ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Νέα Αρκ: Ο Μικρόκοσμος των Ψεμάτων του Λεωνίδα-Βασίλειου Μανιάτη
Σελίδες: 78
Διαστάσεις: 21x14
Δέσιμο: μαλακό εξώφυλλο
Λιανική Τιμή: 9 ευρώ
Κατηγορία: Επιστημονική φαντασία, post apocalyptic
ISBN: 978-960-607-306-9
Σχεδόν μισή χιλιετία μετά από έναν τρομερό πόλεμο που κατέστρεψε τον πολιτισμό, στην παραθαλάσσια κοινότητα της Νέας Αρκ, οι κάτοικοί της που πιστεύουν ότι αποτελούν το τελευταίο προπύργιο του πολιτισμού, ζουν ακόμα στην σκιά του μεγάλου λοιμού, ενός βιολογικού όπλου που αποδεκάτισε τους προγόνους τους, στο τέλος της Έκτης Χρυσής Εποχής. Η απερίσκεπτη πράξη ενός νεαρού ζευγαριού, να παραβιάσει το αυστηρότατο υγειονομικό πρωτόκολλο που με τους αιώνες έχει ενδυθεί το μανδύα της θρησκείας, θα πυροδοτήσει μία καταιγιστική αλληλουχία γεγονότων που θα απειλήσει τα ίδια τα θεμέλια της απομονωμένης πολιτείας.
Με τον μικρόκοσμο των ψεμάτων που τους περιβάλλει να αρχίζει να καταρρέει και τα μεγαλύτερα μυστικά του παρελθόντος να είναι πλέον έτοιμα να αποκαλυφθούν με απρόβλεπτες συνέπειες, το μέλλον της Νέας Αρκ θα πέσει στα χέρια της Ρένας, μιας νεαρής δόκιμης ιέρειας, η οποία θα βρεθεί στο μέσο της θυελλώδους σύγκρουσης της άκαρδης Πρωθιέρειας του Τάγματος στο οποίο ανήκει με τον ευέξαπτο στρατηγό του Φρουρίου της Νέας Αρκ και θετό της πατέρα. Με τα γεγονότα να την πιέζουν και με όλους όσους αγαπάει να διατρέχουν τεράστιο κίνδυνο, η Ρένα θα πρέπει να αποφασίσει ποια θέλει να είναι και να υπερβεί τον εαυτό της, παίρνοντας μία απόφαση που θα ορίσει το μέλλον του λαού της Νέας Αρκ.
Ο Λεωνίδας-Βασίλειος Μανιάτης γεννήθηκε το 1994. Αφού αποφοίτησε από το Γενικό Λύκειο της Ελληνογαλλικής Σχολής Ουρσουλινών, έγινε δεκτός ως φοιτητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Τον Απρίλιο του 2014, έγινε δεκτή η αίτησή μετεγγραφής του στο αντίστοιχο Τμήμα του ΕΚΠΑ. Εκεί, πήρε το Πτυχίο του, με ειδίκευση στην Αρχαιολογία, ενώ το 2017, συμμετείχε στην πανεπιστημιακή ανασκαφή στο Πλάσι Μαραθώνα. Από τον Σεπτέμβριο του 2018 συνεχίζει τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό επίπεδο, με ειδίκευση στην Προϊστορική Αρχαιολογία.
Γράφει ακόμα ποίηση και πεζογραφία. Έργα του έχουν διακριθεί σε διαγωνισμούς σε Ελλάδα και Κύπρο και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικές ανθολογίες.
Το 2019 δημοσίευσε ελεύθερα για εκπαιδευτικούς σκοπούς ένα corpus σαράντα εκπαιδευτικών παιχνιδιών, συνδεδεμένων με το μάθημα της Ιστορίας Β΄ Γυμνασίου, τα οποία φιλοξενούνται στο ιστολόγιο «Εμπέδωση & Ψυχαγωγία» (https://empedosi-psychagogia.blogspot.com/).
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο!
Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα
Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας!
Σημεία πώλησης των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές σε Ελλάδα και Κύπρο
Τα βιβλία μας και το περιοδικό μας κυκλοφορούν σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχουν στο τοπικό σας βιβλιοπωλείο μπορείτε να τα παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο να τα φέρουν,
όπως μπορείτε να τα παραγγείλετε από οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο, σε οποιαδήποτε πόλη στην Ελλάδα ή στην Κύπρο και θα τα παραλάβετε άμεσα.
Κεντρική διάθεση για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές:
Εκδόσεις ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα
2410-236110
universepaths@yahoo.com
Xονδρέμπορας για τα βιβλία των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ
Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: 2103802542
Φαξ:2103813619
Προτεινόμενο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο:
Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές
Μπορείτε να αγοράσετε άμεσα όλα τα βιβλία και τα περιοδικά των Εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο!
https://www.universepaths.com/bivliopoleio
Κεντρικά σημεία διανομής των βιβλίων των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές.
Ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Συμπαντικές Διαδρομές
https://www.universepaths.com/bivliopoleio
Αθήνα: Βιβλιοπωλείο ΠΑΡ ΗΜΙΝ
Τρικούπη Χαριλάου 11Α, Αθήνα, 10679, ΑΤΤΙΚΗ
Τηλέφωνο: 2103802542
Φαξ:2103813619
Λευκωσία:
1. Parga,
Λεωφ,Τσερίου 94 Στρόβολος, τηλ. 22327740
2. Parga,
Λεωφ.Λάρνακος 56 Αγλαντζιά, τηλ. 22336011
3. Parga,
Αρχ.Μακαρίου Γ' Λατσιά, τηλ. 22485914
Λάρνακα:
Parga,
Στρατηγού Τιμάγια 9, τηλ. 24668090
Πάφος:
Parga,
Αθηνών 8, τηλ. 26811130
Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές
Αναγεννήσαμε τη λογοτεχνία του φανταστικού στην Ελλάδα και στην Κύπρο!
Στηρίζουμε τους συγγραφείς με πράξεις και έργα
Ελάτε και εσείς στη μεγάλη οικογένεια του εκδοτικού μας!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Καραγάτση 27, 41221, Λάρισα, 2410-236110,
http://www.universepaths.com/
universe-pathways.blogspot.com
www.facebook.com/Universe.Pathways.Editions/
universepaths@yahoo.com
Ο κόσμος μετά τον κόσμο
ΜΕ ΤΟΝ Λεωνίδα-Βασίλειο Μανιάτη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Μανιάτη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Νέα Αρκ: Ο Μικρόκοσμος των Ψεμάτων». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση
Η «Νέα Αρκ» είναι ένα βιβλίο που εξερευνά μία απομονωμένη πολιτεία των απογόνων όσων επέζησαν από τον εφιάλτη ενός πολύνεκρου βιολογικού πολέμου, οι οποίοι ακόμα και αρκετούς αιώνες μετά την καταστροφή, συνεχίζουν να ζουν στην σκιά του αρχαίου λοιμού που αποδεκάτισε τους προγόνους τους. Ο λόγος που αναφέρθηκα σε μία βιολογική και όχι σε μία πυρηνική καταστροφή, είναι ότι τα τελευταία χρόνια έκαναν όλους μας να εμπεδώσουμε καλά, το πόσο πολύ ένας νέος ιός, προϊόν μίας τυχαίας μετάλλαξης, μπορεί να προκαλέσει εκατόμβες νεκρών και να αλλάξει ριζικά τον τρόπο ζωής μας. Πόσο δε μάλλον, μία αρρώστια -όπως η ασθένεια που περιγράφεται στο βιβλίο- παραχθείσα εσκεμμένα για πολεμική χρήση, σχεδιασμένη να σκοτώνει και να σπέρνει τον τρόμο στους επιζώντες. Αν ο δικός μας κορωνοϊός μας έκλεισε επί τόσους μήνες στα σπίτια μας και έγινε η αιτία να πεθάνουν τόσοι και τόσοι άνθρωποι παγκοσμίως, πόσο ριζικά θα μπορούσε να αλλάξει μία κοινωνία παρόμοια με την δική μας, η απευκταία χρήση ενός τέτοιου βιολογικού όπλου; Ανεξαρτήτως άλλωστε του αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με την πολιτική που ακολουθήθηκε για τον περιορισμό της ασθένειας, νομίζω ότι λίγο-πολύ όλοι μας μπήκαμε κάποια στιγμή στην διαδικασία να αναρωτηθούμε πόσο ευάλωτη μπορεί να είναι η παγκόσμια κοινωνία μας, απέναντι σε μία τέτοια απειλή… Με βάση ακριβώς αυτό το ερώτημα που πιστεύω ότι βρίσκεται στην σκέψη των περισσοτέρων αυτά τα χρόνια, δομείται η κοινωνία της Νέας Αρκ που ζει με τον τρόμο μίας εφιαλτικής ασθένειας και έχει αναγάγει σε δόγμα το παλαιό υγειονομικό πρωτόκολλο, προκειμένου ο κόσμος να το ακολουθεί με μεγαλύτερη, θρησκευτική κυριολεκτικά ευλάβεια. Συνεπώς, πιστεύω ότι όσοι αγαπούν την μεταποκαλυπτική λογοτεχνία και έχουν δει τις ζωές τους να αλλάζουν τα τελευταία χρόνια, λόγω της πανδημίας, θα βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την ιστορία της Νέας Αρκ.
Το βιβλίο μπορεί να χαρακτηριστεί σαν post apocalyptic. Ένας κόσμος, μια κοινωνία, που επέζησε ή ξαναδημιουργήθηκε μετά από μια ολική καταστροφή. Μπορείτε να μας περιγράψετε τι προηγήθηκε και η κοινωνία του βιβλίου οδηγήθηκε σε αυτή την κατάσταση;
Απάντηση
Όλα ξεκίνησαν πεντακόσια περίπου χρόνια πριν την αρχή της διήγησης του βιβλίου, όταν η Παλαιά Πολιτεία, ένα κρατικό μόρφωμα που κάλυπτε όλη σχεδόν την έκταση της ηπείρου στην οποία βρίσκεται η Νέα Αρκ, βρέθηκε σε πόλεμο με την “Απέναντι Ήπειρο” και στο τέλος του πολέμου και οι δύο πλευρές κατέφυγαν σε όπλα μαζικής καταστροφής. Επειδή η “Απέναντι Ήπειρος” δεν διέθετε το μέγεθος του πυρηνικού οπλοστασίου της Παλαιάς Πολιτείας, κατασκεύασε και εξαπέλυσε ένα τρομερό βιολογικό όπλο, αποτελούμενο από δύο διαφορετικούς ιούς, ο κάθε ένας από τους οποίους είναι εντελώς ακίνδυνος από μόνος του, αλλά ο συνδυασμός των οποίων είναι απόλυτα θανατηφόρος. Η Παλαιά Πολιτεία όταν επλήγη από το όπλο αυτό αντέδρασε, εξαπολύοντας το πυρηνικό της οπλοστάσιο και νικώντας έτσι τον πόλεμο, αλλά μέσα στους επόμενους μήνες κατέρρευσε με το χάος να κατακλύζει ολόκληρη την ήπειρό της. Υπό τον φόβο της υπερμετάδοσης των δύο ιών, οι μεγάλες πόλεις του παλιού καιρού εγκαταλείφθηκαν, αλλά το μέτρο αυτό δεν αποδείχθηκε αρκετό για να σταματήσει την εξάπλωση της ασθένειας. Με την επιστήμη παράλληλα να δυσκολεύεται να περιορίσει την ασθένεια και να έχει χάσει το κύρος της, επειδή η επιστήμη ήταν εκείνη που κατασκεύασε τους φονικούς ιούς, παρατηρήθηκε μία στροφή προς την θρησκεία και το μεταφυσικό. Μία ομάδα γυναικών τότε, προερχόμενων από τους κύκλους της επιστήμης, αλλά με έντονη θρησκευτικότητα, σχημάτισε το Ιερό Τάγμα, για να συνεχίσει το επιστημονικό της έργο, υπό τον μανδύα της θρησκείας. Λίγα χρόνια αργότερα, το Τάγμα κατάφερε να ανακαλύψει όχι την θεραπεία, αλλά έναν τρόπο αντιμετώπισης του ιού που θα σταμάταγε τουλάχιστον τους θανάτους από τον λοιμό. Γνωρίζοντας πια ότι και οι δύο ιοί μεταδίδονται μόνο μέσω της σεξουαλικής επαφής, καθώς και από μητέρα σε παιδί, κατά την κύηση, κατάφεραν να αναπτύξουν ένα τεστ συμβατότητας ερωτικών συντρόφων, το οποίο θα τους έδινε έναν τρόπο να σταματήσουν τους θανάτους, αλλά και να επεκτείνουν την εξουσία τους πάνω στην καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου. Έτσι, θεσπίζοντας ένα υγειονομικό πρωτόκολλο που η παράβασή του ισοδυναμούσε με θανάσιμο αμάρτημα που θα επέφερε τον θάνατο από τον λοιμό, αλλά και μεταθανάτια την αιώνια κόλαση και έχοντας παράλληλα το μονοπώλιο στα τεστ συμβατότητας, τα οποία προπαγάνδιζε ότι τα παρέλαβε μέσω θεϊκής επιφοίτησης, το Ιερό Τάγμα, με βάση του το Ιερό Θεραπευτήριο, κοντά στην απομονωμένη κοινότητα της Νέας Αρκ, θα αποκτούσε τον απόλυτο πνευματικό έλεγχο των κατοίκων της περιοχής που θεωρούσαν την κοινωνία τους ως το τελευταίο προπύργιο του πολιτισμού. Έχοντας επιτύχει αυτό το επίπεδο επιβολής, το Τάγμα προσπαθεί πλέον να προσηλυτίσει κόρες οικογενειών που εμπλέκονται με την κοσμική εξουσία και να προωθήσει τις εκλεκτές της για νύφες στους άνδρες των οικογενειών αυτών, σε μία απόπειρα σταδιακής ανάληψης και της κοσμικής εξουσίας, καθώς και του ελέγχου των τελευταίων πυρηνικών κεφαλών που βρίσκονται κρυμμένες κάτω από το φρούριο της Νέας Αρκ, στην διάθεση του άρχοντα-στρατηγού της περιοχής που εκπροσωπεί την πολιτική, αλλά και στρατιωτική εξουσία. Κινούμενες σε αυτήν την κατεύθυνση, οι μοναχές και οι ιέρειες του Τάγματος, κρατούν καλά κρυμμένα κάποια απόκρυφα μυστικά που έχουν εξαχθεί από τις δράσεις τους όλους αυτούς τους αιώνες, τα οποία, αν αποκαλυφθούν, δύνανται να ταράξουν συθέμελα τις κοινωνικές ισορροπίες της Νέας Αρκ.
Στο βιβλίο παίζει ρόλο και η θρησκεία. Πιστεύετε ότι σε μια post apocalyptic κοινωνία οι φόβοι των ανθρώπων θα οδηγήσουν στην δημιουργία μιας θεοκρατίας;
Απάντηση
Το θεωρώ αρκετά πιθανό, για παραπάνω από έναν λόγους. Ο πρώτος είναι κάτι που παρατηρήσαμε και στις ημέρες του κορωνοϊού. Η αδυναμία της επιστήμης να δώσει εδώ και τώρα μία απόλυτη απάντηση που θα λύσει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εν ριπή οφθαλμού, επαναφέροντάς μας στην παλαιά καθημερινότητα μας, μία αδυναμία που έχει να κάνει με πρακτικούς κυρίως λόγους, οδήγησε πάρα πολλούς συμπολίτες μας στο να απομακρυνθούν από τα της επιστήμης, προκειμένου να αναζητήσουν μία πιο μεταφυσική “λύση” στο πρόβλημά τους, θεωρώντας ότι η θρησκευτική τους πίστη θα τους κρατήσει ασφαλείς από την αρρώστια. Φανταστείτε τώρα την περίπτωση, σε έναν φανταστικό κόσμο, η επιστήμη να μην κατηγορείται απλά ως ανήμπορη να αντιδράσει αρκετά γρήγορα, αλλά και ως υπεύθυνη για την καταστροφή, λόγω του ότι η επιστήμη κατασκεύασε το βιολογικό όπλο που αποτελεί και το κύριο πρόβλημα των επιζώντων του αρχαίου λοιμού. Οι επιστήμονες θα έχαναν ταχύτατα το κύρος τους, ενώ ο κόσμος θα άκουγε ολοένα και περισσότερο εκείνους που είναι εις θέσιν να του δώσουν μεταφυσική ελπίδα, επιρρίπτοντας στην “χλιαρή πίστη” του πιστού την ενδεχόμενη μη σωτηρία του. Ωστόσο, ανάμεσα στους θρησκευτικούς ποιμένες και στους πάσης φύσεως “θαυματοποιούς” και θεραπευτές, θα μπορούσε εύκολα να αναδυθεί και μία σέχτα με θρησκευτικό μανδύα, η οποία όμως θα αντλούσε τις γνώσεις της από την επιστήμη, έχοντας στους κόλπους της και πολλά άτομα προερχόμενα από επιστημονικούς κύκλους, όπως το Ιερό Τάγμα της ιστορία μας, το οποίο χρησιμοποιεί την ξεχασμένη επιστήμη ως απόκρυφο θεμέλιο της θεοκρατικής του δράσης. Άλλωστε, όπως έχει λεχθεί, μαγεία μπορεί να είναι για κάποιον η επιστήμη που δεν μπορεί να κατανοήσει.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μετά από μία μεγάλη καταστροφή, ικανή να διαλύσει στο μεγαλύτερο μέρος της την προϋπάρχουσα πολιτική και κοινωνική δομή, δημιουργείται μοιραία ένα κενό ανασφάλειας για τον μέσο άνθρωπο. Πριν την διάλυση, ο πολίτης εν πολλοίς στηριζόταν στην ηγεσία του αρχηγού του κράτους, στην γνώση των επιστημόνων, στην ασφάλεια που παρέχουν οι ένοπλες δυνάμεις, στις απλές και καθημερινές υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος ή που παρέχουν επί πληρωμή διάφοροι ιδιώτες επιχειρηματίες, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είναι απαραιτήτως άθεος ή άθρησκος ή ότι δεν έχει μεταφυσικές ανησυχίες. Μετά την διάλυση ωστόσο, όλα τα παραπάνω εξανεμίζονται και ο επιζών της καταστροφής είναι πλέον ευάλωτος και αισθάνεται ακόμα περισσότερο ευάλωτος απ’ ό,τι είναι. Νοιώθει τον θάνατο να καραδοκεί παντού, κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας και αυτό του δημιουργεί την ανάγκη να “τα βρει” με τον Θεό ή τους θεούς του και να πιαστεί σαν ναυαγός από σανίδα, από τις υποσχέσεις των ανθρώπων που μιλούν και δρουν στο όνομα του Θείου. Ας θυμηθούμε και ένα χειροπιαστό παράδειγμα από την ευρωπαϊκή ιστορία: την κατάρρευση του Ρωμαϊκού Κόσμου και την επακόλουθη οπισθοχώρηση των γραμμάτων, των τεχνών και γενικά του πολιτισμού· μία εποχή, κατά την διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι στράφηκαν με τεράστια ζέση στην ελπίδα της νέας τους θρησκείας, του Χριστιανισμού, με την βαθιά πίστη ότι ο Θεός θα τους σώσει, μετά την καταστροφή (στην μετα-ρωμαϊκή Δύση) ή ότι θα αποτρέψει να έρθει και εδώ η απόλυτη κατάρρευση (στην πιο τυχερή βυζαντινή Ανατολή). Εντούτοις, τόσο στα χρόνια εκείνα της πτώσης του ρωμαϊκού κόσμου, όσο και στην φανταστική μου ιστορία, η άνοδος της θρησκείας και της θρησκευτικότητας, πρέπει να τονιστεί, ότι δεν αποτελεί αιτία, αλλά αποτέλεσμα της κοινωνικής κατάρρευσης.
Και τέλος, υπάρχει και ένας τρίτος, πιο πρακτικός λόγος που ταιριάζει στο μεταποκαλυπτικό χαρακτήρα μιας τέτοιας ιστορίας και πολύ περισσότερο μίας που σχετίζεται με κάποια βιολογική καταστροφή. Όταν είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου το να ακολουθηθεί ένα υγειονομικό πρωτόκολλο, μπορεί να θεωρηθεί κάποια στιγμή ακόμα και απολύτως αναγκαίο το να αισθάνεται ο μέσος άνθρωπος ότι η παραβίασή του -ακόμα και αν δεν τον θέσει άμεσα σε κίνδυνο- θα έχει σοβαρές πειθαρχικές επιπτώσεις στον ίδιο. Ωστόσο, επειδή ακόμα και σε μία οργανωμένη κοινωνία είναι πρακτικά αδύνατον οι υπεύθυνοι για την διατήρηση της τάξης να βρίσκονται συνεχώς πίσω από τον κάθε πολίτη για να τον ελέγχουν, η αναγωγή του ελέγχου και της τιμωρίας στην σφαίρα του μεταφυσικού θα μπορούσε να καλύψει το προαναφερθέν κενό. Διότι ο επιζήσας της καταστροφής μπορεί να αισθανθεί κάποια στιγμή σίγουρος ότι θα παραβιάσει το πρωτόκολλο, χωρίς να το μάθει κανείς και αυτό να τον οδηγήσει σε μία δυνητικά επικίνδυνη για την κοινωνία πράξη. Αν όμως δεν είναι ένας απλός αστυνομικός που τον ελέγχει, αλλά ο πανταχού παρών Θεός, ενώ η τιμωρία της παράβασης αυτής ισοδυναμεί με την αιώνια κόλαση, θα είναι πολύ λιγότεροι εκείνοι που θα τολμήσουν να παραβούν το εν λόγω πρωτόκολλο και πολύ περισσότερο στις γενιές που θα έχουν γεννηθεί μετά την κατάρρευση, σε ένα πνευματικό πλαίσιο πολύ πιο σκοτεινό από αυτό που εμείς έχουμε συνηθίσει. Όταν άλλωστε μία συμπεριφορά ή μία πράξη που λέγεται ότι αποτελεί θεϊκή εντολή, εμπράκτως μειώνει ή εκμηδενίζει τις συνέπειες της καταστροφής, ενώ η παράβασή της δύναται να τις επαναφέρει, δεν είναι δύσκολο το πάλαι ποτέ υγειονομικό πρωτόκολλο να μετατραπεί τελικά σε θρησκευτική επιταγή. Η πρακτική αυτή άλλωστε, ήταν γνωστή και στα παλαιότερα χρόνια σε άλλους τομείς της ζωής, όπως λόγου χάριν ο χαρακτηρισμός ενός άλσους ως ιερού, ώστε οι ξυλοκόποι να μην τολμούν να κόψουν τα δένδρα του, τα οποία προστατεύουν το χωριό από τον παρακείμενο χείμαρρο. Συνεπώς, δεν είναι κάτι το εξωπραγματικό και είναι πολύ πιθανό να λάβει χώρα και σε ένα μεταποκαλυπτικό πλαίσιο.
Ποια είναι τα σημεία στα οποία θα λέγατε ότι διαφέρουν τα δύο βιβλία σας;
Απάντηση
Η αλήθεια είναι ότι τα δύο μου βιβλία διαφέρουν πολύ το ένα από το άλλο. Θα αναφέρω λοιπόν μόνο τις σημαντικότερες από τις διαφορές τους. Το «Αλέξανδρος και Σελήνη: Τα Παιδιά του Ήλιου» αναφέρεται στο παρελθόν, ενώ η «Νέα Αρκ» στο μέλλον, το πρώτο εντασσόμενο στις κατηγορίες του steampunk και την εναλλακτικής ιστορίας, ενώ το δεύτερο στις κατηγορίες της επιστημονικής φαντασίας και της μεταποκαλυπτικής λογοτεχνίας. Το «Αλέξανδρος και Σελήνη» τοποθετείται σε μία ακμάζουσα κοινωνία, στο αποκορύφωμα της ισχύος και της προόδου της, ενώ η «Νέα Αρκ» περιστρέφεται γύρω από μία κοινότητα που έχει οπισθοχωρήσει πολιτισμικά και προσπαθεί να ορθοποδήσει. Στόχος των πρωταγωνιστών του πρώτου μου βιβλίου είναι να αποφευχθεί η κατάρρευση που διαφαίνεται στον ορίζοντα, ενώ στόχος των ηρώων του δεύτερου είναι να τεθούν τα θεμέλια για την αναγέννηση του πολιτισμού. Το «Αλέξανδρος και Σελήνη» έχει δύο σαφείς πρωταγωνιστές, ακόμα και αν περιβάλλονται από άλλους πολύ δυναμικούς χαρακτήρες· αντίθετα, ο κεντρικός ρόλος που έχει να παίξει η Ρένα στην «Νέα Αρκ», δεν την καθιστά απαραίτητα απόλυτη πρωταγωνίστρια, παρά μόνο κεντρικό πρόσωπο, αφού σημαντικός είναι και ο ρόλος των υπολοίπων κεντρικών προσώπων του βιβλίου. Επιπροσθέτως, στο «Αλέξανδρος και Σελήνη» σημαντικό ρόλο παίζει το δίπολο επιθυμία έναντι καθήκοντος, ενώ στην «Νέα Αρκ» την θέση του έχει το δίπολο υποχρέωση απέναντι στην θρησκεία έναντι του χρέους απέναντι στην οικογένεια. Τέλος, το «Αλέξανδρος και Σελήνη» αποτελεί ένα εκτενές μυθιστόρημα που θα συντροφεύσει τον αναγνώστη για αρκετές ημέρες, ενώ η «Νέα Αρκ», ως νουβέλα, είναι ένα ανάγνωσμα ιδανικό για κάποιον που θέλει να κάνει ένα κάπως συντομότερο ταξίδι, σε έναν φανταστικό κόσμο.
Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι τα δύο βιβλία έχουν σαφώς και κάποια κοινά στοιχεία και ότι το βασικότερο μεταξύ αυτών είναι ότι στοχεύουν στο να ψυχαγωγήσουν τον αναγνώστη, εμπλέκοντάς τον όμως παράλληλα σε μία διαδικασία στοχασμού, για κάποια διαχρονικά ζητήματα που δεν μπορούν να έχουν μονάχα μία ορθή απάντηση.
Ποια είναι τα συγγραφικά σας σχέδια για το μέλλον;
Απάντηση
Η αλήθεια είναι ότι έχω διάφορες ιδέες που τριγυρίζουν στο μυαλό μου και περιμένουν πότε θα βρεθεί ο απαραίτητος χρόνος για να αποτυπωθούν στο χαρτί. Θα αναφέρω τρεις βασικές μου ιδέες που θα μπορούσαν να γίνουν μυθιστορήματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν γράφω κατά καιρούς και διάφορες νουβέλες.
Το πρώτο που έχω στο μυαλό μου θα είναι το δεύτερο μέρος του βιβλίου «Αλέξανδρος και Σελήνη» που θα φέρει τον υπότιτλο «Ο Οφθαλμός του Ρα». Στο βιβλίο αυτό θα δούμε την συνέχιση του πολέμου μεταξύ των συνωμοτών και του Πτολεμαϊκού Βασιλείου, τον αγώνα για την ανεύρεση του πανίσχυρου οπλικού συστήματος που είναι γνωστό ως Οφθαλμός του Ρα (η ύπαρξη του οποίου αναφέρεται ήδη στο πρώτο βιβλίο) και το ταξίδι του Αλέξανδρου στην Ανατολή, σε αναζήτηση συμμάχων στο μακρινό Ινδοελληνικό βασίλειο. Θα δούμε επίσης την πριγκίπισσα Σελήνη να βρίσκει μία νέα απροσδόκητη σύμμαχο για να την βοηθήσει να επιστρέψει στην Αίγυπτο, τον Φίλιππο να αντιμετωπίζει ένα τεράστιο ηθικό δίλημμά που θα έχει επιπτώσεις στην συνέχεια της όλης ιστορίας, καθώς και την κατάληξη της Άκας, για την οποία ελάχιστα μας αποκαλύπτονται στο τέλος του πρώτου βιβλίου. Τέλος, αναμένεται σφοδρή σύγκρουση μεταξύ του Νικοδήμου και του βασιλιά Κλεομένη, καθώς και μία θεαματική επιστροφή του μυστηριώδους Μιχαήλ που θα έχει σημαντικό ρόλο και στο δεύτερο βιβλίο.
Το δεύτερο που σκέφτομαι να γράψω είναι ένα βιβλίο που θα συνδυάζει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και αστυνομικού μυθιστορήματος και σχετίζεται με την εξιχνίαση ενός ιδιαίτερου εγκλήματος που λαμβάνει χώρα σε μία φουτουριστική πλωτή πολιτεία που θα βρίσκεται στην Βόρεια Θάλασσα στα μέσα περίπου του 21ου αιώνα. Στην υπόθεση αυτή, κανείς δεν είναι αυτός που φαίνεται, ενώ ο πρωταγωνιστής που θα διερευνά την υπόθεση θα χρειαστεί να περιπλανηθεί σε έναν τεράστιο λαβύρινθο από στοιχεία και μαρτυρίες, μέχρι να ανακαλύψει με κίνδυνο της ζωής του την ταυτότητα του δολοφόνου.
Και υπάρχει και μία τρίτη ιδέα που έχω στο μυαλό μου, πιο ανοργάνωτη ακόμα, ως προς την δομή της που επίσης, όπως και η «Νέα Αρκ», τοποθετείται σε έναν μεταποκαλυπτικό κόσμο, πολύ, μα πολύ πιο σκοτεινό απ’ ό,τι αυτός της «Νέας Αρκ». Η ιστορία αυτή θα περιστρέφεται γύρω από έναν μοιραίο έρωτα -τύπου Αντώνιου και Κλεοπάτρας ή Ιουστινιανού και Θεοδώρας, θα μπορούσε κανείς να πει. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα υπάρχει μόνο μία πρωταγωνίστρια ή αν και ο άνδρας που θα ερωτευτεί θα έχει εξίσου πρωταγωνιστικό ρόλο. Το σίγουρο είναι ότι η πρωταγωνίστρια θα καταφέρει να τον εμπνεύσει και να τον οδηγήσει προς μία μεγάλη αλλαγή, καθοριστική για το μέλλον της ταπεινωμένης και εξαθλιωμένης ανθρωπότητας. Μία ακόμα θεματική που θα περιέχεται στο βιβλίο τέλος. θα είναι και εκείνη της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, με την έννοια ότι οι πράξεις κάποιου για να αποφύγει κάποιο προφητευόμενο κακό, δύνανται άθελά του να φέρουν ως αποτέλεσμα το κακό αυτό που αλλιώς μπορεί και να μην είχε συμβεί… Ωστόσο δεν έχω ακόμα πολλά άλλα να πω για την πλοκή αυτής της ιστορίας που ακόμα δεν έχει διαμορφωθεί πλήρως.
Τα τελευταία δύο χρόνια ο κόσμος άλλαξε με τρόπο που δεν περιμέναμε με πανδημίες και πολέμους δημιουργώντας ένα σκοτεινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία του φανταστικού σαν λογοτεχνική δύναμη ανατροπής μπορεί να δώσει διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων; Εσείς πως βιώνετε όλες αυτές τις καταστάσεις;
Απάντηση
Πράγματι τα τελευταία χρόνια άλλαξαν τις ζωές μας σε πολύ μεγάλο βαθμό και σίγουρα το σήμερα είναι πολύ πιο ανησυχητικό απ’ ό,τι ήταν πριν από λίγα χρόνια. Ωστόσο, το μέλλον παραμένει ρευστό και αβέβαιο, όπως άλλωστε συνηθίζει να είναι. Και είναι πιστεύω στο χέρι μας, να αξιοποιήσουμε την εμπειρία μας από τις δύσκολες αυτές χρονιές, ως έναν κώδωνα κινδύνου που δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε, αν θέλουμε να σώσουμε το αύριο για εμάς και για όσους θα έρθουν μετά από εμάς. Οι επιστήμονες αρκετά χρόνια έλεγαν ότι ήταν ζήτημα χρόνου να εμφανιστεί μία νέα πανδημία που θα εξαπλωνόταν ταχύτατα σε όλον τον κόσμο, λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής και αλληλεξάρτησης των ανθρωπίνων κοινωνιών. Και οι πολιτικοί αναλυτές και οι ιστορικοί ήταν βέβαιοι, ότι η μακροχρόνια ειρήνη στην Ευρώπη θα έφτανε κάποια στιγμή στο τέλος της. Ωστόσο επί πολλά χρόνια εθελοτυφλούσαμε, κλείναμε τα αφτιά μας και πείσαμε τους εαυτούς μας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμβούνε τέτοια πράγματα επί των ημερών μας, ξεχνώντας και την σοφία της παροιμίας που λέει ότι «των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν».
Το πρόβλημα που βλέπω όμως στον ορίζοντα είναι σαφώς μεγαλύτερο και από την πανδημία του κορονοϊού και από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το μεγάλο πρόβλημα της Ανθρωπότητας του σήμερα είναι η κατάσταση που έχει περιγραφεί με τον επιστημονικό όρο «Μέγα Φίλτρο». Η ανθρωπότητα έχει κατοικήσει το σύνολο σχεδόν της επιφάνειας του μητρικού πλανήτη της, συνεχίζει να αυξάνεται και να πληθύνεται σε βάρος του παγκόσμιου περιβάλλοντος, χωρίς να έχει πλέον πού να εκτονώσει τον υπερπληθυσμό της, ενώ το φάντασμα του πολέμου, βαθιά ριζωμένο στην βίαιη φύση του ανθρώπου, επανέρχεται δριμύτερο, την ώρα που τα σύγχρονα οπλικά συστήματα μπορούν να εξολοθρεύσουν κάθε μορφή ζωής σε αυτόν τον πλανήτη. Και όλα αυτά, ενώ, για λόγους που έχουν να κάνουν με την πολιτική κατάσταση του περασμένου αιώνα, τα κράτη της Γης ενδιαφέρονται ελάχιστα για ζητήματα εξερεύνησης και αποικισμού του διαστήματος, δεδομένου του ότι το σχετικό νομικό πλαίσιο του διεθνούς δικαίου αποτρέπει κάθε απόπειρα διαστημικής τους εξάπλωσης. Μερικά από τα μεγαλύτερα μυαλά των ημερών μας, προερχόμενα από τους κύκλους της επιστήμης, της φιλοσοφίας, της τέχνης, αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου, έχουν πολλάκις αναφερθεί στον τεράστιο κίνδυνο της μονοπλανητικότητας που είναι σήμερα πιο έντονος παρά ποτέ. Όλα τα παραπάνω καθιστούν επί του παρόντος αρκετά δυσοίωνες τις προβλέψεις για το κατά πόσον η ανθρωπότητα θα καταφέρει να φτάσει αισίως στον 23ο αιώνα, χωρίς να έχει εν τω μεταξύ καταστρέψει τον εαυτό της. Ωστόσο, προσωπικά αρνούμαι να πιστέψω ότι έχουμε περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή, όχι διότι μας περισσεύει ο χρόνος που έχουμε στην διάθεσή μας για να αναστρέψουμε την ζημιά, αλλά επειδή κανείς δεν πρέπει ποτέ να υποτιμά την ανεξάντλητη δύναμη και τον πολυμήχανο χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης.
Για το αν η λογοτεχνία του φανταστικού -και δη η επιστημονική φαντασία- μπορεί να δώσει μια κάποια διέξοδο στα όνειρα των ανθρώπων, η απάντησή μου είναι ναι, αλλά όχι από μόνη της. Διότι, για να απελευθερωθεί η ανθρωπότητα από όλες αυτές τις καταστάσεις οι οποίες την βαραίνουν και για να απεμπλακεί από τα τόσα και τόσο σοβαρά της προβλήματα, το όραμα που προσφέρει αυτού του είδους η λογοτεχνία είναι μεν απαραίτητο, αλλά δεν αρκεί από μόνο του. Χρειάζονται άλλα τρία απαραίτητα συστατικά, για να γίνει αυτό. Εκτός από το όραμα που παράγει η τέχνη (με ναυαρχίδα της την λογοτεχνία, ας μου επιτραπεί να πω), χρειάζεται ακόμα η γνώση που παράγει η επιστήμη, μία διευρυμένη πανανθρώπινη συνείδηση με την μορφή της αίσθησης ενός κοινού σκοπού που μπορεί να καλλιεργηθεί μέσω της παιδείας και τέλος η πολιτική βούληση και η φιλότιμη υπευθυνότητα από πλευράς εκείνων που έχουν στα χέρια τους τα ινία της εξουσίας. Ο ρόλος της λογοτεχνίας και εν γένει της τέχνης είναι να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, όπου χρειάζεται, να στιγματίζει τα κακώς κείμενα και να προτείνει ασφαλή μονοπάτια προς το μέλλον. Το όραμα αυτό, μπορεί να εμπνεύσει έναν επιστήμονα ή έναν μηχανικό, με τον ίδιο τρόπο που το «Από την Γη στην Σελήνη» του Ιουλίου Βερν ενέπνευσε τους θαρραλέους πρωτοπόρους εξερευνητές του διαστήματος τον προηγούμενο αιώνα. Μπορεί να φανερώσει προβλήματα και λύσεις σε έναν ηγέτη που ακόμα δεν ήταν εις θέσιν να τα διακρίνει, προσφέροντάς του καινοτόμες ιδέες για να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της εποχής του ή για να προλάβει πιθανά προβλήματα του μέλλοντος, πριν ακόμα δημιουργηθούν. Μπορεί τέλος να συμβάλλει στην πνευματική καλλιέργεια των νεότερων γενεών, ενημερώνοντάς τες για τα προβλήματα που ίσως κάποτε αυτές να χρειαστεί να επιλύσουν, ευαισθητοποιώντας τες σε σχέση με ζητήματα που αφορούν άμεσα το μέλλον τους και εμφυσώντας τους έναν ηθικό κώδικα και μία αισιοδοξία που θα τους χρειαστεί στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Προσωπικά, παρακολουθώ με ανησυχία και ενδιαφέρον τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στον κόσμο μας. Ωστόσο, πιστεύω ότι δεν πρέπει να αφήσουμε τους εαυτούς μας να βυθιστούν στον φόβο, ο οποίος πολλές φορές έχει την ιδιότητα να μας παραλύει και να μας καθιστά απλούς παρατηρητές των εξελίξεων. Με θλίβει το γεγονός ότι και από την πανδημία και από τον πόλεμο χάθηκαν και εξακολουθούν να χάνονται αναρίθμητες ανθρώπινες ζωές. Ακόμα περισσότερο όμως, με στεναχωρεί το κλίμα της αδιαφορίας που έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας για τα τεκταινόμενα, το οποίο συχνά ξεφεύγει από το πλαίσιο της απλής άρνησης της συνειδητοποίησης της πραγματικότητας και καταλήγει σε πράξεις και καταστάσεις πραγματικά τραγικές. Και ο κοινός παρονομαστής των καταστάσεων αυτών είναι βεβαίως το γεγονός ότι η κοινωνία μας έχει μεγαλώσει ολόκληρες γενιές με την τοξική νοοτροπία ο κάθε ένας να βάζει πρώτα και πάνω απ’ όλα τον εαυτό του και την καλοπέρασή του και να μην είναι διατεθειμένος να θυσιάσει το παραμικρό για τον πλησίον του, εξαιρουμένων σε κάποιες περιπτώσεις των πολύ δικών του ανθρώπων. Αυτή είναι η νοοτροπία εκείνου που ακόμα και πριν βγει το εμβόλιο, έλεγε ότι εφόσον ο ίδιος δεν ανήκε σε ευπαθή ομάδα, δεν θα τηρούσε τα μέτρα για την μη μετάδοση του κορωνοϊού, χωρίς να τον νοιάζει αν με την συμπεριφορά του αυτή μπορεί να σκοτώσει άλλους δέκα ευπαθείς που θα συναντήσει. Και είναι η ίδια νοοτροπία αυτού που δεν τον νοιάζει για τις εκατόμβες των νεκρών στην Ουκρανία και προτιμά να τα έχει καλά με τον επιτιθέμενο για να μην πληρώνει ακριβότερα την βενζίνη και το φυσικό αέριο, αλλά που παράλληλα θα έχει την απαίτηση να έρθει και να μας συνδράμει το άπαν Σύμπαν, σε περίπτωση ενός ενδεχόμενου θερμού επεισοδίου με τους δικούς μας γείτονες. Δεν λέω ότι δεν είναι δικαίωμα του καθενός να διαμαρτύρεται για μέτρα και καταστάσεις με τα οποία ενδεχομένως δεν συμφωνεί. Απλά θέλω να καταστήσω φανερό το πόσο απροκάλυπτα μυωπική και εγωκεντρική έχει γίνει μία σημαντική αριθμητικά μερίδα της κοινής γνώμης στην χώρα μας.
Μην με παρεξηγήσετε. Στόχος μου δεν είναι ούτε να κουνήσω το δάκτυλο, ούτε να φορτώσω άλλους με ενοχές, ούτε και να προπαγανδίσω υπέρ κάποια συγκεκριμένης πολιτικής· στοχεύω απλά στο να ευαισθητοποιήσω κάπως τους αναγνώστες μας, γύρω από κάποια θέματα και κυρίως σχετικά με το ότι είναι απαραίτητο να εγκαταλείψουμε πια την παιδική αντίληψη ότι όλα περιστρέφονται γύρω από εμάς, καθώς και να αρχίσουμε να αναζητάμε τι είναι αυτό που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους, αποσκοπώντας στο κοινό καλό και όχι απαραίτητα στο άμεσο προσωπικό μας συμφέρον. Δεν σας λέω να γίνετε Άγιοι και να εγκαταλείψετε ό,τι έχετε για να με ακολουθήσετε σε μία δονκιχωτική αναζήτηση της παραδείσιας ουτοπίας. Σας λέω απλά να στοχαστείτε πώς με μία μονάχα μικρή πράξη ανιδιοτέλειας και καλοσύνης παραπάνω κάθε μέρα από κάθε έναν από εμάς, η κοινωνία και ο κόσμος μας θα μπορούσε να γίνει πραγματικά καλύτερος.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε ξανά Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε πάλι το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Απάντηση
Είναι πάντοτε χαρά μου να συμμετέχω στις Όψεις του Φανταστικού και να έρχομαι σε επαφή με το αναγνωστικό κοινό. Επειδή, όπως αναφέρθηκε και πρωτύτερα, οι καιροί στους οποίους ζούμε δεν είναι και οι πλέον ευοίωνοι για το μέλλον, θα ήθελα να κλείσω με ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Όσες δυσκολίες και αν μας επιφυλάσσει το μέλλον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παραμένουμε Άνθρωποι και ότι έχουμε την υποχρέωση απέναντι στους εαυτούς μας να συνεχίσουμε να φερόμαστε αναλόγως. Από όλα τα πλάσματα που γεννήθηκαν, περπάτησαν, πέταξαν ή κολύμπησαν σε αυτόν τον γαλάζιο πλανήτη, ο Άνθρωπος είναι ομολογουμένως το πιο αξιοθαύμαστο, αλλά και το πιο τρομερό. Βρίσκεται δε σε μία συνεχόμενη πάλη με τον ίδιο του τον εαυτό. Σε μία πάλη μεταξύ των βίαιων ενστίκτων του και της ευγένειας του πνεύματός του. Μία πάλη από την οποία δεν βγαίνει πάντοτε νικητής, αλλά η οποία συνεχίζεται και θα εξακολουθήσει να συνεχίζεται μέχρι το τέλος είτε της Ανθρωπότητας, είτε του Σύμπαντος. Ωστόσο, με το πέρασμα των αιώνων και των χιλιετιών, ο Άνθρωπος έχει αλλάξει. Με βήμα αργό αλλά σταθερό, αποκτά μία ευρύτερη συνείδηση, εκπολιτίζεται ακόμα περισσότερο και βρίσκει ολοένα και πιο αποτελεσματικούς τρόπους να αντιμετωπίσει την ροπή του προς την καταστροφή, μεταξύ των οποίων πρωτεύοντα ρόλο έχουν η τέχνη και η παιδεία. Σε χρόνο πολύ μικρότερο από την περιφορά του Ήλιου μας γύρω από το κέντρο του Γαλαξία, ο Άνθρωπος κατάφερε να βγει από τις σπηλιές και να φτάσει μέχρι την Σελήνη, επιδεικνύοντας μία εφευρετικότητα και μία προσαρμοστικότητα χωρίς κανένα προηγούμενο στα χρονικά της γήινης ζωής.
Αν καταφέρει να πιστέψει για ακόμα μία φορά στον εαυτό του, χωρίς να παρασυρθεί από τις πάσης φύσεως σειρήνες των ενστίκτων και των βίαιων συναισθημάτων του, αλλά στηρίζοντας τον πολιτισμό του στον τρίποδα της καθαρής, μη μυωπικής, λογικής, της ανιδιοτελούς πανανθρώπινης αγάπης και της βαθιάς ηθικής που βασίζεται στην αυτοπειθαρχία και όχι στον καταναγκασμό, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι και μπορεί και θα πετύχει θαύματα τέτοιας αξίας που ακόμα και ο Άγγελος του Θανάτου θα είναι πλέον ανίκανος να τον σταματήσει. Ας κοιτάξουμε λοιπόν προς ένα τέτοιο μέλλον και ας κάνουμε αργά αλλά σταθερά βήματα -ένα την κάθε φορά- προς την κατεύθυνση αυτή.
Θα πει βέβαια κανείς: «ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη», αλλά καμιά φορά ακόμα και οι πιο μικρές και φαινομενικά ασήμαντες πράξεις ή αποφάσεις, μπορούν να φέρουν τα πιο μεγάλα αποτελέσματα. Πιστεύω ότι η Ανθρωπότητα θα παιδευτεί μεν, αλλά στο τέλος θα ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που της επιφυλάσσει το μέλλον, όχι τόσο για λόγους μεταφυσικούς, αλλά κυρίως επειδή διαθέτει τέτοιες προοπτικές που την κάνουν να αξίζει να επιβιώσει για πολλές ακόμα χιλιετίες. Και για να παραφράσω μία φράση από την επική ταινία του Christopher Nolan “Interstellar” (2014), το παραπάνω μπορεί στην παρούσα φάση να μην μοιάζει δυνατό, είναι όμως απαραίτητο. Και θα γίνει.
