Το εξώφυλλο του βιβλίου είναι ένα ζάρι του D&D. Πέραν του ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει ένα ρόλο που αποκαλύπτεται προς το τέλος της ιστορίας και που οδηγεί στο φινάλε, το συγκεκριμένο ζάρι δείχνει πως μερικές φορές όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις μας κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα θέμα τύχης, καλού ή κακού timing.

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλές γιορτές, με υγεία και ευτυχία. Να περάσετε όλοι όμορφα, να φάτε μέχρι σκασμού, να ανταλλάξετε δώρα και να διαβάσετε εξαιρετικές ιστορίες. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα.

Sarabande ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Sarabande

ΜΕ ΤΗΝ Ισαβέλλα Πρίτσα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητή κυρία Πρίτσα, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Sarabande». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;

Βιβλία υπάρχουν άπειρα και πάντα θα υπάρχουν, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Σίγουρα ένα καλό βιβλίο μπορεί να χαθεί λόγω πληθώρας επιλογών και λόγω κακού μάρκετινγκ ίσως, ωστόσο το ότι υπάρχουν πολλές επιλογές σημαίνει πως υπάρχει και ένα βιβλίο για όλους μας, ακριβώς στα γούστα μας, κάπου εκεί έξω.

Στην Ελλάδα συχνά εκδίδονται βιβλία με αισθηματικό χαρακτήρα, κοινωνικά και ενίοτε μυστηρίου. Λίγοι είναι οι εκδοτικοί οίκοι που τολμούν να εκδώσουν βιβλία τρόμου, θρίλερ ή φαντασίας, από Έλληνες συγγραφείς. Παρότι στο εξωτερικό ο Στήβεν Κινγκ επικρατεί στα βιβλία τρόμου και συχνά προτιμάται και από το ελληνικό κοινό, δύσκολα να επιλέξει ο αναγνώστης κάποιον Έλληνα δημιουργό που γράφει αυτού του στυλ τα αναγνώσματα.

Το γιατί να επιλέξει κανείς το βιβλίο μου και κάθε βιβλίο μου δε μπορώ να το πω. Γράφω κυρίως τις ιστορίες που εγώ ως αναγνώστρια θα ήθελα να διαβάσω. Το συγκεκριμένο αποτελεί μια ιστορία σκοτεινού τρόμου, όπου μία κοπέλα βιώνει υπνική παράλυση όλη της τη ζωή κι αυτό τη διαμορφώνει σαν προσωπικότητα, καθορίζει τις επιλογές της και την πορεία της.

Σίγουρα θεωρώ πως το ζήτημα της υπνικής παράλυσης σε μια ιστορία τρόμου και φαντασίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για αυτό είναι και κεντρικό θέμα στη νουβέλα μου. Τα όνειρα και οι εφιάλτες αποτελούν πηγή έμπνευσης και ενδιαφέροντος αιώνες τώρα, οπότε θεωρώ πως αυτό διευρύνει το κοινό που θα ήθελε να διαβάσει αυτή την ιστορία.

Το απόσπασμα που ακολουθεί αποτελεί την αρχή ενός εφιάλτη της πρωταγωνίστριας. Ελπίζω να σας αρέσει.

«Η νύχτα είχε πέσει βαριά και εβένινη, ψυχρή κι απόκοσμη. Η ομίχλη τύλιγε τα στενά κι έκανε τα βήματα βαριά σαν μαχαιριές. Τα δέντρα θρόιζαν στο αεράκι, ψιθύριζαν ιστορίες για το θάνατο. Πως σύντομα θα συνέβαινε κάτι φριχτό. Περπατούσα γρήγορα σε ένα δρόμο γεμάτο μαυροντυμένες μορφές, που βάδιζαν αργά, κρατώντας κατακόκκινα κεριά. Σιωπή. Μονάχα η ανάσα μου ακουγόταν και τα δέντρα. Κανείς δεν με κοιτούσε, κανείς δεν μιλούσε. Μόνο έσφιγγαν τα κεριά, που έλιωναν στα δάχτυλά τους. Συνέχιζαν τη μακάβρια πομπή. Κι εγώ έκανα το βήμα μου όλο και πιο γρήγορο. Τη μία στιγμή περπατούσα, την επόμενη έτρεχα ανάμεσά τους. Δεν ήξερα προς τα πού πήγαινα και πώς να ξεφύγω. Καταλάβαινα γιατί με αγνοούσαν. Δεν ήθελα να μου μιλήσουν. Κοιτούσαν τη δουλειά τους κι εγώ δεν ήμουν υποχρέωσή τους. Με άφηναν να φύγω, δεν ήταν επιλογή μου, μα δική τους. Κι ίσως να ήξεραν καλύτερα.

Προσπαθούσα να μην κοιτάξω τον ουρανό. Να κάνω πως δεν υπάρχει αυτό που βλέπω. Μα ήταν αδύνατο. Ο ουρανός ήταν γεμάτος μπλαβές σκιές που έπαιρναν μορφές από πρόσωπα. Φαντάσματα. Ήθελα τόσο πολύ να μην δω αυτό που βρισκόταν μπροστά μου, μα μου ήταν αδύνατο. Οι μαύρες μορφές να μου χαμογελούν φρικιαστικά, με μάτια κατακόκκινα και ματωμένα και δόντια κοφτερά και σπασμένα. Με καλούσαν κοντά τους, προσπαθούσαν να μου μιλήσουν. Αλλά εγώ έτρεχα μακριά. Προς τα πού δεν ήξερα. Αρκεί να ήταν κάπου αλλού. Σε ένα αλλού που να μην υπάρχει κανένα τέρας.

Σκέφτηκα να πάω κάπου ψηλά. Να πάρω φόρα και να πέσω από κάποιο μπαλκόνι. Άραγε θα ξέφευγα έτσι από τις σκιές; Θα γλίτωνα; Με την άκρη του ματιού μου οι σκιές σχεδόν με άγγιζαν. Με τραβούσαν απ’ το χέρι και μου φώναζαν να μείνω κοντά τους. Αλλά εγώ συνέχιζα να τρέχω. Δεν γινόταν να σταματήσω. Αν σταματούσα θα ερχόταν το τέλος μου.

Έφτασα στην πολυκατοικία μου. Ανέβηκα πάνω στην ταράτσα. Τα αντικείμενα κινούνταν μόνα τους. Πόρτες άνοιγαν πριν καν τις αγγίξω. Ο αέρας με έσπρωχνε στο περβάζι. Κι εγώ έφτασα στην άκρη.

Οι σκιές είχαν κάνει δίνη από πάνω μου. Οι μορφές γινόντουσαν όλο και πιο καθαρές και ούρλιαζαν να μείνω εκεί μαζί τους. Με όλη τους τη δύναμη.

Είδα το πεζοδρόμιο κάτω. Άραγε ο θάνατος θα ήταν το τέλος; Ή πέφτοντας οι σκιές θα με έκαναν δική τους; Αν έμενα το τέλος ήταν σίγουρο, αν έπεφτα αβέβαιο. Προτίμησα κι εγώ το αβέβαιο. Πήρα μια βαθιά ανάσα κι έκανα το βήμα στο κενό. Καθώς έπεφτα οι σκιές με ακολουθούσαν. Πλησίαζαν. Πλησίαζαν. Γελούσαν υστερικά. Αλλά κόντευαν να με φτάσουν. Έφτανα σχεδόν το πεζοδρόμιο. Λίγα δευτερόλεπτα ακόμα. Το πεζοδρόμιο ήταν τόσο κοντά. Με έφτασαν τη στιγμή που το άγγιζα. Αισθάνθηκα τον πόνο. Για λίγο μόνο. Κι ύστερα ξύπνησα. »

Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;

Ουσιαστικά το βιβλίο αναφέρεται σε μια κοπέλα, τη Φρίντα, η οποία βιώνει καθημερινά υπνική παράλυση. Βλέπει φριχτούς εφιάλτες και πνεύματα που προσπαθούν να της μιλήσουν. Αυτό όμως σταματά την ημέρα που γνωρίζει το Νίκο. Από εκεί κι έπειτα συμβαίνουν διάφορα, χαρακτήρες από άλλα βιβλία μου εμφανίζονται σε ρόλο κλειδί αλλά και τρομακτικές καταστάσεις περιπλέκουν τις ζωές όλων.

Το συγκεκριμένο βιβλίο έχει πάλι ως εξώφυλλο ζάρια από το D&D, ριγμένα. Ουσιαστικά είναι άμεση αναφορά και στην υπόθεση του βιβλίου. Πως τυχαία περιστατικά, έξω από τις δυνάμεις μας, μπορούν να καθορίσουν τη ζωή μας. Αποφάσεις που αν ήταν λίγο διαφορετικές η έκβαση πολλών καταστάσεων θα είναι διαφορετική.

Ίσως μέσα από αυτή την ιστορία θα ήθελα να μιλήσω για τη σημασία των αποφάσεων, της χρονικής στιγμής που συμβαίνουν όλα. Το πώς οι καλές προθέσεις δεν είναι πάντοτε αρκετές.

Στο οπισθόφυλλο αναφέρετε, «Αν σας αρέσουν τα σκοτεινά θρίλερ, γεμάτα φριχτούς εφιάλτες, υπνική παράλυση, μουσικούς και κυνηγούς τεράτων τότε αυτό είναι ένα βιβλίο για εσάς».

Τελικά το βιβλίο σε ποιο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού ανήκει;

Γενικά θεωρώ πως οι ιστορίες μου εμπεριέχουν παραπάνω από ένα λογοτεχνικά είδη. Η συγκεκριμένη ιστορία έχει αρκετά έντονο το στοιχείο του σκοτεινού τρόμου, αλλά και την ένταση ενός θρίλερ. Παρόλα αυτά δεν λείπει το μαύρο χιούμορ κι ενίοτε ο ρομαντισμός.

Όπως στη ζωή έτσι και σε μια ιστορία δεν υπάρχει μόνο ένα συναίσθημα ή ένα είδος που υπηρετούμε. Ανάλογα με τις αποφάσεις και τα συναισθήματα των ηρώων διαμορφώνεται και η χροιά των καταστάσεων. Μπορεί μια κωμική κατάσταση να αντιμετωπιστεί με τρόμο και μια τρομακτική με χιούμορ.

Οπότε μάλλον θα έλεγα πως αυτό που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο είναι πραγματικότητα, διότι όλα αυτά εμπεριέχονται στην ιστορία μου. Απλώς υπάρχουν και διάφορες κωμικές νότες εδώ κι εκεί.

Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;

Οι τελευταίες χρονιές ήταν το λιγότερο δραματικές για μένα. Τα τελευταία δύο χρόνια δυστυχώς μας άφησαν πολλοί συγγενείς μου, με πιο οδυνηρές απώλειες του παππού και του πατέρα μου.

Προσωπικά η λογοτεχνία, ειδικά του φανταστικού, με έχει βοηθήσει αρκετά στην αντιμετώπιση της απώλειας. Μερικές φορές έχεις ανάγκη να ξεφύγεις για λίγο από τη ζωή σου, από τον πόνο και τη θλίψη, τις δύσκολες καταστάσεις και τη μοναξιά κι ένα βιβλίο είναι πάντοτε καλή παρέα.

Γνωρίζεις καινούργιους φίλους μέσα από τους χαρακτήρες του, ζεις μιαν άλλη ζωή, χιλιάδες ζωές, πολύ κοντινές ή μακρινές από τη δική σου. Η λογοτεχνία φαντασίας για μένα αποτελεί καταφύγιο. Ακόμα και τώρα έχω βιβλία που ξαναδιαβάζω όταν είμαι λυπημένη, συγγραφείς που αναζητώ όταν θέλω να γελάσω και ιστορίες που θα έχουν πάντα μια θέση στη βιβλιοθήκη της καρδιάς μου.

Προφανώς η λογοτεχνία του φανταστικού δημιουργεί όνειρα, φίλους, καταστάσεις που μας κάνουν για λίγο να ξεχάσουμε ποιοι και πού βρισκόμαστε κι είναι πολύ σημαντικό αυτό. Το να ξεφεύγεις απ’ όλα. Γιατί μερικές φορές η αλήθεια θέλει μερικές παύσεις για να αντιμετωπιστεί. Παύσεις που μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με φανταστικούς φίλους, όπως αυτές που δίνουν τα βιβλία φαντασίας.

Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;

Όπως εύχομαι κάθε φορά θα ευχηθώ και πάλι υγεία, ευτυχία και αγάπη για εσάς και τους αγαπημένους σας. Να περάσετε όμορφα την Πρωτοχρονιά και να δείτε το 2023 ως μια χρονιά θετική και όμορφη. Φάτε μελομακάρονα (με σοκολάτα ή και απλά), κουραμπιέδες και δίπλες. Κερδίστε το φλουρί στη βασιλόπιττα και ανταλλάξτε δώρα.

Αφήστε τους εαυτούς σας να χαθούν για λίγο στα όνειρά τους και να χαμογελάσουν. Κάντε το παρέα με ένα καλό βιβλίο ή εύθυμους φίλους. Τα όνειρά σας έχουν σημασία. Ποτέ μην το ξεχνάτε αυτό.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην τη διασκεδάσουμε. Με βιβλία, νόστιμο φαγητό, οικογένεια και φίλους.

Καλές γιορτές και καλές αναγνώσεις.

Ισαβέλλα Πρίτσα

Η κυρά του κάστρου ΜΕ ΤΗ Σμαραγδή Μητροπούλου ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Η κυρά του κάστρου

ΜΕ ΤΗ Σμαραγδή Μητροπούλου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές

Αγαπητή κυρία Μητροπούλου, καλημέρα σας. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Η κυρά του κάστρου». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση: Καλημέρα σας και χρόνια πολλά. Σίγουρα, κάθε βιβλίο έχει πάντα κάτι να πει στον αναγνώστη δίνοντας το δικό του στίγμα και μήνυμα. «Η κυρά του κάστρου» είναι γι’ αυτούς που πιστεύουν και νιώθουν πως η ίδια η ζωή είναι το πιο όμορφο και συναρπαστικό παραμύθι.

Επιλέξτε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Απάντηση:
Οι καστροπολιτείες του Μοριά είχαν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, καθώς κάποιον θρύλο ή παραμύθι έβρισκα να καταγράψω.
Στη Μεθώνη, όμως, με περίμενε μια έκπληξη.
«Αν δεν γνωρίσεις την κυρά του κάστρου, δεν είδες τίποτα!» μου είπαν οι ντόπιοι με το που πάτησα το πόδι μου εκεί.
«Ποια είναι αυτή; Μήπως κανένα ξωτικό;» ρώτησα μισοαστεία-μισοσοβαρά.
«Είναι ο ζωντανός μας άγγελος!» μου εξήγησε ο μπάρμπα-Παναγής ο καφετζής.
Τον κοίταξα με απορία.
«Όπου πόνος κι αρρώστια, είναι δίπλα μας η κυρά να μας ανακουφίσει! Όπου γέλιο και χαρά, πάλι δίπλα μας για να χαρεί! Όσο για τα μικρά παιδιά… σαν έχει μπουνάτσα, κάθονται στην αυλή της, τους δίνει ένα σωρό καλούδια και τους λέει παραμύθια», συνέχισε.
«Καλά, δεν έχει όνομα αυτή η… κυρά;» ξαναρώτησα εγώ.
«Στα νιάτα της την έλεγαν Ελπίδα!»
«Μόνο αυτό;»
(…..)
Με καλοδέχτηκε, με κέρασε γλυκό σταφύλι και κάθισα μαζί της ν’ αγναντεύουμε το πέλαγος.
«Έμαθα ότι σ’ αρέσουν τα παραμύθια!» μου είπε κάποια στιγμή.
Χαμογέλασα δίχως να της δώσω απάντηση.
«Τη βλέπεις;» μου ξανάπε δείχνοντας με το χέρι της τη θάλασσα. «Άλλοτε ήρεμη και γαλήνια, άλλοτε φουρτουνιασμένη! Έτσι ήμουν κι εγώ!»
Από ένστικτο έπιασα το σημειωματάριο μου στα χέρια μου.
«Γράψε!» μου είπε χαμογελώντας. «Γράψε το παραμύθι που θα σου πω!»
«Παραμύθι;» τη ρώτησα απορημένος.
«Ναι! Όμως θα είναι διαφορετικό απ’ όσα ήξερες μέχρι τώρα, γιατί είναι το δικό μου παραμύθι!»

Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου. Τι είναι αυτό που θέλετε να μεταδώσετε;
Απάντηση:
Ο πόλεμος ξεριζώνει βίαια την Ελπίδα απ’ τον τόπο της, στερώντας της ό,τι πολυτιμότερο έχει.
Την οδηγεί αιχμάλωτη στα παλάτια της Αιγύπτου. Εκεί θα γνωρίσει τη λάμψη, τον πλούτο, αλλά και τη μοναξιά, το αδιέξοδο, την απώλεια.
Η Μόνα, ο Φουάντ, η Αϊσέ, ο Λέοντας, ο Ιμπραήμ…. εμπλέκονται σ’ ένα παιχνίδι δύναμης… υπεροχής… αγώνα ενάντια στη μοίρα.
Κι η αγάπη; Η φιλία; Ο έρωτας;
Μια μουσική με ήχους διαφορετικούς, μα η μελωδία το ίδιο αγγίζει.
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Έχετε σίγουρα μια ιδιαίτερη προτίμηση σε ιστορίες που διαδραματίζονται σε κάστρα, κυρίως στην εποχή του μεσαίωνα. Είναι μια εποχή που σας συναρπάζει;
Απάντηση:
Μεγάλωσα στην καστροπολιτεία της Μεθώνης…το μεσαιωνικό κάστρο της είναι το στολίδι της. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα ως μικρό παιδί, εκεί κατέφευγα κι ως έφηβη για ηρεμία και περισυλλογή, εκεί άντλησα και τις πρώτες μου εμπνεύσεις, τις οποίες δειλά δειλά άρχισα να αποτυπώνω στο χαρτί. Τι πιο φυσικό, λοιπόν, να λατρεύω τις παλιές ιστορίες που εκτυλίσσονται πίσω από τα τείχη ενός κάστρου και να τους δίνω σάρκα και οστά μέσα από τα κείμενά μου. Γιατί; Θα με ρωτούσατε εύλογα. Επειδή λατρεύω τα ταξίδια μέσα στο χρόνο. Τόσο απλά!

Τα τελευταία τρία χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε, με πανδημίες και πολέμους, δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύεται ότι η λογοτεχνία του φανταστικού, σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής, μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Απάντηση:
Η καραντίνα με είχε βρει στο νησί της Άνδρου, όπου υπηρετούσα. Συνέχισα να κάνω μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης. Τα σαββατοκύριακα άκουγα τις αγαπημένες μου εκπομπές και στη συνέχεια κατέβαινα ή στο Νειμποριό ή στο Παραπόρτι για ηρεμία και περισυλλογή… επίσης, διάβασα και αρκετά αξιόλογα βιβλία. Αυτή η δύσκολη κατάσταση μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό πόσο πολύ μας λείπει η τέχνη και να την αναζητήσουμε: διαβάζοντας βιβλία (ίσως περισσότερο απ’ όσο πριν), ακούγοντας μουσική, παρακολουθώντας ομιλίες, συναυλίες, βιβλιοπαρουσιάσεις και εκδηλώσεις μέσω διαδικτύου.

Σας ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Απάντηση:
Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Στους αναγνώστες μου (και σε όλους γενικά τους ανθρώπους) θα έλεγα να έχουν πίστη και να μη σταματούν να αγωνίζονται, ώστε-όπως είναι ο τίτλος ενός έργου του Βαγγέλη Παπαθανασίου- να κάνουν το όνειρό τους να ζήσει πιο πέρα από τη νύχτα.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2022

Πρόσκληση προς συγγραφείς για συμμετοχή στις υπό έκδοση ανθολογίες των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές

σας προσκαλούμε να στείλετε συμμετοχές στις υπό έκδοση ανθολογίες των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές. Περιμένουμε συμμετοχές από όλους σας.

1. Πρόσκληση προς συγγραφείς να συμμετέχουν στην ανθολογία

«Θύελλα στον Χρόνο V: Ανθολογία Ελληνικού διηγήματος Ιστορικής φαντασίας»

Μπορείτε να στείλετε τις συμμετοχές σας μέχρι στις 10 Απριλίου του 2023.