33 της Στέλλας Μπελέση
Σελίδες: 298
Διαστάσεις: 21x14
Δέσιμο: μαλακό εξώφυλλο
Λιανική Τιμή: 13 ευρώ
Κατηγορία: Νεοελληνική λογοτεχνία, μασονία
ISBN: 978-960-607-251-2
Μυθιστορηματική απόδοση των τριάντα τριών τεκτονικών βαθμών του αρχαίου και αποδεδειγμένου
Σκωτικού Τύπου.
Οι απαρχές του Τεκτονισμού, γνωστού και ως Μασονία, χάνονται στα βάθη των αιώνων. Όταν οι εκπρόσωποι τεσσάρων στοών της Αγγλίας συναντήθηκαν στην ταβέρνα της «Χήνας και της Εσχάρας» και ίδρυσαν τη Μεγάλη Στοά στις 24 Ιουνίου 1717, η μέρα αυτή αποτέλεσε απλώς τη συμβατική ημερομηνία της επίσημης έναρξης της ιστορίας του Τεκτονισμού. Ίσως η ουσιαστική ιστορία του Τεκτονισμού να άρχισε τη μέρα που ο τριχωτός πρόγονός μας μετέτρεψε τα μπροστινά του πόδια σε χέρια, όρθωσε το ανάστημά του προς τον ουρανό και αναρωτήθηκε «ποιος είμαι, από πού έρχομαι, που πηγαίνω;»
Οι Τέκτονες με περίζωμα (μυημένοι σε Στοές) ή χωρίς περίζωμα (άνθρωποι που ακολουθούν τις ηθικές αρχές του Τεκτονισμού χωρίς να έχουν μυηθεί επίσημα σε κάποια Στοά όπως η ηρωίδα του βιβλίου) προσπαθούν, παρά τις καθημερινές τριβές και αντιξοότητες, να βελτιώσουν τον εαυτό τους ώστε να βελτιωθεί αυτόματα και η Κοινωνία. Το «33» ακολουθεί την πορεία της Βιολέτας από το βαθμό 0 του αμύητου κόσμου μέχρι το βαθμό 33 μέσα από απλά ή πιο σύνθετα καθημερινά συμβάντα, αλλά και ανάλυση φιλοσοφικών ιδεών που θα την οδηγήσουν στην πολυπόθητη αυτογνωσία.
Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Σκηνοθεσίας της Σχολής Σταυράκου. Σπούδασε επίσης Δημοσιογραφία, Ζωγραφική και Θεατρολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στον τηλεοπτικό προγραμματισμό στο Παρίσι. Γνωρίζει Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Ασχολήθηκε με τις πολεμικές τέχνες και είναι ερασιτέχνης μαραθωνοδρόμος. Υπήρξε καλλιτεχνική διευθύντρια του Μεσογειακού Φεστιβάλ Νέων Κινηματογραφιστών στη Λάρισα για είκοσι δύο χρόνια. Έχει σκηνοθετήσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους, είκοσι επτά ντοκιμαντέρ, μία τηλεταινία και πέντε ταινίες μεγάλου μήκους. Οι ταινίες της διακρίθηκαν σε διάφορα φεστιβάλ, ενώ για τα σενάρια και τα διηγήματά της έχει αποσπάσει βραβεία σε Ελληνικούς και διεθνείς διαγωνισμούς. Το βιβλίο της «ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΣΤΕΤ» εκδόθηκε το 2014 από τις εκδόσεις «ΔΙΩΝΗ». Η συλλογή διηγημάτων «ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΕΝΙΚΗΣ» εκδόθηκαν από τις εκδόσεις «ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ» το 2019 στα Ελληνικά (α’ έκδοση), το 2020 στα Αγγλικά και το 2021 στα Ελληνικά (β’ έκδοση).
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο!
Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα
Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας!
Κεντρική διάθεση για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές:
Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα
2410-236110
universepaths@yahoo.com
Xονδρέμπορας για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ
Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: 2103802542
Φαξ:2103813619
Προτεινόμενο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο:
Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές
Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα όλα τα βιβλία και τα περιοδικά των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο!
https://www.universepaths.com/bivliopoleio
Κεντρικά σημεία διανομής των βιβλίων των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές
https://www.universepaths.com/bivliopoleio
Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ
Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: 2103802542
Φαξ:2103813619
Λευκωσία:
1. Parga,
Λεωφ,Τσερίου 94 Στρόβολος, τηλ. 22327740
2. Parga,
Λεωφ.Λάρνακος 56 Αγλαντζιά, τηλ. 22336011
3. Parga,
Αρχ.Μακαρίου Γ' Λατσιά, τηλ. 22485914
Λάρνακα:
Parga,
Στρατηγού Τιμάγια 9, τηλ. 24668090
Πάφος:
Parga,
Αθηνών 8, τηλ. 26811130
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο!
Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα
Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110,
http://www.universepaths.com/
universe-pathways.blogspot.com
www.facebook.com/Universe.Pathways.Editions/
universepaths@yahoo.com
Εξερευνώντας τα 33 επίπεδα
ΜΕ ΤΗ Στέλλα Μπελέση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητή κυρία Μπελέση, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «33». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση
Σίγουρα, κάθε χρόνο, κυκλοφορούν άπειρα βιβλία. Αυτό είναι συγχρόνως και θετικό και αρνητικό. Το θετικό είναι ότι όλες οι ιδέες μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Το αρνητικό είναι, βέβαια, ότι πάρα πολλά βιβλία δυσκολεύονται να βρουν το αναγνωστικό κοινό τους. Το’33’ είναι το πρώτο βιβλίο παγκοσμίως που αναλύει- με εύληπτο τρόπο για το μέσο αναγνώστη-τη φιλοσοφία των τριάντα τριών Τεκτονικών Βαθμών του Σκωτικού Τύπου με μυθιστορηματική μορφή σε λιγότερο από 300 σελίδες. Συνήθως τα βιβλία αυτού του Τύπου είναι καθαρά δοκιμιογραφικά και ασχολούνται με έναν έως τρεις βαθμούς. Στην πλειοψηφία τους είναι δυσνόητα και απαγορευτικά για την πλειοψηφία των αναγνωστών που ενδιαφέρονται για τέτοια θέματα.
Επιλέξετε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο, που να εκφράζει αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΤΡΙΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ
Η Βιολέτα μπήκε από την ανοιχτή πόρτα. Το νεκροταφείο ήταν αρκετά μεγάλο καθώς εξυπηρετούσε και τα γύρω χωριά. Εύκολα θα διέκρινε δεκαπέντε άντρες, χωρίς να χρειασθεί να πλησιάσει κοντά τον τάφο του Σταύρου Κονταξή.
Ησυχία, απαλλαγμένη από κάθε ανθρώπινη παρουσία. Σίγουρα οι τέκτονες δεν είχαν έρθει. Ακόμα κι αν η τεκτονική τελετή ήταν πολύ σύντομη θα τους έβλεπε να επιστρέφουν όταν εκείνη ερχόταν. Κρύφθηκε πίσω από τη μικρή εκκλησία και περίμενε. Η Βιολέτα δε φοβόταν τα νεκροταφεία όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Για κείνη ήταν χώροι απέραντης γαλήνης και ηρεμίας. Κανένας νεκρός δεν είχε βλάψει ποτέ κανέναν ζωντανό. Η νύχτα προχωρούσε και η Βιολέτα άρχισε να ανησυχεί καθώς οι άνθρωποι που περίμενε δεν εμφανίζονταν. Είκοσι λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα η Βιολέτα αποφάσισε να φύγει. Η Φαίη θα ανησυχούσε. Όταν όμως πλησίασε στην πόρτα του νεκροταφείου διαπίστωσε ότι ήταν κλειστή. Κλειδαμπαρωμένη για την ακρίβεια. Κάποιος είχε κλειδώσει την πόρτα απ’ έξω και κάθε προσπάθεια της Βιολέτας ν’ ανοίξει δεν έφερε κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Κανένα αποτέλεσμα δεν απέφερε ούτε η έρευνα του ύψους των τοίχων του περιβόλου του νεκροταφείου, αφού ξεπερνούσαν τα τέσσερα μέτρα. Φαίνεται πως τις νύχτες οι νεκροί διατηρούσαν αλώβητο το ζωτικό τους χώρο έναντι των ζωντανών. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή της που η Βιολέτα μετάνιωσε που δεν είχε κινητό τηλέφωνο. Χρειαζόταν ένα για τέτοιες περιπτώσεις. «Και τώρα;» μουρμούρισε στον εαυτό της. «Ξέχασες ότι η περιέργεια δεν πρέπει να οδηγεί τα βήματα του τέκτονα, αλλά η δίψα για την ανακάλυψη της αλήθειας; Ε, θα περάσεις μια νύχτα στο νεκροταφείο και θα το εμπεδώσεις!» της απάντησε ο σοφός δάσκαλος μέσα της.
Η Βιολέτα αποδέχθηκε τη μοίρα της και αποφάσισε να μπει στη μικρή εκκλησία για να περάσει τη νύχτα. Δυστυχώς όμως η πόρτα της εκκλησίας ήταν κλειδωμένη. «Μα γιατί κλειδώνουν τις εκκλησίες;» μουρμούρισε και άφησε το κουρασμένο σώμα της να καθίσει στο προαύλιο ακουμπώντας την πλάτη στην πόρτα.
Αποκοιμήθηκε. Για πόση ώρα; Ξύπνησε απότομα. Νόμισε ότι άκουσε φωνές, ποδοβολητά. Λες να ήρθαν οι τέκτονες για την τελετή; Τι ώρα ήταν; Κοίταξε το ρολόι της στο φως του γεμάτου φεγγαριού του Ιουλίου. Το αξιόπιστο casio την είχε προδώσει αυτή τη νύχτα. Ο χρόνος είχε σταματήσει ένα μόλις λεπτό μετά τα μεσάνυχτα. Η Βιολέτα άκουσε μια αντρική φωνή να προστάζει: «Πες μας τη μυστική λέξη»
«Δε μπορώ. Πρέπει να τη βρείτε μόνοι σας», απάντησε με ήρεμο τόνο μια δεύτερη ανδρική φωνή.
«Δε μας έχεις εμπιστοσύνη!» είπε μια τρίτη ανδρική φωνή.
«Δεν έχει καμιά χρησιμότητα να σας αποκαλύψω τη μυστική λέξη. Κάντε υπομονή και θα τη βρείτε μόνοι σας. Παρατηρείστε τα πράγματα γύρω σας, κρίνετε και συγκρίνετε. Θα τη βρείτε! Κι όταν τη βρείτε, θα είναι για πάντα δική σας. Κανένας δε θα μπορέσει να σας την πάρει!» απάντησε η ήρεμη αντρική φωνή.
«Να ξέρεις ότι εσύ μας οδήγησες σ’ αυτή την πράξη! Εσύ και η ξεροκεφαλιά σου!» ούρλιαξε μια τέταρτη ανδρική φωνή.
Η Βιολέτα ξεπρόβαλε το κεφάλι της πίσω από την εκκλησία και είδε τρεις νέους άντρες να έχουν κυκλώσει έναν γέρο άντρα. Ο πρώτος τον χτύπησε στο λαιμό με έναν χάρακα. Ο γέρος παραπάτησε και τότε ο δεύτερος τον χτύπησε στο μέρος της καρδιάς μ’ ένα αλφάδι. Ο γέρος γονάτισε και ο τρίτος τον αποτελείωσε χτυπώντας τον στο μέτωπο μ’ ένα σφυρί. Η Βιολέτα πάγωσε. Έκλεισε το στόμα της με τα δύο χέρια για να μην ουρλιάξει.
« Είναι νεκρός!»
«Πρέπει να τον θάψουμε»
«Πού;»
Ο νέος, που φαινόταν να κάνει κουμάντο, έδειξε ένα φρεσκοσκαμμένο άδειο τάφο.
«Εκεί. Κάτω από την ακακία»
Οι τρεις δολοφόνοι πέταξαν το πτώμα του άτυχου γέρου μέσα στον τάφο. Με τα φτυάρια, τον σκέπασαν με χώμα. Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Είχε δει πολύ καλά το πρόσωπο του δολοφονημένου. Δεν ήταν όμως καθόλου σίγουρη, αν θα αναγνώριζε τα πρόσωπα των τριών φονιάδων.
«Δε θα μάθουμε ποτέ τη μυστική λέξη. Ο άτιμος γέρος την πήρε μαζί του στον τάφο», είπε ο πρώτος δολοφόνος.
« Προτίμησε να πεθάνει ο ηλίθιος» είπε ο δεύτερος.
« Ίσως να μην ήμασταν άξιοι γι’ αυτή τη γνώση» είπε διστακτικά ο τρίτος.
«Φυσικά και ήμασταν! Οι άλλοι εταίροι που προβιβάστηκαν σε διδασκάλους ήταν καλύτεροι από μας;» γαύγισε ο πρώτος, που δεν έδειχνε να σηκώνει καμιά αντίρρηση για την ορθότητα των λεγομένων και των πράξεών του.
Η Βιολέτα, διατηρώντας όση πνευματική διαύγεια της είχε απομείνει, σκέφθηκε ότι η πόρτα του νεκροταφείου ίσως να ήταν ανοιχτή. Έπρεπε να φύγει αμέσως. Η ζωή της κινδύνευε, αφού ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός τόσο άγριου φόνου. Ενός φόνου που έγινε για μια λέξη! Η Βιολέτα υποχώρησε και μέσα στον πανικό της σκόνταψε σε κάτι ξύλινο κι έπεσε κάνοντας θόρυβο.
«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο πρώτος.
«Κάποιος είναι εδώ! Πίσω από την εκκλησία» απάντησε ο δεύτερος.
«Πάω να δω» είπε ο τρίτος.
Το αίμα της Βιολέτας πάγωσε. Θα τη σκότωναν κι αυτή! Διαπίστωσε ότι είχε σκοντάψει σ’ ένα άδειο φέρετρο. Χωρίς να διστάσει μπήκε μέσα και έκλεισε το σκέπαστρο από πάνω. Μέσα από το σκοτεινό φέρετρο άκουγε τα βήματα του τρίτου δολοφόνου που έψαχνε να τη βρει. Ύστερα άκουσε τα βήματα του δεύτερου και του πρώτου που ήρθαν να βοηθήσουν στην έρευνα.
«Δεν υπάρχει κανείς», είπε ο τρίτος.
«Κάνα ζώο θα ήταν!» συμπέρανε ο δεύτερος.
«Πάμε να φύγουμε» πρόσταξε ο πρώτος
Τα βήματα των δολοφόνων απομακρύνθηκαν. Η Βιολέτα έμεινε μέσα στο φέρετρο, ακίνητη, ζωντανή, αλλά παγωμένη σα νεκρή. Ο αέρας άρχισε να αραιώνει και η γυναίκα επιστράτευσε όλο της το κουράγιο για να παραμερίσει λίγο το σκέπαστρο και να μπορέσει να πάρει αέρα. Το πήρε απόφαση. Θα περνούσε όλη την υπόλοιπη νύχτα εκεί μέσα. Πρόβα θανάτου. Μέχρι να ξημερώσει και να φανούν οι ζωντανοί. Ποιος μπορούσε να τη διαβεβαιώσει ότι οι δολοφόνοι δε μπλόφαραν κι ότι δεν περίμεναν να βγει από την κρυψώνα της για να έχει την ίδια τύχη με το δύστυχο θύμα τους;
Οι πρωινές αχτίδες του ήλιου ξύπνησαν απότομα τη Βιολέτα, αφού κάποιος μετακίνησε απότομα το σκέπαστρο του φέρετρου.
-Καλημέρα! Λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου! Αυτό το φέρετρο προορίζεται για άλλον!
Η Βιολέτα πετάχτηκε απότομα. Δεν έβλεπε καλά το πρόσωπο του ηλικιωμένου άντρα που έσκυβε πάνω από το φέρετρο που τη φιλοξένησε αυτή την παράξενη νύχτα, αφού ο ήλιος ήταν κόντρα.
-Ποιος είστε εσείς; κατόρθωσε να μουρμουρίσει
- Ο νεκροθάφτης!
Η Βιολέτα σηκώθηκε με κόπο. Η πλάτη της ήταν πιασμένη.
-Σας παρακαλώ! Λίγο νερό!
-Έχει βρύση! Έλα να σε βοηθήσω να σηκωθείς!
Ο νεκροθάφτης βοήθησε τη Βιολέτα να σηκωθεί. Την οδήγησε στη βρύση. Η Βιολέτα ήπιε νερό και έριξε μπόλικο στο πρόσωπό της.
- Είσαι καλά;
Η Βιολέτα έγνεψε καταφατικά.
- Πέρασα μια πολύ άσχημη νύχτα. Δε θα με πιστέψετε όταν σας πω………
Ο λαιμός της στέγνωσε απότομα, αν και μόλις είχε πιει νερό. Κοίταξε για πρώτη φορά το πρόσωπο του νεκροθάφτη. Ήταν ο άνθρωπος που οι τρεις άντρες δολοφόνησαν και έθαψαν χθες το βράδυ!
-Εσείς………εσείς…..είστε ζωντανός!!!!!!!!!!!!!!
-Τι εννοείς, κοπέλα μου; Θα με προτιμούσες πεθαμένο;
- Η ακακία! Ο τάφος!
Η Βιολέτα άρχισε να τρέχει προς το μέρος της ακακίας. Εκεί που είχε δει τους δολοφόνους να θάβουν το νεκροθάφτη. Παρατήρησε το χώμα. Φαινόταν άθιχτο. Κανένας δεν είχε σκάψει κανένα τάφο πρόσφατα. Τι είχε συμβεί; Άκουσε τα βήματα του γέρου νεκροθάφτη να πλησιάζουν.
-Αγαπώ αυτό το δέντρο. Το ήξερες ότι η ακακία είναι μεν σύμβολο πένθους, αλλά για τους ανατολικούς λαούς υπήρξε σύμβολο αθανασίας και αναγέννησης; Το ξύλο της ακακίας δε σαπίζει. Η Κιβωτός της Διαθήκης και το στεφάνι του Ιησού φτιάχτηκαν από αυτό το δέντρο.
- Εφιάλτης, είπε η Βιολέτα. Είδα έναν εφιάλτη!
- Είδες ότι πέθανες; ρώτησε ο γέρος. ΄Η ότι ξαναγεννήθηκες;
Η Βιολέτα τον κοίταξε ερωτηματικά.
-Κάθε γέννηση μοιάζει με θάνατο! Γι’ αυτό ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή κλαίγοντας! Ο ύπνος μοιάζει με θάνατο. Κάθε βράδυ πεθαίνεις και κάθε πρωί γεννιέσαι ξανά.
-Είδα…….είδα …..νόμιζα ότι είδα το θάνατο, τη δολοφονία και την ταφή ενός ανθρώπου…..αλλά αυτός ο άνθρωπος……η Βιολέτα κάρφωσε τα μάτια της το νεκροθάφτη. Δεν τόλμησε να εκστομίσει ότι αυτός ο άνθρωπος στέκονταν ολοζώντανος εδώ μπροστά της.
- Οι δολοφόνοι ήταν τρεις; ρώτησε ο γέρος.
-Ναι, πως το ξέρετε;
-Τρεις είναι οι δολοφόνοι του ανθρώπου, κορίτσι μου! Η αμάθεια, η υποκρισία και η φιλοδοξία. Χειρότερη είναι η φιλοδοξία. Αυτή νικιέται πιο δύσκολα! Η φιλοδοξία για δόξα και πλούτη. Όταν ανάξιοι άνθρωποι καταλαμβάνουν τα αξιώματα ενός κράτους, το κράτος αυτό παρακμάζει. Τα αξιώματα από τίτλος τιμής μεταβάλλονται σε πόστα διαφθοράς. Οι έντιμοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο παύουν να διεκδικούν αυτά τα αξιώματα, αφού για να τα αποκτήσουν πρέπει να χρησιμοποιήσουν δόλια και άνομα μέσα. Έτσι οι άνθρωποι υποδουλώνονται υλικά και πνευματικά. Έτσι οι άνθρωποι καταλήγουν δυστυχισμένα όντα που δε μπορούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους.
-Ποιο νομίζετε ότι είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου;
-Να μπορέσει να βρει τη μυστική λέξη που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της αληθινής του φύσης.
-Νάτη πάλι αυτή η μυστική λέξη! σκέφτηκε η Βιολέτα.
-Εσείς, γνωρίζετε αυτή τη μυστική λέξη; ρώτησε διστακτικά η Βιολέτα.
-Εγώ είμαι ένας ταπεινός νεκροθάφτης. Ούτε το δημοτικό δεν τελείωσα! Ένας μορφωμένος άνθρωπος μου είπε ότι κάποιος Χιράμ, αυτός που έφτιαξε το Ναό του Σολομώντα, γνώριζε αυτή τη λέξη. Γι’ αυτό τρεις μαθητές του τον σκότωσαν, αφού δεν μπόρεσαν να τον αναγκάσουν να την αποκαλύψει.
-Θέλετε να πείτε ότι αυτός ο Χιράμ πήρε το μυστικό στο τάφο του;
-Φαίνεσαι γραμματιζούμενη κοπέλα! Γιατί δεν το ψάχνεις το θέμα;
-Θα το ψάξω! υποσχέθηκε η Βιολέτα.
-Εκείνο που μπορώ να σου πω εγώ, είναι ότι ο θάνατος δεν είναι ακριβώς αυτό που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι.
-Δηλαδή;
-Νομίζω ότι ο θάνατος…. δεν υπάρχει!
Ερώτηση:
Θεωρείτε ότι το βιβλίο σας αφορά μόνο τους Τέκτονες ή το γενικότερο αναγνωστικό κοινό;
Απάντηση:
Θεωρώ ότι αφορά όλους τους ανθρώπους που έχουν ερωτήματα για τη ζωή, το θάνατο, τις θρησκείες, τη Φιλοσοφία, την Ιστορία και, γενικά, την εξέλιξη του ανθρώπινου πνεύματος στο πέρασμα των αιώνων.
Ερώτηση:
Στο βιβλίο σας δίνετε προτεραιότητα στην ανάλυση των 33 βαθμών του αρχαίου και αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου. Δεν αναφέρεστε καθόλου σε τυπικές διαδικασίες πχ. πως μπορεί να γίνει κανείς μέλος σε ένα τεκτονικό Τάγμα, τι προσόντα χρειάζονται κλπ.
Απάντηση:
Εγώ έκανα μια μεγάλη μελέτη και έρευνα για τις ιδέες και τη φιλοσοφία του Τεκτονισμού, αλλά και την πρακτική εφαρμογή τους στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων είτε έχουν μυηθεί στον Τεκτονισμό είτε όχι. Τα πρακτικά θέματα που αναφέρετε αφορούν μόνο εκείνους που ενδιαφέρονται να μυηθούν σε κάποιο Τεκτονικό Τάγμα ή τους περίεργους που δεν ενδιαφέρονται για την ουσία των πραγμάτων.
Ερώτηση :
Δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά το Τρίτο Ράιχ και ο Αδόλφος Χίτλερ, εκτός από τους Εβραίους, τους κομμουνιστές, τους ομοφυλόφιλους, τους αντικαθεστωτικούς και τους αθίγγανους, καταδίωξε με μανία και τους Τέκτονες. Γιατί, πιστεύετε, συνέβη αυτό;
Απάντηση:
Επειδή το διαφορετικό προκαλεί φόβο, ανασφάλεια και βγάζει στην επιφάνεια τα χειρότερα ένστικτα ανθρώπων χωρίς πνευματική καλλιέργεια, λογική και κυρίως ΗΘΙΚΗ. Ο Χίτλερ ήξερε ότι δεν μπορούσε να ελέγξει τις παραπάνω ομάδες γι’ αυτό προχώρησε στην καταδίωξη και εξόντωσή τους. Καταδιώκοντας δε τους Τέκτονες, επιχείρησε να εξαφανίσει από προσώπου γης την ελεύθερη σκέψη και την ανεξαρτησία του ανθρώπινου πνεύματος. Όπως όλοι γνωρίζουμε τόσο ο ίδιος όσο και τυχόν μιμητές του ήταν και θα είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία, αφού το ανθρώπινο πνεύμα δε δαμάζεται.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Απάντηση:
Όχι. Αφήνω μια ιδέα να μπει για λίγο στο μυαλό μου και αν παραμείνει εκεί για καιρό, τότε την αξιοποιώ κατάλληλα. Αν αυτοδιαγραφεί σημαίνει ότι δεν ήταν αρκετά σημαντική ή χρήσιμη.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Απάντηση:
Η πλειοψηφία των ανθρώπων δε φανταζόταν αυτή την πανδημία. Προφανώς η πανώλη του Μεσαίωνα, η Ισπανική γρίπη – για να μην αναφερθώ σε ακόμα παλαιότερες πανδημίες- διαγράφθηκαν γρήγορα από τη συλλογική μνήμη. Οι σκηνοθέτες, οι σεναριογράφοι και οι συγγραφείς όμως θυμούνται και πολλά κινηματογραφικά και λογοτεχνικά έργα αναφέρονται στις καταστροφικές επιπτώσεις μια πανδημίας. Αυτό σημαίνει ότι η λογοτεχνία και η Τέχνη μπορούν να καταγράψουν τα προβλήματα -τωρινά ή μελλοντικά- ακόμα και να προειδοποιήσουν τους ανθρώπους για μελλοντικές καταστάσεις. Η λέξη ελπίδα δε με εκφράζει, προτιμώ το ρεαλισμό. Ο συγγραφέας έχει καθήκον να περιγράφει την πραγματικότητα και να λέει αλήθειες ακόμα κι όταν κάνει χρήση της μυθοπλασίας. Ο φιλόσοφος έχει καθήκον να θέτει σωστά ερωτήματα, να δίνει κάποιες δικές του απαντήσεις, αλλά να οδηγεί τον αναγνώστη να βρει τις δικές του απαντήσεις ακονίζοντας τη σκέψη του. Εγώ, κατά τη διάρκεια της καραντίνας, διάβασα ακόμα περισσότερο, σκέφθηκα ακόμα περισσότερο.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
