Η επανένωση της Παρασκευής Άγα
Τσακωμοί θα υπάρχουν, συμβαίνουν.
Μια σπίθα όμως ξεπροβάλει, αυτή της επανένωσης.
Η στιγμή πριν να ενωθούν τα βλέμματα μας.
Τα λίγα λεπτά πριν από εκείνο το φιλί που και οι δυο χρειαζόμαστε.
Οι ανάσες μας χορεύουν στο δικό τους ρυθμό.
Συγχρονίζονται γίνονται μία.
Τα πάντα γύρω μας συνεχίζουν να κινούνται στο δικό τους ρυθμό.
Κι όμως για εμάς δεν υπάρχει τίποτα τριγύρω.
Ο χρόνος έχει σταματήσει.
Σταμάτησε σ' αυτή ακριβώς τη στιγμή, στη δική μας στιγμή.
Είμαστε δυο σώματα που ζητάνε απελευθέρωση, έχουν ανάγκη την επαφή.
Τα χέρια μας ακουμπάνε, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται, τα δάχτυλα μας μπλέκονται.
Είμαστε εγώ και εσύ, οι δυο μας.
Δυο σώματα γυμνά.
Δίχως εγωισμό, χωρίς δεύτερες σκέψεις αφηνόμαστε στην έλξη που νιώθουμε.
Τα χείλη μας ενώνονται, το είχαμε ανάγκη.
Τα πόδια μας τρέμουν, ανακούφιση μας καταβάλει
και ο έρωτας ξεπροβάλλει από τα χαμογελά μας
σαν να μην έφυγε στιγμή από κοντά μας.
