Τα παιδιά του φεγγαριού
ΜΕ ΤΟΝ Κωνσταντίνο Πατηνιώτη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Πατηνιώτη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Τα παιδιά του φεγγαριού». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση
Δεν πιστεύω στην διαδικασία της συγγραφής χάριν της πρωτοτυπίας για να είμαι ειλικρινής. Έτσι για να απαντήσω στην πρώτη σας ερώτηση, θα ήθελα να πω, ότι δεν προσπάθησα να προσθέσω κατι. Έγραψα μία ιστορία με την θεματική που αγαπώ, αυτό των κόσμων φαντασίας. Το βιβλίο ωστόσο είναι θεωρώ καλογραμμένο, έχει όμορφη γλώσσα, και ενδιαφέρουσα ιστορία, όσο και χαρακτήρες για τους οποίους καταλήγει κανείς να νοιάζεται. Και για αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι αξίζει κάποιος να το διαβάσει. Αυτό και αν του αρέσουν οι αντισυμβατικές ιστορίες αγάπης.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Απάντηση
Spoiler Alert!
Απόσπασμα 1
Κάπου αλλού, την ίδια νύχτα, με τον ερχομό του σκότους οι σκιές σ'ενα νεκροταφείο πύκνωναν. Αγάλματα αγγέλων που προσεύχονταν έμοιαζαν σκιές τυλιγμένες σε πραγματικό θρήνο. Και καθώς η νύχτα δυνάμωνε, μέσα από βρώμικο ανίερο χώμα ξυπνούσαν οι νεκροί της. Μέσα στις τάξεις τους ή μάλλον πάνω από αυτές βρισκόταν πλέον και ο Άρκαν βασιλιάς πια ενός μαρμάρινου κρύου βασιλείου από δόντια και σκοτάδι. Τίποτα δεν φώτιζε το εσωτερικό της κρύπτης. Το φως του ήλιου που περνούσε τη μέρα από τα χρωματιστά βιτρό τζάμια, τη νύχτα έδινε τη θέση του στο χλωμό σεληνόφως που αδιάφορο ούτε καν έκανε προσπάθειες να περάσει το χοντρό τζάμι. Αυτή τη νύχτα, τα σύννεφα έκρυβαν το πρόσωπο της Σελήνης και
το σκοτάδι μέσα στον κρύο τάφο ήταν απόλυτο. Παρά όλα αυτά όταν ο Άρκαν αποφάσισε να σηκωθεί από το φέρετρο το οποίο είχε σφετεριστεί έβλεπε τα πάντα. Τοιχογραφίες και σύμβολα στους τοίχους για προστασία από το κακό (χαμογέλασε με αυτά- ποτέ δεν ήταν αρκετά) μαύρη μούχλα και τα υπολείμματα του προηγούμενου ιδιοκτήτη που τόσο βίαια είχε πετάξει ο μάγος-βρυκόλακας από τη θέση τους. Έξω από τα
παράθυρα, περίμενε παντοδύναμη η νύχτα. Η αίσθηση ήρθε σε εκείνον σχεδόν με την ορμή ενός χτυπήματος
στο πρόσωπο. Μπορούσε να νοιώσει στον αέρα τις πύλες που άνοιγαν ταυτόχρονα ενώ μια πανίσχυρη παρουσία κυριαρχούσε στο νυχτερινό ουρανό. Πανίσχυρη, και γνωστή. Προσπάθησε να θυμηθεί τι ήταν αυτό το πράγμα, πως το ήξερε αλλά απέτυχε. Οι αναμνήσεις του, φυλαγμένες ακόμα στα θησαυροφυλάκια του θεριστή ήταν πέρα από τη λαβή του προς το παρόν. Οι μόνες που του έμεναν και έρχονταν συχνά μπροστά του απρόσμενα, ήταν η εικόνα ενός φιδιού, και δυό μάτια....αλλά αυτά ήταν όλα. Από την προηγούμενη νύχτα και πριν...σκοτάδι. Δεν τον ένοιαξε πολύ. Σηκώθηκε και πήγε να βγει από την κρύπτη.
Όταν έσπρωξε την βαριά μαρμάρινη πόρτα είδε το πλήθος της νύχτας να έχει για άλλη μια φορά
συγκεντρωθεί. Παρατήρησε το λαό του όπως τους αποκαλούσε και μύρισε το νυχτερινό αέρα. Μύριζε αίμα όπως η λεία που περίμενε και φωτιά όπως ο εχθρός που πλησίαζε.
Απόσπασμα 2
Η μέρα κύλησε ήσυχα, με ανάπαυση για τη συντροφιά μέσα στο ευωδιαστό λειβάδι.Mε
το ηλιοβασίλεμα τα χρώματα του ήλιου ήρθαν να βάψουν το μαγευτικό τοπίο της γης
όπως αυτά πάνω στα σύννεφα στον ουρανό. Το θέαμα είχε συνεπάρει τον Τέβιν ο οποίος
προσπαθούσε να μετρήσει πόσα χρώματα λουλουδιών υπήρχαν και πόσες διαφορετικές
αποχρώσεις αυτά έπαιρναν ανάλογα με την θέση από την οποία αυτά έβλεπαν την
μεγάλη πορτοκαλιά σφαίρα που χανόταν στον ορίζοντα. Οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν
συμμερίζονταν την σχεδόν αφύσικη λατρεία του Τέβιν για κάθε τι φυσικό ήταν
περισσότερο ανήσυχοι για την συνέχεια του ταξιδιού τους. Ο Άρκαν ήταν ακόμη απών.
Για άλλη μια φορά η Ντελ’Κια τους διαβεβαίωσε πως ο Άρκαν θα επέστρεφε σίγουρα
αργά ή γρήγορα και το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να ξεκινήσουν. «Επέστρεψε
απ’το θάνατο απ’τον οποίο αυτή τον είχε στείλει, γι’αυτή. Ό,τι και να είναι αυτό που τον
καθυστερεί τώρα ο Άρκαν θα είναι σύντομα κοντά μας είπε με σίγουρη φωνή γεμάτη
ειρωνεία η πρώην βασίλισσα των ερπετών και κυρίως κοντά της. Τόσο αδύναμος
είναι.»
Ξεκίνησαν χωρίς πολλές κουβέντες ακόμα , κάτω απ’το φως του κόκκινου ήλιου ο οποίος
στη δύση του φαινόταν ακόμα αδύναμος να νικήσει το κρύο της ψυχρής μέρας. Μια
ακόμα πιο παγωμένη νύχτα πλησίαζε.
Το φεγγάρι ανέτειλε γρήγορα, και πήρε τη θέση του ήλιου όπως τα νυχτολούλουδα
πήραν τη θέση των λουλουδιών της μέρας. Χλωμά πέταλα άνοιξαν σαν να χαιρετούσαν
την ανατολή της Σελήνης και ένα-ένα μεθυστικά αρώματα γέμισαν το νυχτερινό αέρα.
Πιστεύεται ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Απάντηση
Σίγουρα το έχει κάνει στο παρελθόν. Υπήρξαν εποχές που κάθε μικρό πραγματάκι μου έδινε αφορμή για μια ιστορία. Έχω την ελπίδα ότι ως ένα σημείο θα ξαναγίνει στο μέλλον. Η καθημερινότητα μπορεί να είναι μία ισοπεδωτική δύναμη στην ζωή κάποιου, αυτό και οι συνθήκες της ζωής μας, σκοπός μου είναι να ξεπεράσω τα οποιαδήποτε εμπόδια για να μπορέσω να ξανα-αφιερωθώ στην συγγραφή που αγαπώ.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας, για να μπορέσουν να το γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Απάντηση
Η υπόθεση του βιβλίου είναι μία ή μάλλον διάφορες ιστορίες αγάπης που συγκλίνουν. Δεν είναι εύκολο να το περιγράψω χωρίς να το αδικήσω. Θα έλεγα ότι μία ασυνήθιστη ομάδα πρωταγωνιστών καταφέρνουν να βρουν ο ένας τον άλλον, και στην πορεία αντιμετωπίζουν χιλιάδες κινδύνους μέχρι να φτάσουν στην τελική κατάληξη. Σε αυτή την διαδρομή θα αντιμετωπίσουν θεούς και δαίμονες, και θα αναγκαστούν να προσέχουν τις πλάτες τους, ο ένας από τα μαχαίρια του άλλου.
Επιλέξατε να γράψετε ένα βιβλίο με καθαρά fantasy θεματική. Είναι ένα θέμα που σας εμπνέει;
Απάντηση
Πάρα πολύ. Ολοκληρωτικά θα έλεγα. Η φαντασία τρυπώνει μέσα σε κάθε τι που γράφω. Είναι πραγματικά το μόνο θέμα για το οποίο θα μπορούσα να γράφω. Αλλά αγαπώ και τις θεματικές τρόμου, είναι ένα ωραίο συγγενικό είδος. Πιστεύω δεν θα έπαιρνα την ίδια ικανοποίηση αν προσπαθούσα να γράψω κάτι άλλο, αλλά δεν αποκλείω την πιθανότητα να γίνει και αυτό στο μέλλον.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Απάντηση
Τώρα πια σημειώνω και στο κινητό. Παλιά σημείωνα στο κεφάλι μου μόνο, και με φοβερή έπαρση έλεγα ότι αν αξίζει θα το θυμάμαι. Τώρα πια δεν το πιστεύω, κυρίως γιατί έχω γίνει μάρτυρας πολλών ωραίων ιδεών που έσβησαν και έγιναν καπνός. Οπότε ναι, σημειώσεις. Μπλοκάκι, κινητό, χαρτοπετσέτα, τοίχος, παγκάκι, οπουδήποτε. Δεν σταματά ποτέ να μου προκαλεί έκπληξη το πόσες καλές ιδέες μπορεί κανείς να χάσει έτσι.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Απάντηση
Σαφώς. Ελπίδα και διέξοδο. Όχι μόνο η συγγραφή, αλλά και προφανώς η ανάγνωση, η οποία δείχνει φοβερές ιδιότητες σχεδόν μαγικές, στο να γιατρεύει την θλίψη και την μοναξιά, που περνάει πολύς κόσμος αυτή τη στιγμή.
Εγώ, αφού με ρωτάτε προσωπικά εργάζομαι πολύ, και προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μου. Θα περάσει, και σύντομα θα επιστρέψουμε στα «κανονικά» όποια και αν είναι αυτά.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Απάντηση
Θέλω να τους πω να διαβάσουν «Τα παιδιά του φεγγαριού.» Στοιχηματίζω ότι δεν θα απογοητευτούν.
ΜΕ ΤΟΝ Κωνσταντίνο Πατηνιώτη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Συμπαντικές Διαδρομές
Αγαπητέ κύριε Πατηνιώτη, καλημέρα. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το καινούργιο σας βιβλίο από τις Εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, με τίτλο «Τα παιδιά του φεγγαριού». Κάθε χρόνο κυκλοφορούν άπειρα καινούργια βιβλία. Τι πιστεύετε ότι μπορεί να προσθέσει το δικό σας βιβλίο; Για ποιο λόγο κάποιος να το επιλέξει για να το διαβάσει;
Απάντηση
Δεν πιστεύω στην διαδικασία της συγγραφής χάριν της πρωτοτυπίας για να είμαι ειλικρινής. Έτσι για να απαντήσω στην πρώτη σας ερώτηση, θα ήθελα να πω, ότι δεν προσπάθησα να προσθέσω κατι. Έγραψα μία ιστορία με την θεματική που αγαπώ, αυτό των κόσμων φαντασίας. Το βιβλίο ωστόσο είναι θεωρώ καλογραμμένο, έχει όμορφη γλώσσα, και ενδιαφέρουσα ιστορία, όσο και χαρακτήρες για τους οποίους καταλήγει κανείς να νοιάζεται. Και για αυτούς τους λόγους θεωρώ ότι αξίζει κάποιος να το διαβάσει. Αυτό και αν του αρέσουν οι αντισυμβατικές ιστορίες αγάπης.
Επιλέξετε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο, που να εκφράζουν αυτό που θέλετε να μεταδώσετε στους αναγνώστες, ώστε να μπορέσουν να καταλάβουν πιο εύκολα τον κόσμο του βιβλίου σας.
Απάντηση
Spoiler Alert!
Απόσπασμα 1
Κάπου αλλού, την ίδια νύχτα, με τον ερχομό του σκότους οι σκιές σ'ενα νεκροταφείο πύκνωναν. Αγάλματα αγγέλων που προσεύχονταν έμοιαζαν σκιές τυλιγμένες σε πραγματικό θρήνο. Και καθώς η νύχτα δυνάμωνε, μέσα από βρώμικο ανίερο χώμα ξυπνούσαν οι νεκροί της. Μέσα στις τάξεις τους ή μάλλον πάνω από αυτές βρισκόταν πλέον και ο Άρκαν βασιλιάς πια ενός μαρμάρινου κρύου βασιλείου από δόντια και σκοτάδι. Τίποτα δεν φώτιζε το εσωτερικό της κρύπτης. Το φως του ήλιου που περνούσε τη μέρα από τα χρωματιστά βιτρό τζάμια, τη νύχτα έδινε τη θέση του στο χλωμό σεληνόφως που αδιάφορο ούτε καν έκανε προσπάθειες να περάσει το χοντρό τζάμι. Αυτή τη νύχτα, τα σύννεφα έκρυβαν το πρόσωπο της Σελήνης και
το σκοτάδι μέσα στον κρύο τάφο ήταν απόλυτο. Παρά όλα αυτά όταν ο Άρκαν αποφάσισε να σηκωθεί από το φέρετρο το οποίο είχε σφετεριστεί έβλεπε τα πάντα. Τοιχογραφίες και σύμβολα στους τοίχους για προστασία από το κακό (χαμογέλασε με αυτά- ποτέ δεν ήταν αρκετά) μαύρη μούχλα και τα υπολείμματα του προηγούμενου ιδιοκτήτη που τόσο βίαια είχε πετάξει ο μάγος-βρυκόλακας από τη θέση τους. Έξω από τα
παράθυρα, περίμενε παντοδύναμη η νύχτα. Η αίσθηση ήρθε σε εκείνον σχεδόν με την ορμή ενός χτυπήματος
στο πρόσωπο. Μπορούσε να νοιώσει στον αέρα τις πύλες που άνοιγαν ταυτόχρονα ενώ μια πανίσχυρη παρουσία κυριαρχούσε στο νυχτερινό ουρανό. Πανίσχυρη, και γνωστή. Προσπάθησε να θυμηθεί τι ήταν αυτό το πράγμα, πως το ήξερε αλλά απέτυχε. Οι αναμνήσεις του, φυλαγμένες ακόμα στα θησαυροφυλάκια του θεριστή ήταν πέρα από τη λαβή του προς το παρόν. Οι μόνες που του έμεναν και έρχονταν συχνά μπροστά του απρόσμενα, ήταν η εικόνα ενός φιδιού, και δυό μάτια....αλλά αυτά ήταν όλα. Από την προηγούμενη νύχτα και πριν...σκοτάδι. Δεν τον ένοιαξε πολύ. Σηκώθηκε και πήγε να βγει από την κρύπτη.
Όταν έσπρωξε την βαριά μαρμάρινη πόρτα είδε το πλήθος της νύχτας να έχει για άλλη μια φορά
συγκεντρωθεί. Παρατήρησε το λαό του όπως τους αποκαλούσε και μύρισε το νυχτερινό αέρα. Μύριζε αίμα όπως η λεία που περίμενε και φωτιά όπως ο εχθρός που πλησίαζε.
Απόσπασμα 2
Η μέρα κύλησε ήσυχα, με ανάπαυση για τη συντροφιά μέσα στο ευωδιαστό λειβάδι.Mε
το ηλιοβασίλεμα τα χρώματα του ήλιου ήρθαν να βάψουν το μαγευτικό τοπίο της γης
όπως αυτά πάνω στα σύννεφα στον ουρανό. Το θέαμα είχε συνεπάρει τον Τέβιν ο οποίος
προσπαθούσε να μετρήσει πόσα χρώματα λουλουδιών υπήρχαν και πόσες διαφορετικές
αποχρώσεις αυτά έπαιρναν ανάλογα με την θέση από την οποία αυτά έβλεπαν την
μεγάλη πορτοκαλιά σφαίρα που χανόταν στον ορίζοντα. Οι υπόλοιποι, οι οποίοι δεν
συμμερίζονταν την σχεδόν αφύσικη λατρεία του Τέβιν για κάθε τι φυσικό ήταν
περισσότερο ανήσυχοι για την συνέχεια του ταξιδιού τους. Ο Άρκαν ήταν ακόμη απών.
Για άλλη μια φορά η Ντελ’Κια τους διαβεβαίωσε πως ο Άρκαν θα επέστρεφε σίγουρα
αργά ή γρήγορα και το καλύτερο που είχαν να κάνουν ήταν να ξεκινήσουν. «Επέστρεψε
απ’το θάνατο απ’τον οποίο αυτή τον είχε στείλει, γι’αυτή. Ό,τι και να είναι αυτό που τον
καθυστερεί τώρα ο Άρκαν θα είναι σύντομα κοντά μας είπε με σίγουρη φωνή γεμάτη
ειρωνεία η πρώην βασίλισσα των ερπετών και κυρίως κοντά της. Τόσο αδύναμος
είναι.»
Ξεκίνησαν χωρίς πολλές κουβέντες ακόμα , κάτω απ’το φως του κόκκινου ήλιου ο οποίος
στη δύση του φαινόταν ακόμα αδύναμος να νικήσει το κρύο της ψυχρής μέρας. Μια
ακόμα πιο παγωμένη νύχτα πλησίαζε.
Το φεγγάρι ανέτειλε γρήγορα, και πήρε τη θέση του ήλιου όπως τα νυχτολούλουδα
πήραν τη θέση των λουλουδιών της μέρας. Χλωμά πέταλα άνοιξαν σαν να χαιρετούσαν
την ανατολή της Σελήνης και ένα-ένα μεθυστικά αρώματα γέμισαν το νυχτερινό αέρα.
Πιστεύεται ότι είναι η συγγραφή στάση ζωής; Είναι κάτι που σας χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο και επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής σας;
Απάντηση
Σίγουρα το έχει κάνει στο παρελθόν. Υπήρξαν εποχές που κάθε μικρό πραγματάκι μου έδινε αφορμή για μια ιστορία. Έχω την ελπίδα ότι ως ένα σημείο θα ξαναγίνει στο μέλλον. Η καθημερινότητα μπορεί να είναι μία ισοπεδωτική δύναμη στην ζωή κάποιου, αυτό και οι συνθήκες της ζωής μας, σκοπός μου είναι να ξεπεράσω τα οποιαδήποτε εμπόδια για να μπορέσω να ξανα-αφιερωθώ στην συγγραφή που αγαπώ.
Μιλήστε μας για την υπόθεση του βιβλίου σας, για να μπορέσουν να το γνωρίσουν καλύτερα οι φίλοι αναγνώστες.
Απάντηση
Η υπόθεση του βιβλίου είναι μία ή μάλλον διάφορες ιστορίες αγάπης που συγκλίνουν. Δεν είναι εύκολο να το περιγράψω χωρίς να το αδικήσω. Θα έλεγα ότι μία ασυνήθιστη ομάδα πρωταγωνιστών καταφέρνουν να βρουν ο ένας τον άλλον, και στην πορεία αντιμετωπίζουν χιλιάδες κινδύνους μέχρι να φτάσουν στην τελική κατάληξη. Σε αυτή την διαδρομή θα αντιμετωπίσουν θεούς και δαίμονες, και θα αναγκαστούν να προσέχουν τις πλάτες τους, ο ένας από τα μαχαίρια του άλλου.
Επιλέξατε να γράψετε ένα βιβλίο με καθαρά fantasy θεματική. Είναι ένα θέμα που σας εμπνέει;
Απάντηση
Πάρα πολύ. Ολοκληρωτικά θα έλεγα. Η φαντασία τρυπώνει μέσα σε κάθε τι που γράφω. Είναι πραγματικά το μόνο θέμα για το οποίο θα μπορούσα να γράφω. Αλλά αγαπώ και τις θεματικές τρόμου, είναι ένα ωραίο συγγενικό είδος. Πιστεύω δεν θα έπαιρνα την ίδια ικανοποίηση αν προσπαθούσα να γράψω κάτι άλλο, αλλά δεν αποκλείω την πιθανότητα να γίνει και αυτό στο μέλλον.
Είσαστε από εκείνους τους συγγραφείς που πάντοτε κουβαλάνε μαζί τους ένα μπλοκάκι για να καταγράφουν άμεσα κάθε καινούργια ιδέα;
Απάντηση
Τώρα πια σημειώνω και στο κινητό. Παλιά σημείωνα στο κεφάλι μου μόνο, και με φοβερή έπαρση έλεγα ότι αν αξίζει θα το θυμάμαι. Τώρα πια δεν το πιστεύω, κυρίως γιατί έχω γίνει μάρτυρας πολλών ωραίων ιδεών που έσβησαν και έγιναν καπνός. Οπότε ναι, σημειώσεις. Μπλοκάκι, κινητό, χαρτοπετσέτα, τοίχος, παγκάκι, οπουδήποτε. Δεν σταματά ποτέ να μου προκαλεί έκπληξη το πόσες καλές ιδέες μπορεί κανείς να χάσει έτσι.
Την τελευταία χρονική περίοδο όλος ο κόσμος έχει χτυπηθεί από ένα πρωτοφανές ξέσπασμα πανδημίας και ζούμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμασταν. Η καραντίνα του πληθυσμού σχεδόν σε όλο τον πλανήτη είναι κάτι το πρωτοφανές στην ανθρώπινη ιστορία.
Εσείς πως ζείτε όλη αυτή την κατάσταση;
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές πιστεύετε ότι η λογοτεχνία μπορεί να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους και να εκφράσει τα προβλήματα τους;
Απάντηση
Σαφώς. Ελπίδα και διέξοδο. Όχι μόνο η συγγραφή, αλλά και προφανώς η ανάγνωση, η οποία δείχνει φοβερές ιδιότητες σχεδόν μαγικές, στο να γιατρεύει την θλίψη και την μοναξιά, που περνάει πολύς κόσμος αυτή τη στιγμή.
Εγώ, αφού με ρωτάτε προσωπικά εργάζομαι πολύ, και προσπαθώ να απασχολώ το μυαλό μου. Θα περάσει, και σύντομα θα επιστρέψουμε στα «κανονικά» όποια και αν είναι αυτά.
Σε ευχαριστούμε για τον χρόνο σας. Ελπίζουμε να μπορέσουμε σύντομα να οργανώσουμε Όψεις του Φανταστικού και να παρουσιάσετε το βιβλίο σας σε κοινό. Κάτι τελευταίο που θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες μας;
Απάντηση
Θέλω να τους πω να διαβάσουν «Τα παιδιά του φεγγαριού.» Στοιχηματίζω ότι δεν θα απογοητευτούν.