Mια ζωή κοιτούσες και αδιαφορούσες,
απο ψηλά με έβλεπες και την υπεροψία σου σκορπούσες,
Δεν υπάρχει πια τέλος, δεν υπάρχει πια αρχή,
η εκδίκηση είναι το μόνο μου άρωμα σ'ότι μου' χε συμβεί,
φλογερό άγγελο ζητούσε η ματιά σου, μια μεγάλη ηδονή.
Ήσουνα λύκος μέσα στο δικό μου όραμα και σκοτάδι,
Μου έγνεφες καταφατικά, οτι το φως έχει πια πεθάνει.
Σε πλησίασα αλλα ήδη είχες φύγει, σκοπός σου ήταν το τέλος μου
και η μοναξιά μου μέσα στην δική σου λήθη.
Σε λάθος όνειρο βρισκόμουνα, παγιδευμένος σ'ένα μαγικό καθρέφτη,
Το πρωινό αστερι της αυγής για σένα, είχε όμως έρθει.
Ο πόνος σου η δικαιοσύνη μου, και το φώς η λυτρωσή μου.
Πλανεύτηκα αλλα εσύ έχασες, μέσ’ στην πιο δυνατή κραυγή μου.
