Φανταστικές ιστορίες
ΜΕ ΤΟΝ Βασίλη Κυριλλίδη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Κυριλλίδη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Φανταστικές Ιστορίες». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Πράγματι, κυκλοφορούν συνεχώς πολλά καινούργια βιβλία, γεγονός που έχει την καλή και την κακή του πλευρά: Η καλή είναι πως όλο και περισσότερες φωνές καταφέρνουν πλέον να εκφράζονται. Η κακή είναι πως πολλοί συγγραφείς που θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν, κινδυνεύουν να θαφτούν μέσα στο σωρό της μέτριας πολυφωνίας. Είναι φυσικό οι αναγνώστες ν’ απογοητεύονται, μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες να διαβάσουν κάτι που θα τους συγκινήσει πραγματικά. Εντρυφώντας για χρόνια στο χώρο του φανταστικού, πιστεύω πως γνωρίζω πια πώς πρέπει να γράφεται ένα καλό διήγημα ή μυθιστόρημα, το οποίο θα μπορεί να προσφέρει στον αναγνώστη, όχι μόνο μερικές συναρπαστικές αναγνωστικές ώρες, αλλά και στιγμές προβληματισμού.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Από το διήγημα: Ανεπαίσθητες αλλαγές.
«Το ίδιο κιόλας πρωί, μετά από το πεφταστέρι, είδαμε στρατιωτικά οχήματα να περνούν από την κοινότητά μας και να χάνονται στο πυκνό δάσος, χωρίς όμως ποτέ ν’ ακούσουμε ή να μάθουμε για την αποστολή και το σκοπό τους. Ούτε τους είδαμε ποτέ να επιστρέφουν. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και μου έκανε εντύπωση η σκόνη που σήκωσαν αυτά τα οχήματα, όπως και η ώρα που χρειάστηκε για να κατακάτσει στη γη. Είχε καιρό να βρέξει».
Από το διήγημα: Ο Φαροφύλακας
«Το πρώτο κιόλας βράδυ ξέσπασε καταιγίδα. Δεν με πείραξε που χάλασε ο ύπνος μου, γιατί ήταν πολύ ανήσυχος, σαν άρρωστος. Η βροχή έπεφτε καταρράχτης απ’ τον ουρανό, μου δημιουργούσε την ψευδαίσθηση πως πλημμύριζε τη θάλασσα, μολονότι ήξερα πως δεν έφταιγε αυτή, αλλά οι πάγοι των πόλων, που έλιωναν με ταχύ ρυθμό. Αναρωτήθηκα αν θα βρέχει έτσι και στη Ντάλεα. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην Τζόις, αλλά δεν θέλησα να την ξυπνήσω. Δεν ήξερα πως έτσι έχανα την ευκαιρία ν’ ακούσω για τελευταία φορά τη φωνή της».
Πιστεύετε ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Είμαι αρκετά πολυδιάστατος χαρακτήρας, ωστόσο, το ότι γράφω τόσα χρόνια, έστω και με διαλλείματα, σημαίνει πως η συγγραφή είναι από τους πλέον σημαντικούς τομείς της ζωής μου. Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι στιγμές που νιώθεις μια ματαιότητα, αλλά τις υπόλοιπες, που είναι και οι περισσότερες, ακόμα κι αυτό το συναίσθημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό δημιουργίας.
Μέσα στο βιβλίο σας μπορεί κάποιος να βρει όλα τα είδη της λογοτεχνίας του φανταστικού. Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος είδος που σας εκφράζει περισσότερο και αν ναι, γιατί;
Είμαι κυρίως λάτρης, συγγραφέας και αναγνώστης, της γνήσιας επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο το να δοκιμαστώ σε διάφορα είδη του φανταστικού, με τα οποία δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, (πχ ζόμπι ή φαντάσματα), ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα για μένα. Στα διηγήματά μου επεδίωξα να γράψω αυτό ακριβώς που θα μου άρεζε να διαβάζω, κι εφόσον η αρχή μου είναι πως δεν υπάρχουν καλά και κακά είδη, παρά μόνο καλά ή κακά βιβλία, θέλω να πιστεύω πως πέτυχα το αποτέλεσμα.
Πολλά από τα κείμενα σας έχουν post-apocalyptic θεματική. Θεωρείτε ότι σας έχει επηρεάσει η καραντίνα;
Το post-apocalyptic είναι από τα πλέον συνηθισμένα θέματα της επιστημονικής φαντασίας και πολλοί σημαντικοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό. Σήμερα, στην πληθώρα των έργων που εξ αιτίας αυτού του ιού κυκλοφόρησαν ή αναμένονται να κυκλοφορήσουν, το να μυθιστορηματοποιείς μια τέτοια κατάσταση έχει νόημα μόνο στο βαθμό που μπορείς να το κάνεις κάπως διαφορετικά από τους υπόλοιπους. Ο κόσμος, κι εγώ προσωπικά ως αναγνώστης, έχει κουραστεί από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Το μυθιστόρημά μου, AZTEC, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Συμπαντικές Διαδρομές, πιστεύω πως αποτελεί κάτι διαφορετικό σ’ αυτό το θέμα. Η καραντίνα, μολονότι μ’ επηρέασε δυσμενώς σε πολλούς τομείς, με βοήθησε στη συγγραφή, αφού μου εξασφάλισε ελεύθερες ώρες, που αλλιώς θα δυσκολευόμουν πολύ να βρω.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Όχι. Πάντα λέω πως θα θυμάμαι κάτι που μου έρχεται, και σχεδόν πάντα το ξεχνάω. Στην αρχή με στεναχωρούσε πολύ αυτό, αλλά μετά διαπίστωσα πως ο κόσμος είναι γεμάτος ωραίες ιδέες, όταν χάνεις μια, κάποια άλλη παίρνει τη θέση της. Η ιδέα είναι πολύ σημαντική, και βασίζομαι πολύ σ’ αυτήν, αν όμως δεν την δουλέψεις σωστά, μπορεί ν’ ακυρώσεις τη δυναμική της. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπουν οι ιδέες, κατά κάποιο τρόπο μου έρχονται όταν τις χρειάζομαι, το θέμα είναι να βρεις τη διάθεση να στρωθείς με τις ώρες, και να βγάλεις κάτι ωραίο από αυτές.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Η επιδημία και η καραντίνα μ’ έπληξε σε πολλούς τομείς, και μ’ έφερε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τελευταία όμως αποφάσισα να το φιλοσοφήσω. Δεν μας χρωστάει κανένας τίποτα, πολλά πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα χωρίς να είναι, συμφορές χτυπούσαν πάντα τον κόσμο, και, συγκριτικά, αυτές που χτύπησαν τον δικό μας ήταν οι μικρότερες. Δεν ζήσαμε ούτε πόλεμο ούτε κατοχή, όπως οι πατεράδες μας. Και στην επιδημία δεν έχασα δικό μου άνθρωπο, γεγονός που από μόνο του θα με κατέτασσε στην κατηγορία των αχάριστων, αν παραπονιόμουν. Όλα τα υπόλοιπα αισιοδοξώ πως μπορώ να τα ανακτήσω με τον καιρό. Κι αν όχι, πάλι δεν υπάρχει χώρος για παράπονα. Η επιστήμη θα νικήσει τον ιό, που λίγα χρόνια πριν θα μας είχε εξοντώσει, πριν καταλάβουμε από πού μας ήρθε. Βρήκα χρόνο να ολοκληρώσω μισοτελειωμένα έργα ή να δουλέψω πάνω σε καινούργια, κι έτσι η χρονιά μου κατέληξε η περισσότερο δημιουργική. Επίσης διάβασα πολύ, οι στοίβα των αδιάβαστων βιβλίων μου χαμήλωσε, επιτέλους. Οι απώλειες σε διάφορους τομείς συνεχίσουν να υφίστανται, αλλά, έχοντας μια ηλικία, έχω ζήσει σε δυσκολότερες εποχές. Δυστυχώς οι ευκολίες του σύγχρονου τρόπου ζωής μάς έχουν καλομάθει και δυσκολευόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε τις αναποδιές.
Όσον αφορά τη λογοτεχνία, όσοι την έχουν ανακαλύψει ξέρουν μέχρι που και σε ποιο βαθμό μπορεί να τους βοηθήσει. Όσοι δεν την αγαπούν, θα συνεχίσουν ν’ αδιαφορούν γι’ αυτήν. Είναι κρίμα, γιατί, τις μέρες τις καραντίνας, θα μπορούσε να τους κρατήσει την καλύτερη συντροφιά. Ελπίζω να βρήκαν κάποιας ανάλογης ποιότητας ασχολία, και να μην κύλησαν άσκοπα τόσες μέρες μοναξιάς.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Εγώ σας ευχαριστώ, κι ελπίζω να συναντήσω τους αναγνώστες στη μελλοντική αυτή εκδήλωση. Το να είσαι αναγνώστης είναι κάτι που δεν αλλάζει ποτέ και με τίποτα. Φιλοδοξώ τα βιβλία μου να τους κάνουν ν’ αγαπήσουν ακόμα περισσότερο την ανάγνωση.
ΜΕ ΤΟΝ Βασίλη Κυριλλίδη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Κυριλλίδη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Φανταστικές Ιστορίες». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Πράγματι, κυκλοφορούν συνεχώς πολλά καινούργια βιβλία, γεγονός που έχει την καλή και την κακή του πλευρά: Η καλή είναι πως όλο και περισσότερες φωνές καταφέρνουν πλέον να εκφράζονται. Η κακή είναι πως πολλοί συγγραφείς που θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν, κινδυνεύουν να θαφτούν μέσα στο σωρό της μέτριας πολυφωνίας. Είναι φυσικό οι αναγνώστες ν’ απογοητεύονται, μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες να διαβάσουν κάτι που θα τους συγκινήσει πραγματικά. Εντρυφώντας για χρόνια στο χώρο του φανταστικού, πιστεύω πως γνωρίζω πια πώς πρέπει να γράφεται ένα καλό διήγημα ή μυθιστόρημα, το οποίο θα μπορεί να προσφέρει στον αναγνώστη, όχι μόνο μερικές συναρπαστικές αναγνωστικές ώρες, αλλά και στιγμές προβληματισμού.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Από το διήγημα: Ανεπαίσθητες αλλαγές.
«Το ίδιο κιόλας πρωί, μετά από το πεφταστέρι, είδαμε στρατιωτικά οχήματα να περνούν από την κοινότητά μας και να χάνονται στο πυκνό δάσος, χωρίς όμως ποτέ ν’ ακούσουμε ή να μάθουμε για την αποστολή και το σκοπό τους. Ούτε τους είδαμε ποτέ να επιστρέφουν. Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα και μου έκανε εντύπωση η σκόνη που σήκωσαν αυτά τα οχήματα, όπως και η ώρα που χρειάστηκε για να κατακάτσει στη γη. Είχε καιρό να βρέξει».
Από το διήγημα: Ο Φαροφύλακας
«Το πρώτο κιόλας βράδυ ξέσπασε καταιγίδα. Δεν με πείραξε που χάλασε ο ύπνος μου, γιατί ήταν πολύ ανήσυχος, σαν άρρωστος. Η βροχή έπεφτε καταρράχτης απ’ τον ουρανό, μου δημιουργούσε την ψευδαίσθηση πως πλημμύριζε τη θάλασσα, μολονότι ήξερα πως δεν έφταιγε αυτή, αλλά οι πάγοι των πόλων, που έλιωναν με ταχύ ρυθμό. Αναρωτήθηκα αν θα βρέχει έτσι και στη Ντάλεα. Σκέφτηκα να τηλεφωνήσω στην Τζόις, αλλά δεν θέλησα να την ξυπνήσω. Δεν ήξερα πως έτσι έχανα την ευκαιρία ν’ ακούσω για τελευταία φορά τη φωνή της».
Πιστεύετε ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Είμαι αρκετά πολυδιάστατος χαρακτήρας, ωστόσο, το ότι γράφω τόσα χρόνια, έστω και με διαλλείματα, σημαίνει πως η συγγραφή είναι από τους πλέον σημαντικούς τομείς της ζωής μου. Βέβαια, πάντα υπάρχουν οι στιγμές που νιώθεις μια ματαιότητα, αλλά τις υπόλοιπες, που είναι και οι περισσότερες, ακόμα κι αυτό το συναίσθημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως υλικό δημιουργίας.
Μέσα στο βιβλίο σας μπορεί κάποιος να βρει όλα τα είδη της λογοτεχνίας του φανταστικού. Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιος είδος που σας εκφράζει περισσότερο και αν ναι, γιατί;
Είμαι κυρίως λάτρης, συγγραφέας και αναγνώστης, της γνήσιας επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο το να δοκιμαστώ σε διάφορα είδη του φανταστικού, με τα οποία δεν είχα ιδιαίτερη σχέση, (πχ ζόμπι ή φαντάσματα), ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα για μένα. Στα διηγήματά μου επεδίωξα να γράψω αυτό ακριβώς που θα μου άρεζε να διαβάζω, κι εφόσον η αρχή μου είναι πως δεν υπάρχουν καλά και κακά είδη, παρά μόνο καλά ή κακά βιβλία, θέλω να πιστεύω πως πέτυχα το αποτέλεσμα.
Πολλά από τα κείμενα σας έχουν post-apocalyptic θεματική. Θεωρείτε ότι σας έχει επηρεάσει η καραντίνα;
Το post-apocalyptic είναι από τα πλέον συνηθισμένα θέματα της επιστημονικής φαντασίας και πολλοί σημαντικοί συγγραφείς έχουν ασχοληθεί μ’ αυτό. Σήμερα, στην πληθώρα των έργων που εξ αιτίας αυτού του ιού κυκλοφόρησαν ή αναμένονται να κυκλοφορήσουν, το να μυθιστορηματοποιείς μια τέτοια κατάσταση έχει νόημα μόνο στο βαθμό που μπορείς να το κάνεις κάπως διαφορετικά από τους υπόλοιπους. Ο κόσμος, κι εγώ προσωπικά ως αναγνώστης, έχει κουραστεί από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα. Το μυθιστόρημά μου, AZTEC, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις Συμπαντικές Διαδρομές, πιστεύω πως αποτελεί κάτι διαφορετικό σ’ αυτό το θέμα. Η καραντίνα, μολονότι μ’ επηρέασε δυσμενώς σε πολλούς τομείς, με βοήθησε στη συγγραφή, αφού μου εξασφάλισε ελεύθερες ώρες, που αλλιώς θα δυσκολευόμουν πολύ να βρω.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Όχι. Πάντα λέω πως θα θυμάμαι κάτι που μου έρχεται, και σχεδόν πάντα το ξεχνάω. Στην αρχή με στεναχωρούσε πολύ αυτό, αλλά μετά διαπίστωσα πως ο κόσμος είναι γεμάτος ωραίες ιδέες, όταν χάνεις μια, κάποια άλλη παίρνει τη θέση της. Η ιδέα είναι πολύ σημαντική, και βασίζομαι πολύ σ’ αυτήν, αν όμως δεν την δουλέψεις σωστά, μπορεί ν’ ακυρώσεις τη δυναμική της. Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπουν οι ιδέες, κατά κάποιο τρόπο μου έρχονται όταν τις χρειάζομαι, το θέμα είναι να βρεις τη διάθεση να στρωθείς με τις ώρες, και να βγάλεις κάτι ωραίο από αυτές.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Η επιδημία και η καραντίνα μ’ έπληξε σε πολλούς τομείς, και μ’ έφερε σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Τελευταία όμως αποφάσισα να το φιλοσοφήσω. Δεν μας χρωστάει κανένας τίποτα, πολλά πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα χωρίς να είναι, συμφορές χτυπούσαν πάντα τον κόσμο, και, συγκριτικά, αυτές που χτύπησαν τον δικό μας ήταν οι μικρότερες. Δεν ζήσαμε ούτε πόλεμο ούτε κατοχή, όπως οι πατεράδες μας. Και στην επιδημία δεν έχασα δικό μου άνθρωπο, γεγονός που από μόνο του θα με κατέτασσε στην κατηγορία των αχάριστων, αν παραπονιόμουν. Όλα τα υπόλοιπα αισιοδοξώ πως μπορώ να τα ανακτήσω με τον καιρό. Κι αν όχι, πάλι δεν υπάρχει χώρος για παράπονα. Η επιστήμη θα νικήσει τον ιό, που λίγα χρόνια πριν θα μας είχε εξοντώσει, πριν καταλάβουμε από πού μας ήρθε. Βρήκα χρόνο να ολοκληρώσω μισοτελειωμένα έργα ή να δουλέψω πάνω σε καινούργια, κι έτσι η χρονιά μου κατέληξε η περισσότερο δημιουργική. Επίσης διάβασα πολύ, οι στοίβα των αδιάβαστων βιβλίων μου χαμήλωσε, επιτέλους. Οι απώλειες σε διάφορους τομείς συνεχίσουν να υφίστανται, αλλά, έχοντας μια ηλικία, έχω ζήσει σε δυσκολότερες εποχές. Δυστυχώς οι ευκολίες του σύγχρονου τρόπου ζωής μάς έχουν καλομάθει και δυσκολευόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε τις αναποδιές.
Όσον αφορά τη λογοτεχνία, όσοι την έχουν ανακαλύψει ξέρουν μέχρι που και σε ποιο βαθμό μπορεί να τους βοηθήσει. Όσοι δεν την αγαπούν, θα συνεχίσουν ν’ αδιαφορούν γι’ αυτήν. Είναι κρίμα, γιατί, τις μέρες τις καραντίνας, θα μπορούσε να τους κρατήσει την καλύτερη συντροφιά. Ελπίζω να βρήκαν κάποιας ανάλογης ποιότητας ασχολία, και να μην κύλησαν άσκοπα τόσες μέρες μοναξιάς.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Εγώ σας ευχαριστώ, κι ελπίζω να συναντήσω τους αναγνώστες στη μελλοντική αυτή εκδήλωση. Το να είσαι αναγνώστης είναι κάτι που δεν αλλάζει ποτέ και με τίποτα. Φιλοδοξώ τα βιβλία μου να τους κάνουν ν’ αγαπήσουν ακόμα περισσότερο την ανάγνωση.
